سردشت، شهرستانی که سرنوشتش با گاز خردل گره خورده است

سردشت چهار نوبت از سوی هواپیماهای رژیم بعثی مورد حمله شیمیایی قرار گرفت که در نتیجه 109 نفر جان خود را از دست دادند.

بعدازظهر روز هفتم تیر ماه سال 1366 درحالی که جنگ ایران وعراق در اوج خود بود،شهر سردشت چهار نوبت ازسوی هواپیماهای رژیم بعثی مورد حمله شیمیایی قرارگرفت و بلافاصله یکصد ونه نفر جان خود را از دست دادند.

پس از جنگ جهانی اول، این نخستین باری بود که از سلاحهای شیمیایی به صورت وسیع درجنگ استفاده می شد و این موضوع آشکارا مغایر با پروتکل 1925 ژنو بود.

براساس آمارهای رسمی، صدام درطول جنگ بیش از350 بار ایران را مورد حملات شیمیایی قرار داد که حاصل آن 400 هزار مجروح شیمیایی است.

در بمباران های شیمیایی درشهر سردشت، طبق گفته مسئولان 136 نفر تاکنون شهید شدند و بیش از2000 جانباز هم با عوارض این بمب ها دست و پنجه نرم می کنند.در این میان ، فاجعه سردشت به قدری عمیق است که با گذشت 28 سال از این حادثه، آسیب دیدگان این فاجعه و نسلهای پس از آن همچنان از عوارض آن رنج می برند.

خانم احمدی که دو خواهر و یک برادرش را به همراه پدر ومادرش دربمباران شیمیایی از دست داده و خودش هم شیمیایی شده است می گوید: من به همراه پدر بزرگم به روستایی دراطراف شهر رفته بودیم و درحین بمباران وارد شهر شدیم که درمراجعه به منزلمان ، همه اعضای خانواده ام شهید شده بودند.

اوین فتاحی یکی از جانبازان بمباران شیمیایی سردشت می گوید: بمب شیمیایی درست درمقابل منزل مسکونی ما فرود آمد و مادر بزرگم شهید و خودم و خانواده ام شدیدا شیمیایی شدیم و به تهران اعزام شدیم .

او می گوید:مدت 45 روز مرتب تحت مداوا قرار گرفتیم و وقتی از بیمارستان مرخص شدیم در وضع بسیار بدی قرار داشتیم و مرتب سرگیجه و تنگی نفس و خارش بدن داشتیم.

سالهاست که هرروزهفتم تیر درسردشت تکرار می شود و بوی سیر و لیمو بمب های شیمیایی روز هفتم تیر سال 1366جزیی از زندگی هر روز مردم این شهر شده است.

بمباران شیمیایی سردشت و عوارض فاجعه بار آن هزینه ای غیر قابل جبران برای ایران است؛ سکوت مجامع بین المللی در قبال این حادثه هولناک باعث شد تا صدام با قدرت بیشتری به قتل عام مردم بی گناه سردشت ایران و حلبچه عراق بپردازد.

سالها از این فاجعه هولناک می گذرد و مجامع بین المللی این اقدام عاملان را محکوم نکرده اند در حالی که جنایتکاران باید محاکمه و به پرداخت غرامت به قربانیان بمباران شیمیایی محکوم می شدند.

متاسفانه سه نسل و شاید بیشتر مردم این دیار به دلیل ماندگاری 150 ساله گاز خردل با درد و رنج حاصل از آثار سلاحهای شیمیایی، صبوری پیشه کنند و سالهای سال با زخمهایی که تمدن بیمار بر پیکر آنها زده باید بسوزند و بسازند.

مردم در سردشت اطلاعی از عوارض و چگونگی مقابله با حملات شیمیایی نداشتند از این رو تلفات و خسارات در حد بالایی بود.

عضو هئیت مدیره انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت گفت: در سردشت از گاز اعصاب و خردل استفاده شد در حالی که در حلبچه از گاز سیانور، گاز خردل همیشه در محیط و بدن مصدوم باقی می ماند، موردی سراغ نداریم که مصدومین شیمیایی با گاز خردل، بهبود یافته باشند.

عزیزی افزود: عوارض این گاز عفونت ریوی، پوست و چشم است، چشم التهاب پیدا می کند و کم سو می شود، پوست خارش می گیرد و ریه نیز آسیب دیده و موجب تنگی نفس می شود، این فاجعه ای است که در سردشت اتفاق افتاده است، در حلبچه با توجه به اینکه گاز سیانور استفاده شد، تعداد تلفات زیاد است ولی آثار این گاز آنی است و باقی نمی ماند؛ از این جهت است که عمق فاجعه سردشت بیشتر از حلبچه است.

در کنار عوارض شدید مصدومان و جانبازان شیمیایی سردشت هزینه های تامین دارو به دلیل گرانقیمت بودن برای بخش زیادی از مردم امکانپذیر نیست و در کنار این مشکلات به دلیل کمبود امکانات و تجهزات پزشکی تعدادی از مصدومان برای مداوا مجبور به حضور در شهرستانها تهران، تبریز و ارومیه می شوند.

سند مظلومیت سردشت به عنوان اولین شهر مسکونی قربانی سلاح شیمیایی در دنیا برای همیشه به ثبت رسیده و هزاران شهید و مصدوم سند زنده جنایت قرن حاضر و سند مظلومیت مردم ایران در جریان دفاع مقدس بوده و هست.

فاجعه شیمیایی سردشت بی تردید یکی از مهم ترین حوادث تاریخ کشورمان و حتی در تاریخ جهان به دلیل کاربرد آشکار سلاح‌های شیمیایی علیه مردم غیرنظامی است. (خبرگزاری صداوسیما)