ایرانی بودند، ایرانی می‌مانند!

مناقشه ظاهری بر سر این بخش از خاک ایران عزیز میان ایران و امارات است اما در حقیقت مناقشه تاریخی میان ایران و انگلیس بوده که با حضور نظامی در منطقه دربرهه‌ای ازتاریخ،دست به تصرف جزایرزد و به‌عنوان قیم امارات، این سرزمین را در اختیار آنها قرار داد. گرچه این تصرف ظاهری برای مدتی به طول انجامید ولی ایرانیان در هر دوسطح مردم و حاکمیت هیچ‌گاه، حاکمیت غیرایرانی را بر آنها نپذیرفتند.از سوی دیگر تمرکز مطالعات تاریخی و اجتماعی بر برهه‌های مختلف نشانگر تفوق تمدنی و فرهنگی ایران بزرگ بر کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس دارد.این در حالی است که این کشورهای تازه تاسیس یافته درصددند تا این عقب‌ماندگی خود را با ابزار نظامی و سیاسی و گاهی اقتصادی تازه دست‌یافته، آن هم با اتکا بر قدرت غیر اصیل خود، جبران کنند.تنش بر سر جزایر سه‌گانه در سطحی از سوی امارات و برخی کشورهای عضو اتحادیه عرب در برشی از تاریخ و ادعاهای واهی صدام مبنی بر الحاق بخشی از خاک ایران به عراق در برش دیگری از تاریخ، بخشی از این گزافه‌پنداری‌هاست. به نظر می‌رسد کشورهای این منطقه مهم، به جای تنش‌زایی بر مبنای ایده‌آل بدخواهان، بایسته و شایسته است در مسیر احیای امت واحده اسلامی و برمبنای عقلانیت در کنار هم بوده و استراتژی تنش‌زدایی را دنبال کنند و به این باور برسند که فشار بر ایران حربه‌ای است که روزی گریبان خود آنها را نیز خواهد گرفت.  بنابراین در کنار ابراز احساسات و عواطف زودگذر در این موضوع، باید هم بر مبنای آموزش همگانی و تخصصی از مدرسه تا دانشگاه و هم بر مدار حق‌خواهی از مسیر علم حقوق و هم در دایره علم سیاست با ابزارگفت‌وگو و دیپلماسی رفتار کرد. بنابراین، خاک و تاریخ و فرهنگ و تمدن ما، هویت ملی ماست؛ ابوموسی، تنب بزرگ، تنب کوچک و خلیج‌فارس ایرانی بوده و ایرانی خواهند ماند.