راه‌های شاد زیستن

اندوه ریشه در حوزه‌‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ... دارد که مهم‌ترین آن زمینه اجتماعی است.یکی از راه‌‌های شاد کردن جامعه توجه و توسعه عدالت اجتماعی است. اگر در جامعه عدالت نسبی حاکم باشد، تلاش‌های فردی که منجر به شادی می‌شود، تبدیل به رفتاری جمعی می‌شود. وقتی فرصت‌ها به صورت عادلانه بین مردم توزیع نشود، نمی‌توان توقع داشت که مردم از درون شاد و خوشحال باشند و در چنین شرایطی اگر یک نفر سعی کند که مردم را شاد کند، حرکت او مضحک می‌شود.

عدالت اجتماعی شامل تقسیم امکانات فرهنگی،‌هنری، آموزشی و ... به صورت یکسان بین مردم است. در جامعه‌ای که هنوز گروهی از کودکان از حداقل امکانات آموزشی بهره‌مندند و برای یادگیری و سوادآموزی در سرما و گرما مجبورند در یک چادر کوچک دورهم جمع شوند، نمی‌توان انتظار شادی داشت. امروزه باید همه کودکان علاوه بر سواد خواندن و نوشتن و استفاده از مدارس استاندارد، بتوانند یک زبان خارجی و بین‌المللی را هم یاد بگیرند، شنا بلد باشند، بتوانند با کامپیوتر و اینترنت کار کنند، هنر را بشناسند و ... اما واقعیت این است که این آموزش‌ها فقط در اختیار گروهی از مرفهین جامعه است و فقط بچه‌های آنها می‌توانند این آموزش‌ها را دریافت کنند.

همین اختلاف در میزان دریافت آموزش‌هایی که کف و حداقل خواسته‌ و نیاز فردی است باعث شده که نوجوانان و جوانان افسرده شده و به سمت بزهکاری کشیده شوند. در این شرایط دیگر نمی‌توان با خنده‌درمانی و اشاعه فرهنگ خنده آنها را شاد کرد.

باید زیرساخت‌‌ها درست شود. امکانات لازم در اختیار مردم قرار گیرد تا آنها احساس رضایت درونی داشته باشند. در این صورت است که می‌توان به آنها یادآوری کرد که شاد باشند و خنده را فراموش نکنند. جامعه 37 ساله ما در حال توسعه و ساخت و ساز است. مردم سازندگان جامعه هستند، بنابراین باید به همه آنها فرصت داد که نفسی هم بکشند و امکانات لازم را به آنها داد تا روحیه‌شان شاد شود. علیرضا خمسه که کمدین است، زمانی می‌تواند باعث شادی و خنده مردم شود که آنها از شرایطی که دارند احساس رضایت کنند. من فقط می‌توانم به مردم یادآوری کنم خنده را فراموش نکنند.

همه ما باید تلاش کنیم جامعه‌ای سالم داشته باشیم. یکی از سنگ‌بناهای چنین جامعه‌ای این است که مردمش شاد باشند. مردم عبوس نمی‌توانند اجتماعی سالم را شکل بدهند. پس بهتر است از افکار و رفتار خود مراقبت کنیم. نیک‌اندیش باشیم و ارتباطات بین فردی و خانوادگی را تقویت نماییم. قدرشناسی یکی از رفتارهای خوب است که متاسفانه در جامعه ما کمرنگ شده است. زن‌ و شوهر‌ها باید نسبت به هم قدرشناس باشند و از یکدیگر حمایت کنند. مثلا به بهانه کم‌نمکی یا شوری غذا مرد زحمت همسرش را زیر سوال نبرد. زن خانه هم وقتی مَردش بعد از یک روز کاری فشرده به خانه می‌آید سر مسائل کوچک او را نکوهش نکند. کارمند یک اداره بیشتر به تشویق نیاز دارد تا بتواند به کارش ادامه دهد، توبیخ‌های بی‌مورد او را تلخکام و اندوهگین می‌کند.

جامعه ما برای رسیدن به شادی همگانی و جمعی به زیرساخت‌هایی نیاز دارد اما تا زمانی‌که آنها آماده ‌شوند بهتر است ما رفتارهای فردی خود را اصلاح کنیم. بدجنس و ناسپاس نباشیم و تلاش کنیم یکدیگر را اندوهگین نکنیم. اگر فرد از درون غمگین باشد هیچ کمدینی نمی‌تواند او را خوشحال کند. پس بهتر است به یکدیگر کمک کنیم تا سالم و شاد زندگی کنیم.

علیرضا خمسه

بازیگر