کاراته ایران و دنیایی از حاشیه

متاسفانه این چند سال اخیر مردم ایران بویژه علاقه‌مندان رشته رزمی کاراته به جای شنیدن اخبار موفقیت این رشته پرمخاطب به شنیدن و دیدن حاشیه‌های بی‌پایان آن عادت کرده‌اند و هر روز منتظر یک حاشیه جدید هستند که انصافا هم جامعه‌کاراته در تمام سطوح از مدیریت گرفته تا مربیان و ورزشکاران در این عرصه کم نگداشته‌اند و هر از گاه شاهد اتفاقات متعددی در تیم‌های ملی کاراته هستیم که دلایل بسیاری دارد. روزنامه جام‌جم در پیگیری‌ سوژه‌های روز این بار سراغ مشکلات‌ کاراته و علل بروز آن رفته که در ادامه می‌خوانید.

همدلی و وحدت، گمشده کاراته

مهم‌ترین دلیل اتفاقات ناخوشایند و حاشیه‌های فراوان کاراته نبود همدلی و وحدت است که متاسفانه آرامش را از این رشته پر مدال ایران گرفته است. رسیدن به سطح اول کاراته‌ایران و پوشیدن پیراهن تیم‌ملی بین جمعیت 700 هزار نفری کار بسیار سختی است که برای رسیدن به این مهم مربیان متعددی در شهرهای مختلف ایران سخت مشغول تمرین و آموزش شاگردان خود هستند. مربیان بنام این رشته همچون علیرضا سلیمانی، مسعود رهنما، شهاب سلطانی، علیرضا کتیرایی، وحید خواجه‌حسینی، علی عسگری و شهرام هروی دوست دارند به هر شکل ممکن سکان هدایت تیم ملی کاراته را به عهده بگیرند و شاگردان خود را به عنوان نفرات‌برتر اوزان مختلف به مسابقات بین‌المللی ببرند.

تاریخ ثابت کرده هر زمانی هر یک از این مربیان مسئولیت هدایت تیم‌ملی را به عهده گرفته‌اند، سایر مربیان با انتقادهای مغرضانه و غیرمنطقی برای تضعیف تیم‌ملی تلاش کرده‌اند تا خود سرمربی تیم ملی کاراته شوند که در این چند سال اخیر به وفور شاهد آن بوده‌ایم. آخرین نمونه آن استعفای دسته‌جمعی مربیان تیم‌ملی در تمام سطوح به محوریت محمد آرین‌خو مدیر تیم‌های ملی بود که دوم خرداد 94 باعث شد دباغیان بار دیگر به سرمربیگری تیم ملی منصوب شود.

چند دستگی بین مربیان مطرح!

یکی دیگر از مشکلات این روزهای کاراته چند دسته‌شدن مربیان مطرح این رشته است که فاکتور شایسته‌سالاری را در تیم‌های ملی از بین برده؛ به عنوان مثال هر فردی که سرمربی تیم ملی می‌شود دوستان و نزدیکان خود را به کادر فنی اضافه می‌کند و این روش کاری صدای برخی مربیانی را که سال‌ها در کاراته زحمت کشیده‌ و بازیکنان زیادی را به تیم‌ملی تحویل داده‌اند در آورده و متاسفانه فدراسیون هم از تسلط و قدرت‌کافی برای کنترل این تصمیمات غیرفنی ندارد. این مساله سبب می‌شود مربیان تیم‌ملی در برخی اوزان از نفرات دلخواه و ضعیف‌تر حتی در سطح پسر رئیس فدراسیون که در وزن خود نفر سوم یا چهارم است استفاده کنند. حسین سمندر در بازی‌های آسیایی اینچئون در مرحله یک‌هشتم نهایی با شکست مقابل حریف کویتی از گردونه مسابقات حذف شد.

