کیف جادویی

ایده

لیز هیچ‌گاه فکر نمی‌کرد روزی صاحب یک استارت آپ شود و تیمی از افراد متخصص را مدیریت کند؛ زیرا نه آموزشی برای این کار دیده بود و نه شغلش چنین ایجاب می‌کرد. او یک کارمند معمولی در یک شرکت متوسط بود که مثل هر کارمند دیگری از صبح تا ظهر سر کار بود. حواسپرتی و کار کردن بیش از اندازه با موبایل در محل کار برایش دردسرساز شده بود؛ زمان زیادی با تلفن‌اش درگیر بود و توجهی به شارژ کردن آن نداشت. به همین دلیل معمولا تا وسط روز و پیش از آن‌که از محل کار خارج شود شارژ تلفنش تمام می‌شد.

این مساله برای کارها و قرارهای پس از ساعت کاری و نیازهای دیگری که با تلفن رفع می‌شد، بسیار مشکل‌ساز شده بود. با آن‌که او یک شارژر یدکی خرید، اما آن هم چاره‌ساز نشد، زیرا هم استفاده از آن برای آدمی مثل لیز که یکسره تلفن دستش بود، سخت بود و هم شارژ کردن آن را فراموش می‌کرد. این محدودیت و مشکل باعث شد یک روز کاملا اتفاقی در حالی که داشت تلفنش را از کیف دستی‌اش بیرون می‌آورد تا به کمک گوگل مکان دقیق‌‌اش را بفهمد، ایده‌ای به ذهنش برسد.

لیز به خود گفت: «چه می‌شد همین کیف دستی‌ام که دائم آن را حمل می‌کنم بتواند تلفنم را هم شارژ کند؟»

فورا ایده را با همسرش در میان گذاشت و دوتایی شروع کردند به تحقیق و مطالعه که چطور می‌توان تلفن همراه را درون یک کیف دستی شارژ کرد. خوشبختانه از شانس‌شان سیستم شارژ بی‌سیم القایی در بازار یافت می‌شد و آنها می‌توانستند به کمک آن کیف جالبی طراحی کنند. پس از کلی جستجو و تحقیق موفق به تکامل ایده‌ای شدند که نامش را اِوِرپِرس گذاشته بودند. ایده لیز این بود که یک کیف دستی زنانه به آسانی تلفنی را که درونش قرار می‌گیرد، شارژ کند و همچنین بتوان کیف را نیز با سهولت شارژ کرد.

تلاش

آنها مجبور بودند از شارژ بی‌سیم استفاده کنند؛ کیف با قرار گرفتن روی یک پد مخصوص شارژ می‌شود و می‌تواند تلفنی را که درون جیب داخلی‌اش قرار می‌گیرد نیز بدون سیم شارژ کند.

لیز فکر می‌کرد برای جلب‌نظر مشتری و سهولت کاربری باید سیم و مزاحمی برای شارژ وجود نداشته باشد. از سویی باور داشت معمولا افراد وسایل‌شان را در جایی خاص از خانه قرار می‌دهند و هر چیزی جایی دارد، اگر یک پد مخصوص شارژ بی‌سیم می‌ساختند صاحب کیف هر روز یا شب کیفش را در جای خود روی پد قرار می‌داد و نیازی به نگرانی در مورد این‌که کیف را شارژ کند به وجود نمی‌آمد. به این ترتیب کیف همیشه شارژ داشت و می‌شد تلفن خالی را با آن پر کرد.

این طرز فکر باعث شد در نهایت یک پد مخصوص شارژ القایی بسازند که کیف با قرار گرفتن روی آن از یک شب تا صبح به میزان کافی برای دو بار شارژ کردن کامل تلفن همراه پر شود. داخل کیف نیز یک جیب کوچک تعبیه کردند تا با گذاشتن گوشی درون آن عمل شارژ به صورت بی‌سیم انجام شود. لیز خیلی اصرار داشت شارژ تلفن بدون نیاز به فشار کلیدی و خودکار انجام شود تا بالاترین میزان سهولت کاربرد حفظ شود.

او به کمک همسرش نمونه اولیه‌ای ساخت که در آن سیم‌کشی‌ها درون آستر داخلی کیف به تمیزی قرار داده شده بودند؛ تفاوتی بین کیف لیز و نمونه‌های عادی قابل مشاهده نبود.

او مشکلی را که خیلی وقت بود با آن دست به گریبان بود برای خود حل کرده بود و از این موضوع خیلی احساس رضایت می‌کرد تا این‌که یک روز یکی از دوستانش کیف جادویی لیز را دید و از او خواست یکی برای او بسازد. لیز این پیشنهاد را پذیرفت و همان یک کیف باعث شد کمتر از دو روز کلی سفارش از دوست و آشنا برای کیف شارژی بگیرد.

با چنین اتفاقی به این فکر افتاد ساخت و تولید کیف را به قصد تجاری و راه انداختن یک کسب و کار جدی بگیرد. با کمی پرس و جو فهمید می‌تواند به کمک سایت‌های جمع‌آوری اعانه، پول لازم برای آغاز یک کار شخصی را جمع کند؛ ایده را روی سایت کیک استارتر به اشتراک گذاشت؛ نتیجه حیرت‌آور بود. طی شش روز رقمی که برای راه‌اندازی پروژه تخمین زده بودند جمع شد و در پایان موعد مقرر بیش از دو برابر آنچه می‌خواستند نصیب‌شان شد.

