تجدیدی استقلال وپرسپولیس در آزمون احترام

آنچه روز جمعه و در ورزشگاه شهدای شهر قدس اتفاق افتاد دل خیلی‌ها را به درد آورد. هنوز چند ساعت از درگذشت اسطوره باشگاه پرسپولیس نگذشته بود که این تیم طبق برنامه قبلی باید در جام شهدا به مصاف سایپا می‌رفت. یک دقیقه سکوت به احترام رضا احدی و همایون بهزادی پسندیده بود. بازوبندهای مشکی بسته شده به روی دست برخی از بازیکنان پرسپولیس هم همین‌طور. اما پوشیدن پیراهن قرمز به جای مشکی یا شادی های زائدالوصفی که قرمزها بعد از هر بار گلزنی انجام می‌دادند هیچ سنخیتی با اولین روز درگذشت اسطوره و بنیانگذار این تیم نداشت.

گرچه بعد از همین بازی محمود خوردبین عنوان کرد این 3 گل تقدیم به روح همایون بهزادی، اما قطعا خانواده بهزادی و پیشکسوتان فوتبال بیشتر خوشحال می‌شدند اگر بازیکنان پرسپولیس بعد از به ثمر رساندن این گل‌ها، به احترام آن مرحوم از پیراهن دوم خود استفاده می‌کردند یا زیاد شادی نمی‌کردند. جالب آن‌که وقتی از خوردبین درباره دلایل آن شادی‌های بعد از گل پرسیده شد، در پاسخ گفت: حتما بازیکنان پرسپولیس در آن لحظه فراموش کرده‌اند که چه کسی را از دست داده‌ایم!

گرچه بازیکنان پرسپولیس بعد از آن بازی نسب به این انتقادها واکنش نشان دادند و با انتشار عکسی مشترک در فضای مجازی از منتقدان خواستند دست از حاشیه سازی بردارند، اما واقعیت این است که جایگاه پیشکسوت، در ورزش ما روز به روز در حال افول است.

در تائید این واقعیت تلخ محمود خوردبین، سرپرست و پیشکسوت باشگاه پرسپولیس حرف دلش را بلافاصله پس از شنیدن خبر مرگ همایون بهزادی زد؛ زمانی که گفت: متاسفانه این روزها قدر پیشکسوتان را نمی‌دانیم. منتظر هستیم وقتی کسی فوت کرد، می‌رویم در شیرودی یک دور می‌زنیم و بعد هم می‌رویم بهشت زهرا و تمام می‌شود. به نظر من باید کلمه پیشکسوت را از فرهنگ لغت خارج کنند زیرا مدت‌هاست کسی به آنها بها نمی‌دهد.

یک فراموشی همه گیر

این فراموشی البته مختص پرسپولیسی‌ها نیست. چند روز قبل وقتی رضا احدی از دنیا رفت، همین بی توجهی را در بین جماعت آبی پوش شاهد بودیم. اول آن‌که استقلالی‌ها در روز درگذشت بازیکن قدیمی خود، حتی حاضر نشدند دیدار تدارکاتی خود با تیم ملی دانشجویان را به تعویق بیندازند. دیداری که از اهمیت چندانی برخوردار نبود. در همان بازی هم جای تاسف داشت وقتی بازیکنان استقلال بدون بازوبند مشکی وارد زمین شدند، حال آنکه روی پیراهن بازیکنان تیم ملی دانشجویان روبان‌های مشکی به چشم می‌خورد.

این بی توجهی زمانی بیشتر به چشم آمد که در مراسم خاکسپاری رضا احدی، تعداد نفرات حاضر در مراسم از جمع بازیکنان فعلی استقلال، حتی به اندازه انگشتان یک دست هم نبود. نسل جدید بازیکنان استقلال حتی فرصت این را نداشتند که به احترام رضا احدی، در مراسم تشییع پیکر این بازیکن حضور پیدا کنند. درست مانند پرسپولیسی‌ها که بعد از بازی با سایپا در جام شهدا، وقت نداشتند راهی منزل همایون بهزادی شوند تا قبل از مراسم خاکسپاری امروز، به خانواده اش تسلیت بگویند.

جایگاهی که نیست

شاهرخ بیانی با ابراز تاسف از اتفاقات اخیر به جام جم گفت: متاسفانه در جامعه ما پیشکسوت اصلا جایگاهی ندارد. آیا در باشگاه جایی برای آنها تعریف شده است؟ آیا کارت عضویتی برای آنها صادر می‌شود؟ آیا در ورزشگاه صندلی مشخصی برای آنها تعریف شده است؟ می‌گویند مراسم تشییع پیکر رضا احدی آنطور که باید و شاید باشکوه نبود. من آن روز در ایران نبودم و الان هم به احترام رضا به ایران آمده ام تا شخصا به خانه‌اش بروم و به خانواده‌اش تسلیت بگویم. اما می‌خواهم بگویم مگر قبل از مرگ رضا چه برایش کرده بودیم که انتظار داریم بعد از مرگش همه چیز سر جای خودش باشد. اصلا چرا رضا از دنیا رفت؟ شما ببینید در این سال‌ها مربیان تیم های پایه استقلال چه کسانی بودند؟ چرا هیچ‌وقت نامی از رضا احدی در میان آنها نبود؟ چرا به او کمک نشد؟ احدی بازیکن کوچکی نبود. او از رده های پایه عضو باشگاه استقلال بود، اما هیچ‌گاه به حقش نرسید و یک عمر مجانی برای این باشگاه بازی کرد. آدم وقتی به این چیزها فکر می‌کند روح و روانش آزرده می‌شود.

بیانی در ادامه گفت: متاسفانه بزرگان فوتبال ما یکی یکی از دست می‌روند بدون آن‌که شان و منزلت آنها حفظ شود. با این شرایط باید افسوس خورد به حال بازیکنان فعلی فوتبال که چند صباحی دیگر خودشان پیشکسوت می‌شوند و دیگر هیچ ارج و قربی نزد نسل بعد از خود ندارند. در زمان ما کسی سرش را جلوی پیشکسوت بلند نمی‌کرد و چیزی جز احترام در رفتار و کردار نبود. اما الان جای بزرگ و کوچک عوض شده است.

این پیشکسوت باشگاه استقلال که خودش در زمره یکی از طلبکاران باشگاه قرار دارد، در پایان گفت: من معتقدم باید احترام و توجه به پیشکسوت در فوتبال ما قانونمند شود. درست همانند آنچه در فوتبال اروپا شاهدش هستیم. در اروپا بودجه مشخصی برای پیشکسوتان در نظر گرفته می‌شود و درصدی از درآمدهای باشگاه‌ها به این موضوع اختصاص دارد تا خدای نکرده اگر مشکلی برای پیشکسوتان بوجود آمد دستشان جلوی دیگران دراز نباشد. متاسفانه اینجا طلب پیشکسوتان را نمی‌دهند و وقتی به بیمارستان رفت و درگذشت با افتخار می‌گویند هزینه‌های بیمارستان را پرداخت کردیم!

البته بی‌توجهی به جایگاه پیشکسوت صرفا مختص بازیکنان استقلال و پرسپولیس نیست و در بخش زیادی از نسل جدید ورزشکاران ما تسری پیدا کرده است؛ به طوری که در رشته‌های دیگر هم هر روز شاهدیم که جایگاه پیشکسوت در حال تنزل است و این نشان از افول اخلاق در ورزش و کم توجهی نسل جدبد به افتخارآفرینان و بزرگان گذشته دارد.

رضا پورعالی

ورزش