همچنین بارها از سوی کاراته‌کاها عنوان شده در برخی اردوهای تیم‌ملی، مربیان برای این که به مقصود و هدف خود یعنی انتخاب شاگردان خود به عنوان نفر اول برسند چند مرحله انتخابی برگزار می‌کنند و ممکن است کاراته‌کای قوی‌تر تنها یک دیدار را از مجموع چند دیدار واگذار کرده باشد که مربیان تنها به همان یک دیدار استناد کرده و فرد مورد نظر خود را انتخاب می‌کنند.

انتخابی‌های مرموز دور از پایتخت

دباغیان، مربی قمی تیم ملی برای این که انتخابی نفرات حاضر در اردو را برگزار کند تمرینات آماده‌سازی را از پایتخت بیرون برده و در زادگاه خودش یعنی شهر قم برگزار کرد تا به دور از چشم خبرنگاران و اصحاب‌رسانه بی‌سروصدا رقابت‌های انتخابی را برگزار کند. برخی کاراته‌کاها بدون در نظر گرفتن ارزش و قداست پیراهن تیم‌ملی به این جایگاه ارزشمند با یک نگاه کاملا مادی بی‌احترامی می‌کنند و حرمت‌شکنی این نفرات مدام با چشمپوشی مسئولان فدراسیون همراه است که روز به روز هم این حرمت‌شکنی‌ها بیشتر و بیشتر می‌شود.

دعواهای پنهانی در اردوهای ملی و لو رفتن اخبار تیم ملی

یکی از دعواهای پنهان کاراته‌کاها در اردوهای تیم‌ملی قرار نگرفتن در ترکیب تیمی یا کمیته تیم‌ملی است که از پنج نفر تشکیل می‌شود. نفرات برخلاف میل‌باطنی باید در مسابقات بخش تیمی رقابت کنند و دلیل این دعواهای پنهان جوایز مسابقات است که در بخش تیمی یک کاراته‌کا نصف بخش‌انفرادی جایزه دریافت می‌کند و نمونه بارز این دعوای پنهانی، سه کاراته‌کا (موسی گنج‌زاده، سعید فرخی و کیوان بابان) هستند که اردوی تیم ملی را به دلایل مختلف ترک کردند که پس از نامه‌نگاری با وزارت ‌ورزش وتصمیم عجولانه فدراسیون بار دیگر به اردوی تیم ملی بازگشتند. زمانی‌که سه کاراته‌کا متوجه شدند باید در بخش‌ تیمی و کمیته در انتخابی شرکت کنند، مجدد اردوی تیم‌ملی را ترک کردند تا یک‌بار دیگر ناکارآمدی مدیران ارشد فدراسیون بیش از پیش به چشم آید. از طرفی گفته می‌شود نفراتی که در اردوی تیم‌ملی حضور دارند و مربیانشان هیچ سمتی در کادر فنی تیم ملی ندارند، از طریق شاگردان خود به اخبار تیم‌ملی دست پیدا می‌کنند و برای تیم‌ملی و کادر فنی حاشیه ایجاد می‌کنند تا با متشنج‌کردن جو اردو، آرامش را از تیم‌ملی سلب کنند.

ضعف فدراسیون در برخورد با حاشیه‌سازان

فدراسیون به دلیل رویکرد نتیجه‌گرایی صرف، صلابت لازم را در تصمیم‌گیری‌ها ندارد و با خاطیان و افرادی که سعی در مشوش‌کردن افکار عمومی دارند قاطعانه برخورد نکرده و همواره سعی می‌کند رضایت همه افراد و گروه‌های مختلف را جلب کنند. حاصل این سیاست فدراسیون، بروز حاشیه‌هایی رنگارنگ در کاراته شده است. در نهایت مردم از وزارت ورزش و جوانان توقع دارند با ورود به مشکلات کاراته و بررسی دقیق و موشکافانه آن توسط کارشناسان این حوزه یک بار برای همیشه مشکلات کاراته حل شود تا کشتی پر مسافر این رشته در ساحل آرامش لنگر بیندازد. به امید آن روز.

جام‌جم

ابوذر مارکلایی