سراب بازیگری و فریب دختران جوان

اما این که در هزاره سوم، راه اشتباه پیشینیان را پیمودن و از یک سوراخ به دفعات گزیده شدن، دیگر با حساب و کتاب عقل و منطق جور درنمی‌آید.

سال‌هاست که صفحه حوادث روزنامه‌ها، اخباری را منتشر می‌کنند از دختران و پسران عشق سینمایی که از هول حلیم در دیگ می‌افتند و در دام وسوسه‌انگیزی که شیادان برایشان تدارک دیده‌اند گرفتار می‌شوند و چه هزینه‌ها که از جیبشان نمی‌رود و چه ضربه‌های روحی و روانی که بر جانشان نمی‌نشیند.

خبر آخر اما، ماجرای کلاهبرداری بود که به نام یکی از ستارگان سینمای ایران در شبکه‌های مجازی صفحه‌ای گشوده و با ارتباط برقرارکردن با دختران جوان و وعده و وعید آکتور کردن‌شان، اخاذی می‌کرده و هدایا می‌گرفته و بعد به شیوه همه طراران تاریخ غیبش می‌زده است.

تنها مایه دلخوشی، این‌که سوءاستفاده به مسائل مالی محدود بوده و کار به جاهای باریک نکشیده است.

نکته طنز و درام این ماجرا توامان با هم، نه فکر نه چندان بکر کلاهبردار مذکور که ساده‌لوحی و خوش‌باوری عجیب و غریب این دختران علاقه‌مند به سینما بوده که شوق بازیگر شدن و پول و شهرت در ادامه‌اش، چنان بر سر ذوقشان آورده بوده که کرکره عقل و منطق را یکسره پایین کشیده و حتی برای لحظه‌ای به این فکر نکرده بودند که نظارتی بر شبکه‌های اجتماعی نیست و هر کس می‌تواند به نام فرد دیگری صفحه‌ای برای خود باز کند و عکسی هم بگذارد و پیغامی هم بدهد و بگیرد. احتمال بعید آن است که بانوان مذکور شاید حتی از این موضوع اطلاعی هم نداشته‌اند.

حکایت این روزهای شبکه‌های اجتماعی بسیار شبیه است به روزگاری که تازه تلفن به خانه‌ها راه پیدا کرده بود و خاطرتان هست آن حجم بالای مزاحمت‌های تلفنی را؟ سرخوشان آن دوران به طور تصادفی شماره می‌گرفتند و فوت می‌کردند و مردم را سر کار می‌گذاشتند؛ سرخوش بودند دیگر.

این که می‌گویند فرهنگ استفاده از هر ابزار و امکان و تکنولوژی همراه آن به کشور وارد نمی‌شود گزافه‌گویی و اغراق نیست. حال که خواه ناخواه شبکه‌های اجتماعی اینچنین در دل برخی از جوانان امروزی ریشه دوانیده‌اند خوب است که کاربرانش اطلاعات مقدماتی و حداقلی از آنها داشته باشند.

از این‌که بگذریم، سال‌هاست که به جوانان علاقه‌مند به هنر هفتم گفته و نشان داده شده، مستندوار، که بازیگرشدن راه و رسم دارد و سواد و تحصیلات خودش را می‌خواهد و نشان دادن در باغ سبز برای پیمودن ره صدساله در یک شب، درواقع سرابی است که پایانش راه به ناکجاآباد می‌برد.

زمانی که آموزشگاه‌های بازیگری مجوزدار و معتبر در سراسر کشور وجود دارد و از سوی دیگر، راه دانشگاه و تحصیلات آکادمیک هم باز است، چرا دل‌خوش کردن به وعده و وعیدهایی که اکثرا بوی سوءاستفاده و کلاهبرداری از آن به مشام می‌رسد؟

خوب است گاهی به تجربه و توصیه دیگران هم اعتماد کنیم؛ گزیده شدن‌های متعدد از یک سوراخ شایسته انسان‌های عاقل و دوراندیش نیست.

محسن محمدی - جام‌جم