بازارهای محلی فرصتی برای توانمندسازی زنان روستایی

به گزارش جام جم آنلاین، به همین منظور سازمان میراث فرهنگی باید کلاس‌های آموزشی را برای زنان محلی برگزار کند.

همچنین ایجاد صندوق توسعه زنان روستایی از دیگر ضرورت‌های احیای صنایع‌دستی فراموش شده است تا بازار‌های محلی به یک ثبات برسند.

در سال‌های اخیر باتوجه به این‌که صندوق بین‌المللی پول تسهیلات خوبی را به زنان روستایی ارائه می‌دهد، باید با برنامه‌‌ریزی مدون از این سرمایه به منظور راه انداختن کارگاه‌های صنایع‌دستی استفاده بهینه‌ای بشود.

حضور زنان هنرمند در این کارگاه‌ها می‌تواند به اقتصاد خانوارهای روستایی کمک کند.در کنار این با تقویت ظرفیت‌های محلی زنان در زمینه گردشگری، می‌توانیم این صنعت را تبدیل به بهانه‌ای برای رشد و توسعه مناطق روستایی کنیم.

به این شکل که به صورت سنتی زنان در مناطق مختلف بازارچه‌های محلی دارند که صنایع‌دستی و سوغات محلی خود را در آنجا به فروش می‌رسانند.

فقط کافی است که برای این دست اقدامات زنان برنامه‌ریزی و کمک‌های مالی و لجستیکی به آنان شود تا برگزاری بازار‌های محلی، ضمن این‌که ظرفیت‌های گردشگری، سوغات و صنایع‌دستی آن محل توسط زنان معرفی شده و زمینه را برای رشد و توسعه آن منطقه فراهم کنند.

در این بین ایده‌های تازه‌ای نیز همچون ایجاد بازار‌های محلی مجازی مطرح شده است که می‌توان در بلند‌مدت با استفاده از تکنولوژی‌های ارتباطی جدید و پیوند آن با سنت‌های موجود در هر منطقه‌ای چنین بازاری را ایجاد کرد.

صنایع‌دستی، نه رقیبی برای صنایع جدید ماشینی است و نه مانعی بر سر راه استفاده صحیح و مناسب از تکنولوژی، بلکه فقط عامل مکمل در اقتصاد و مسائل امور اجتماعی در کشورها محسوب می‌شود.

با توسعه هنرهای سنتی می‌توانیم از بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی که اغلب به دلیل فقر روی می‌دهد، جلوگیری کنیم.

مهم‌ترین ویژگی‌‌های صنایع‌دستی و هنرهای سنتی را نسبت به صنایع ماشینی ملی، غیروابسته، قابلیت ایجاد و توسعه در همه مناطق شهری، روستایی و عشایری، نیاز نداشتن به کارشناسان خارجی، دسترسی آسان به مواد اولیه و ابزار کار مختصر و ارزان، ارزش افزوده بالا، نیاز نداشتن به سرمایه‌گذاری زیاد، بسترساز صنعت گردشگری و عدم آثار مخرب زیست‌محیطی است.

بر این مبنا حمایت از صنایع‌دستی در واقع حمایت از فرهنگ و اقتصاد جامعه محلی است و از آن مهم‌تر حمایت از حضور زنان در اقتصاد است چون اکثر این صنایع‌دستی را زنان بومی تولید می‌کنند.

همچنین توسعه و رشد صنایع‌دستی موجب کاهش مهاجرت روستایی‌ها به شهر‌ها می‌شود در واقع اگر به دنبال جلو‌گیری از موج منفی مهاجرت جوانان و زنان از روستا به شهر هستیم، باید با یک برنامه‌ریزی مدون صنایع‌دستی و بازارچه‌های محلی مرتبط را گسترش دهیم.

حمایت از تولید صنایع‌دستی و عرضه آنها در بازارچه‌های محلی درواقع بستر‌ساز توسعه متوازن و پایدار مناطق روستایی کشور ماست.

در امر توسعه بازارچه‌های محلی این مهم را باید در نظر گرفت که برای فروش صنایع‌دستی نیاز است که فضاهای مناسبی را برای عرضه محصولات صنایع‌دستی زنان روستایی با برپایی بازارچه‌های بومی صنایع‌دستی فراهم کرد.

از طرف دیگر نباید تصور کرد که صنایع‌دستی تنها یک کالای بازاری و برای فروش است، بلکه این صنایع نشان‌دهنده فرهنگ و سبک زندگی زنان آن منطقه است.

بازارچه‌های بومی خودش نشان از روابط اجتماعی حاکم بر زنان یک منطقه روستایی است. تاکید بر حفظ و گسترش بازارچه‌های بومی و حضور زنان در آن در واقع به منظور حفظ فرهنگ‌های بومی و سبک زندگی‌های سنتی زنان هر منطقه‌ای در ایران است.

فواد شمس

ضمیمه چمدان