روستای دوقلوها در ابرکوه [+عکس]

ایرج زارع رئیس شورای روستای شهرآباد بخش بهمن ابرکوه گفت: شهرآباد که به روستای دوقلو‌ها معروف شده، حدود ۲۴۰ نفر جمعیت دارد که از این تعداد حدود ۴۰ نفر از آن‌ها دوقلو هستند. وی در ادامه گفت: دوقلوهای این روستا که بیشتر دوقلوهای همسان هستند آنقدر به هم شبیه هستند که بیشتر مواقع آن‌ها را با هم اشتباه می‌گیریم.

در بسیاری از مواقع اگر آن‌ها به تنهایی دیده شوند با قل دیگرشان اشتباه گرفته می‌شود که این موضوع ماجراهای جالبی را رقم زده است. زارع افزود: حدود ۵۰ درصد از ازدواجهای این منطقه از نوع فامیلی است و ممکن است یکی از دلایل افزایش دوقلوزایی باشد. وی در خاتمه افزود: همدلی و وابستگی این دوقلو‌ها بسیار بیشتر از دیگر خواهر، برادرهای روستا است.

گفته‌های مدیر دبستان

مدیر دبستان شهید رحیم محمدزاده گفت: این مدرسه دارای ۲۴ دانش آموز در مقاطع پیش دبستانی تا پنجم است که از این تعداد نیمی از آن‌ها دوقلو هستند.

وی ادامه داد: پس از ۲۶ سال سابقه کار، زمانی که قدم به این آموزشگاه می‌گذارم، دیدن این دانشآموزان سادهدل و مهربان بویژه دوقلو‌ها است که نیرویی در وجودم ایجاد می‌کند که از فعالیت در این مدرسه و وقت گذراندن با بچه‌ها هیچگاه احساس ذرهای خستگی نمی‌کنم و حتی به جرأت می‌گویم که دیدن آنان روحیهام را قوی می‌کند.

مدیر آموزشگاه افزود: زمانی که انسان وابستگی و دلبستگی این دوقلو‌ها و علاقه آن‌ها را به یکدیگر می‌بیند ناخودآگاه به این می‌اندیشد که در این دنیا جز محبت و مهربانی هیچ چیز ماندنی نیست و بهتر است ما انسان‌ها نیز بچه‌ها را الگو قرار داده و قدر یکدیگر را تا هستیم، بدانیم.

گفتگو با خانم معلمی که خود دوقلو دارد

تصور اینکه معلم مدرسه‌ای باشی که دانش‌آموزانش دوقلو باشند شاید هیجان‌انگیز باشد اما از دردسرهای آن نمی‌توان غافل بود. در دبستان روستای شهرآباد یزد دو معلم حضور دارند که حتی در تشویق کردن دوقلو‌ها باید طوری مدیریت کنند تا دل هیچ کدام از قل‌ها نشکند. در این مدرسه ۲۴ دانش‌آموز پشت نیمکت کلاس نشسته‌اند که نیمی از آن‌ها دوقلو هستند و عجیب‌تر اینکه خانم معلم این دبستان روستایی هم خودش دوقلوهای ۵ ساله دارد.
«شهین ناظری» معلم و مدیر دبستان «رحیم محمدزاده» می گوید: پس از ۲۶ سال سابقه کار در مدارس مختلف، تنها دو سال را در شهر تدریس کردم و مابقی آن را ترجیح دادم در روستا و کنار مردم ساده و صمیمی‌اش خدمت کنم. از زمانی که به یاد دارم و پای در روستای شهرآباد گذاشتم همیشه با چهره‌های شبیه هم کودکانی روبه‌رو بودم که دست در دست هم به شیطنت و تکاپو می‌پردازند.

از آنجا که در خانواده‌ام نیز فرزندان دوقلو وجود داشت با حالات و رفتارهای این کودکان آشنایی داشتم، جالب اینکه وقتی ۴ سال پیش وارد این دبستان شدم چند تن از دانش‌آموزانم دوقلو بودند که این موضوع برایم عجیب بود چرا که در آن زمان خودم نیز یک دوقلوی دختر و پسر داشتم و همه این اتفاقات را از حکمت‌های خدا دانستم که مأموریت من به عنوان یک معلم این است که بتوانم بخوبی این دوقلوهـای خوش قلب را تربیت کنم.
وی ادامه می دهد: با اینکه در شرایط سخت آموزشی در این مدرسه هستم ولی من این مأموریت را دارم که بتوانم با بهترین شیوه و عملکرد دانش‌آموزانم را هدایت کنم. این مدرسه دارای ۲۴ دانش‌آموز در مقطع پیش‌دبستانی تا پنجم است که از این تعداد نیمی از آن‌ها دوقلو هستند. با اینکه به دلیل مختلط بودن دختران و پسران، محدود بودن کادر آموزشی، تدریس و نظارت به این دانش‌آموزان سخت است اما دیدن مهربانی و ساده‌دلی کودکان بویژه دوقلو‌ها نیرویی را در وجودمان ایجاد می‌کند که احساس خستگی و رخوت نکنیم. این خانم معلم که خودش نیز فرزندان دوقلویش در مدرسه حضور دارند، می گوید: کودکان کوچک‌تر که در سنین پیش‌دبستانی هستند در مدرسه حضور دارند چرا که وقتی بچه‌های سال اول وارد مدرسه می‌شوند به دلیل اینکه در خانواده‌ای بزرگ شده‌اند که متأسفانه والدینشان از سواد کافی بهره‌مند نیستند این کودکان دچار اختلالات یادگیری هستند به همین دلیل حضور چنین بچه‌هایی در مدرسه در کنار دانش‌آموزان و حیاط مدرسه باعث می‌شود آن‌ها کمی با محیط آموزشی و اعداد و ارقام آشنا شوند و در سال‌های اول دبستان یادگیری برایشان آسان شود.