آینده

اکنون کیف شارژی لیز تولید شده و با تلفن‌های آیفون 5 به بعد و یک مدل اندرویدی سازگاری دارد. لیز موفقیت چشمگیرش را ناشی از همکاری تنگاتنگ با رسانه می‌داند. او مدت زیادی را صرف برقراری ارتباط با رسانه‌های مختلف کرد تا محصولش مورد بررسی قرار بگیرد و از این طریق بهتر شناخته شود. لیز به این نکته آگاه بود که به تنهایی نمی‌تواند یک کیف‌ساز مطرح شود، به همین دلیل با سازندگان و برندهای مطرح کیف مذاکراتی داشت تا آنها را متقاعد کند این فناوری را درون کیف‌های خود بگنجانند.

او سخت‌ترین مرحله تحقق بخشیدن به ایده‌اش را مرحله تغییر می‌داند، مرحله‌ای که مجبور بود از یک شغل متوسط کارمندی آرام دست بکشد و ریسک و اقدامی خطرناک را آغاز کند. لیز می‌گوید اگر به عقب بازمی‌گشت آرام‌تر و با دقتی بیشتر ایده‌اش را عملی می‌کرد تا دست آخر محصولی بسیار با کیفیت‌تر تولید شود تا این‌که برای برآورده کردن سفارش‌ها با عجله دست به تولید بزند.

چون لیز خود یک زن بود بی‌اختیار از ابتدا تمرکزش روی ساخت کیفی برای خانم‌ها بود، بنابراین تمام سعی‌اش را کرد تا یک کیف زنانه زیبا بسازد که هر زنی مایل به خرید آن شود. با این حال او به فکر ساخت محصول مشابهی برای آقایان نیز هست.

رامین فتوت

نظرتان در مورد این ایده چیست؟ پیشنهادها و انتقادهای خود را درباره تلاش این هفته با ما در میان بگذارید. کلیک حرف‌های شما را به گوش لیز سالسِدو می‌رساند. شاید در آینده نه چندان دور یکی از اعضای طرح او شدید! علاوه بر این،‌ کلیک دست افرادی را که توانسته‌اند ایده دانش‌بنیان خود در فضای آی.تی را به یک کسب و کار تبدیل کنند به گرمی می‌فشارد. ما را از شنیدن داستان‌های خود محروم نکنید، کلیک بی‌صبرانه منتظر شماست!

شماره پیامک: 300011226 آدرس ایمیل: Click@jamejamonline.ir

مدرسه تلاش

هر سال زنان بیشتری تصمیماتشان را عملی می‌کنند تا شاید یک موسس موفق و مدیرعامل شرکتی از آن خودشان شوند. در همین حین این زنان وارد به مسائل اقتصادی انگیزه‌ای خواهند شد برای زنانی که رویای راه‌اندازی یک استارت‌آپ را دارند، هر چند باید گفت هنوز موانع خاصی پیش پای زنان کارآفرین وجود دارد.

1 ـ زنان کارآفرین فکر می‌کنند باید مثل مردان رفتار کنند

وقتی صاحب یک کسب و کار باشید، دائم در حال سر و کله زدن با افراد مختلف خواهید بود. خیلی‌ وقت‌ها مردها فکر می‌کنند می‌توانند با خانم‌ها قراردادی با مبلغ پایین‌تر ببندند، کاری که احتمالا با یک مرد دیگر انجام نخواهند داد. خانم‌ها به‌خاطر ممانعت از چنین رفتارهایی و مواظبت از خودشان، رقابت‌طلب، سلطه‌جو و بعضی اوقات بیش از حد خشن می‌شوند. این نوع زنان کارآفرین باید بدانند اتخاذ چنین روشی نادرست است.

2 ـ احساسات می‌تواند کسب و کار زنان را تحت‌تاثیر قرار دهد

خانم‌ها علاقه‌مندند در کسب و کار خود رابطه محور عمل کنند که البته باعث می‌شود اولویت بالایی را برای رابطه‌سازی‌هایشان در نظر بگیرند؛ چون امیدوارند با این روال به صورت طبیعی فروش خود را نیز داشته باشند. روابط بسیار در موفقیت اهمیت دارند و پرورش روابط حرفه‌ای قوی می‌تواند کاملا موثر واقع شود. زنان کارآفرین برای رسیدن به اهداف کاری خود باید روبه جلو و متمرکز عمل کنند.

3 ـ زنان کارآفرین از شکست واهمه دارند

با توجه به تحقیقات به عمل آمده در سال ۲۰۱۲ در مانیتور جهانی کارآفرینی دانشگاه بابسون آمریکا، ترس از شکست بزرگ‌ترین نگرانی زنانی است که مایلند استارت آپ خود را شروع کنند. شکست یکی از محتمل‌ترین حقایق هر کار جدید است، ولی نباید با دید منفی به این قضیه نگاه کرد. بهتر است روی سه مورد سخت کار کنید:

1 ـ صدای درونی که احتمالا شما را از ادامه کار دلسرد می‌کند، نشنیده بگیرید.

2 ـ بیش از حد با خود حرف نزنید.

3 ـ آرامش خود را حفظ کنید.

منبع: ضمیمه کلیک