متهمان آرامش گمشده

اما چگونه و از چه طریقی باید سلامت روانمان را بهبود ببخشیم؟ سهم خود ما برای رسیدن به این هدف چقدر است؟ نقش ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی، بویژه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و آموزش و پرورش و مراکز مشاوره‌ای و درمانی در این جهت تا چه اندازه مهم و تاثیرگذار است؟

گاهی کم‌اهمیت شمردن سلامت روانمان در جامعه ما از فرهنگ تربیتی نشات گرفته است. یعنی معمولا از پدرها و مادرهایمان یاد نگرفته‌ایم که چگونه بر تشویش‌ها و اضطراب‌هایمان غلبه کنیم، اما امروزه مشخص شده است که لزومی ندارد روش‌های تقویت سلامت روان از پدر و مادری که خودشان آنها را نیاموخته‌اند، آموخته شود، بلکه بسیاری از افراد جامعه برای آموختن مهارت‌های حفظ و تقویت روان سالم باید از خدمات آموزشی و مشاوره‌ای روان‌شناسی و روانپزشکی برخوردار شوند.

از سوی دیگر، آموزش مهارت‌های حفظ سلامت روان را باید از مدارس آغاز کرد. در واقع ریشه‌یابی اختلالات رفتاری کودکان کمک می‌کند تا بتوان با ارائه راهکارهای موثر از بروز مشکلات روانی در آنان در آینده جلوگیری به‌عمل آورد.

مسئولان حوزه بهداشت و درمان کشور نیز باید کمک کنند تا خدمات درمانی چه در حوزه مشاوره و چه درمان اختلالات و بیماری‌های روان در تمام اقشار جامعه توسعه یابد.

همچنین لازم است که ظرفیت‌سازی‌ها برای بهبود سلامت روان افراد سالم نیز در کشور افزایش پیدا کند.

بی‌شک در این ظرفیت‌سازی‌ها، گروه‌ها و جمعیت‌های آسیب‌پذیر از نظر بهداشت روان باید در اولویت قرار بگیرند.

در صورت تحقق گام به گام این مراحل، در سایه افزایش آگاهی مردم و مسئولان در جامعه‌ای زندگی خواهیم کرد که در آن ضرورت سلامت روان از سلامت جسم کم‌اهمیت‌تر شمرده نشود.

پونه شیرازی‌ - گروه جامعه