این عشق، مقدس است

آنها سال 1952 در شهر بیکرزفیلد کالیفرنیا باهم ازدواج کردند، اما چون دان مهندس راه و ساختمان در ارتش آمریکا بود، این زوج مدتی به آلمان مهاجرت کردند که البته این مهاجرت زیاد طول نکشید و یک‌بار دیگر به وطنشان برگشتند.دان و مکسین حتما روزهای سخت داشته‌اند، حتما گاهی به مشکل برخورده‌اند و غصه داشته‌اند، اما هیچ کدام کم نیاورده‌اند و عشقشان را قربانی نکرده‌اند که حتما همین عشق بوده که دستشان را گرفته و سر پا نگه‌شان داشته است.عشق هرگز نمی‌میرد. یک روح که در دو بدن ساکن شود، هرگز پریشان نمی‌شود و از نیمه دوست داشتنی‌اش جدا نمی‌افتد، درست مثل دان و مکسین که باهم عاشق شدند، باهم زندگی کردند و باهم مردند.

اینها همزمان باهم بیمار و در یک بیمارستان بستری شدند، تخت‌هایشان هم کنار هم گذاشته شد و در تمام مدت دست‌هایشان در دست هم بود تا این‌که فرشته مرگ، مکسین را برد. جسد او را که از اتاق خارج کردند باید دنیای دان هم تمام شده باشد، چون او بی‌یارش فقط 4 ساعت زنده ماند.

این زندگی عاشقانه و لبریز از احساس گرچه کمیاب است، اما الگوی خوبی است برای همه آنها که گمان می‌کنند عاشق شده‌اند، ولی توان عشق‌ورزی ندارند. سوء‌تفاهم‌های زن و شوهری تا به حال بسیاری از زندگی‌ها را از هم پاشیده،‌ شیشه زندگی خیلی‌ها تا به حال به واسطه یک تلنگر شکسته و منم‌ منم زدن‌های زیادی، شریک زندگی را به حاشیه رانده، اما معجزه دوست داشتن را باید باور کرد، دوست‌داشتنی که دو انسان را آنچنان به هم می‌آمیزد که سرنوشت‌شان شبیه هم می‌شود. (ضمیمه چاردیواری)