بازگشایی مدارس و فصلی تازه برای رسانه ملی

این‌که باید برنامه‌های ترکیبی‌ ـ‌ تخصصی درباره چالش‌های آموزشی داشته باشیم به کنار؛ این‌که تلویزیون به‌عنوان یک رسانه مکمل در خدمت اهداف آموزشی باشد به کنار؛ مدرسه و تجربه آموزش دارای ظرفیت‌های دراماتیکی و نمایشی پنهان، کشف نشده و به نمایش درنیامده‌ای است که اگر از این ظرفیت درست استفاده شود هم می‌تواند منافع نظام آموزشی را تامین کند هم کنداکتور شبکه‌های تلویزیونی را.

به عبارت دیگر هم سیستم آموزشی از این موقعیت سود می‌برد و هم رسانه می‌تواند ضمن انتقال ارزش‌های آموزشی، در تامین برنامه، ایجاد سرگرمی و رضایت مخاطب موفق باشد. واقعا اگر قرار باشد فهرستی از مجموعه‌های نمایشی و سریال‌ها با محوریت مدرسه و معلم و دانش‌آموز را برشماریم چند مورد به ذهن ما تداعی می‌شود.

این در حالی است که نظام آموزشی را حتی اگر صرفا در ساختار مدرسه‌ای تصور کنیم مولفه‌های نمایشی زیادی در آنچه از حیث فرم و ساختار و چه از حیث مضمون و درونمایه داستانی وجود دارد که هم می‌تواند سرگرم‌کننده و جذاب باشد و هم می‌تواند دست‌کم بسیاری از مشکلات و چالش‌های آموزشی را در قالب قصه و روایت و داستان به تصویر بکشد.

موقعیت جغرافیایی مدرسه، کلاس درس، ارتباط بین معلم و دانش‌آموز یا دانش‌آموزان باهم، تجربه‌های انسانی که در این مکان رخ می‌دهد و... ازجمله موقعیت‌هایی است که می‌تواند دستمایه ساخت سریال‌های مختلفی قرار بگیرد. خود موضوع به واسطه ارتباط مستقیم با زندگی طیف‌های مختلف مخاطب، ذاتا دارای جذابیت است چه این‌که بسیاری از خانواده‌های ایرانی فرزندانی دارند که مشغول تحصیل هستند یا خود این دوران را تجربه کرده‌اند و امکان همذات‌پنداری خوبی با قصه‌های مدرسه‌ای پیدا خواهند کرد.

فقط کافی است «قصه‌های مجید» را به‌عنوان یک نمونه مثال بزنیم که بسیاری از موقعیت‌های دراماتیک آن در محیط مدرسه رخ داده است. تلخ و شیرین‌هایی که در تجربه‌های مدرسه‌ای رخ می‌د‌هد قابلیت نمایشی بالایی داشته و چه‌بسا یک تجربه مشترک باشد. نه این‌که ما در سریال‌های خود به فضای مدرسه و کلاس توجه نکرده باشیم، اما جای مجموعه‌های تلویزیونی که لوکیشن اصلی آن مدرسه و خط اصلی داستانش تجربه‌های آموزشی باشد بشدت خالی است.

بسیاری از معضلات تربیتی و پرورشی را می‌توان از طریق همین سریال‌ها تبیین کرد و چه‌بسا با ارائه راهکار راهگشا هم باشد.

اکنون که فصل آموزشی در کشور ما آغاز شده بهانه خوبی است تا نه‌تنها رسانه ملی که مراکز و نهادهای آموزشی و در رأس آن وزارت آموزش و پرورش بخشی از بودجه خود را برای تولید یا حمایت از ساخت مجموعه‌های نمایشی درباره مدرسه و مسائل آن قرار دهد. (سیدرضا صائمی/ ضمیمه قاب کوچک)