ناظری با اشاره به مشکلاتی که در مدرسه برایشان وجود دارد، می افزاید: من و یکی از همکارانم به تدریس دانش‌آموزان مشغول هستیم به عنوان مثال من دو پایه اول دبستان و پنجم را آموزش می‌دهم و همکارم سه پایه دیگر آموزشی را برعهده دارد و از آنجایی که مدت زمانمان محدود است این موضوع برایمان مشکل ایجاد می‌کند خصوصاً شیطنت‌های دوقلو‌ها با دردسرهای بیشتری برایمان همراه است.

مدیر دبستان با خنده از یادآوری شیطنت کوچولوهای دوقلو می‌گوید: در کلاس درس به بچه‌ها مشق می‌دهم اما در این میان یکی از دوقلوهای دانش‌آموز که کمی در یادگیری ضعیف‌تر است وقت کلاس را می‌گیرد در این شرایط اگر من بخواهم وی را تنبیه کنم و بگویم از روی اشتباه دو خط بنویس خواهر یا برادر دوقلو شروع به گریه می‌کند و می‌گوید خودم کمکش می‌کنم تا یاد بگیرد و سریعاً به هواخواهی وی بر می‌آید و حتی اگر از نوشتن عقب بماند می‌گوید باید منتظر باشیم تا دوقلویش نیز با کلاس همراه شود.

وی ادامه می دهد: حتی نمی‌‌توانیم این کودکان شیرین را از هم جدا کنیم. آن‌ها حتماً باید کنار هم بنشینند و همراه هم باشند و این مسأله در زمان امتحان گرفتن دردسرهایی را برایمان به وجود می‌آورد مثلاً علی در جواب دادن سؤالات امتحان می‌ماند و محمد با ایما و اشاره متوجه می‌شود داداش دوقلویش بلد نیست، در یک لحظه که من حواسم به دانش‌آموز دیگری پرت می‌شود پیش برادرش می‌رود برگه‌های امتحانی را عوض می‌کند یا حتی این دوقلو‌ها به دلیل شبیه هم بودن زیر نیمکت مدرسه قایم می‌شوند و موقع امتحان جای دیگری می‌نشینند که البته ما متوجه این شیطنت و تغییر بچه‌ها می‌شویم اما همین بازیگوشی‌ها به دلیل محدودیت زمان باعث بروز مشکلات آموزشی می‌شود.
وی می افزاید: حالا که بچه‌های خودم هم بزرگ شدند بیشتر دوقلو‌ها و رفتار‌هایشان را درک می‌کنم حتی اگر بخواهم کودکانم را برای خواب از هم جدا کنم امکان ندارد آن‌ها بخوابند و تا نیمه‌های شب بیدار می‌مانند اما به محض اینکه پیش هم هستند به خواب عمیق فرو می‌روند و من می‌فهمم این بچه‌ها چقدر از حضور هم احساس آرامش می‌کنند و به همین خاطر سعی می‌کنم حواسم به دانش‌آموزانم که بیشترشان دوقلو هم هستند، باشد چون این کودکان از لحاظ عاطفی خیلی به هم وابسته هستند.

ناظری می گوید: با اینکه در دبستان نیمی از بچه‌ها دوقلو و نیمی دیگر تنها هستند هرگز حسادت کودکان را بین آن‌ها ندیدم که مثلاً تک فرزند‌ها به دوقلو‌ها حسادت کنند فقط گاهی بعضی از آن‌ها وقتی رابطه صمیمی میان دوقلو‌ها را می‌بینند می‌گویند خانم معلم، برادر یا خواهر من هم در خانه همین‌طور با من رفتار می‌کند و ما هوای هم را داریم. وی افزود: در این روستا بیشتر خانواده‌ها فرزندان دوقلو دارند و ما هم در خانواده‌مان چند فرزند دوقلو داریم.
با اینکه گفته می‌شود ازدواج فامیلی باعث دوقلوزایی است اما من و برادرم که ازدواج فامیلی با همسرانمان نداشتیم اما هر دو، فرزندان دوقلو داریم که البته این موضوع برایمان شیرین و دلچسب است چرا که عشق و محبت واقعی این کودکان به ما یاد می‌دهد که در این دنیا هیچ‌چیز جز محبت و مهربانی ماندنی نیست. گاهی به جای اینکه ما الگوی کودکان باشیم می‌توانیم آن‌ها را الگوی خود قرار دهیم.(متن: روزنامه ایران/عکس: پایگاه خبری سرو ابرکوه)