یادداشت ویژه زهرا نعمتی برای سارا عبدالملکی

جام جم ورزشی - اینگونه نیست که آرامش را از ابتدا داشته باشی. البته انسان های زیادی هستند که انگار اصلا در آرامش متولد شده اند اما برای خیلی های دیگر اینچنین نیست. من شرایطی را سال ها پیش تجربه کردم که اکنون سارا عبدالملکی آن را تجربه می کند. خیلی سخت است و شاید من از معدود کسانی باشم که این دختر ورزشکار را درک می کنم. پیش از هر چیزی باید بگویم بدترین چیز برای انسان این است که امیدش را از دست بدهد. وقتی امید نباشد حتی توان این را نداریم که از جای خود بلند شویم. من هم ناامیدی را تجربه کرده ام اما به سرعت روحیه ام را بازیافتم و تصمیم گرفتم آینده ام را بسازم. من به سارا می گویم که اول امیدش را حفظ کند و با همین روحیه دوران نقاهتش را پشت سر بگذارد. پس از آن روی آینده اش تمرکز کند و اینکه می خواهد چکار کند.
افراد بسیاری هستند که در این مواقع تمام زندگی خود را می بازند. آنها با خود می گویند دیگر همه چیز تمام شده است پس دیگر تلاشی نمی کنند و همه چیز را به قضا و قدر می سپارند. اصلا خودشان را به وضعیت ناگواری که دچار آن شده اند می سپارند. فردی قطع نخاع شده و آنقدر ناامید است که تمام زندگی اش را حول محور همین موضوع می چرخاند. او با خود می گوید من معلولم پس دیگر درس نمی خوانم، سر کار نمی روم، هیچ کار دیگری هم انجام نمی دهم. این شیوه زندگی کردن نیست. ما باید یاد بگیریم حتی در سخت ترین شرایط هم بتوانیم به بخش کوچکی از آرزوهایمان هم که شده برسیم.
سارا یک دختر ورزشکار است و تا آنجایی که من می دانم در دو رشته به طور همزمان فعالیت داشته و همین نشان می دهد او روحیه جنگجویی دارد. او هنوز هم یک ورزشکار است و باید ورزشکار هم باقی بماند. می دانم که سارا بهبودی اش را به دست می آورد اما مسلم است که تا مدت ها نمی تواند به آن صورت که خودش می خواهد ورزش کند و اصلا شاید مجبور شود از دل مشغولی های قبلی خودش دل بکند.
امیدوارم سارا هر چه سریع تر سلامتی اش را به دست بیاورد اما حتی اگر چنین نشد به او توصیه می کنم پس از مدتی رشته ای را انتخاب کند که متناسب با شرایط جسمانی اش باشد، کاری که من و خیلی از ورزشکاران اینچنینی انجام دادیم.

یادداشت زهرا نعمتی در ورزش جهان