یک ارکستر، 2 رهبر

چند هفته قبل، وقتی در برنامه «دی ـ جی​»فوتبال شبکه اسکای ایوان زاتسارونی، سردبیر پیشین مجله گویرین اسپورتیوو و فابیو کارسا برترین گزارشگر فوتبال ایتالیا، آندره آ پیرلو را روی خط برنامه آوردند از او پرسش‌های جالبی پرسیدند.

یکی از این پرسش‌ها درباره مارکو وراتی بود. هافبک ریزنقش و فوق العاده آتزوری که در دو فصل اخیر در تیم قهرمان فرانسه عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت.

ردم ایتالیا این روزها جدا از پرسش‌های همیشگی خود که آیا در خط حمله سرمربی تیمشان از زوج بالوتلی ـ کاسانو استفاده می‌کند یا به سراغ گزینه عملگرایانه‌تری مانند لورنسو اینسینیه ـ چیرو ایموبیله می‌رود، پرسش دیگری نیز دارند: «آیا مارکو وراتی به صورت ثابت می‌تواند در کنار آندره آ پیرلو حضور داشته باشد؟»

فابیو کارسا در بهترین موقعیت این پرسش را از خود پیرلو پرسید. « فکر می‌کنی مارکو وراتی می‌تواند در اواسط بازی جای تو وارد بازی شود و کم‌کم به عنوان جانشین واقعی تو در تیم ملی معرفی شود؟» مغز متفکر تیم ملی ایتالیا جواب داد«نه! به نظر من مارکو همین حالا هم می‌تواند براحتی در کنار من بازی کند. مگر تیاگو موتا در کنار من بازی نمی‌کرد؟ این‌که فکر کنیم از میان من و مارکو حتما یکی باید در زمین باشد، درست نیست. هر دو می‌توانیم همزمان در زمین باشیم.»

دیدار ایتالیا در مقابل انگلستان آن هم در بازی اول می‌تواند حیاتی‌ترین دیدارشان باشد. نتیجه‌ نگرفتن احتمالا با خداحافظی آنها از جام توام خواهد شد. فراموش نکنیم که مارچلو لیبی افسانه‌ای هم در سال 2010 با یک اشتباه مرگبار تیمش را در گروهی که ضعیف‌ترین تیم‌های جام نظیر اسلواکی، پاراگوئه و نیوزیلند (هیچ کدام در جام نیستند) در آن جای داشتند به رتبه آخر رساند! البته نکته‌ای که چزاره پراندلی در سر دارد شاید با عقیده بهترین بازیکن تیمش متفاوت باشد. واقعیت این است که بعد از کابوس تلخ کنار رفتن ریکی مونتولیوو از ترکیب آتزوری حالا شاید در چینشی که او از سه هافبک میانی بهره می‌جوید، یکی از گزینه‌ها هافبک قدرتی‌تر و جنگنده‌تری مانند تیاگو موتا باشد.

بی‌تردید دانیله ده روسی و آندره آ پیرلو در شرایط ایده‌آل فیزیکی‌شان در میانه میدان رقیبی ندارند، اولی که حتی در مواقع خاص ـ مانند آنچه در یورو 2012 از او دیدیم ـ می‌تواند در کنار جورجو کیه لینی در خط دفاعی بازی کند.

هافبک دفاعی بزرگ آتزوری یک خط عقب‌تر از دیگر هافبک‌های تیم حضور خواهد داشت. پیرلو نیز به مثابه رهبر ارکستر تیمش عمل می‌کند. اکنون گزینه‌های جدی‌تر برای سومین هافبک تیم، تیاگو موتا،کلودیو مارکیزیو و البته مارکو وراتی بیست‌و‌یک ساله هستند، قلمداد می‌شوند.

نکته اصلی اینجاست که آتزوری نیز مانند هر مجموعه‌ای به یک رهبر ارکستر نیاز دارد. وراتی و پیرلو تقریبا بازیکنانی با ویژگی‌های مشابه هستند. فراموش نکنید که وراتی با چنین استعدادی تا یکی دو سال آینده در زمره بهترین بازیسازهای جهان قرار خواهد گرفت، اما حضور این دو در کنار هم شاید فقط به خلاقیت و البته جسارت چزاره پراندلی مربوط شود.

حضور هر دو شاید با توجه به این‌که هم وراتی و هم پیرلو در نبرد‌های هوایی بسیار ضعیف هستند، چندان محتمل به نظر نمی‌رسد، اما بی‌تردید نکته‌ای است که پراندلی در موردش بسیار می‌اندیشد که چگونه چنین شرایطی را برای قرار گرفتن هر دو ایجاد کند.

مردی که چنین تردید‌هایی را نیز برای انتخاب مهره‌هایش در خط حمله دارد: پراندلی دقیقا دو نقشه مختلف برای چینش مهره‌هایش در خط حمله دارد. استفاده از گزینه‌ای بنام ماریو بالوتلی که متعاقب آن گماردن کاسانو در کنار اوست (این دو هماهنگی خوبی با یکدیگر دارند و در یورو 2012 این را اثبات کردند) یا استفاده کردن از نیروهای تازه و جوان. کسانی که برخلاف بالوتلی در فصل اخیر عملکرد فوق‌العاده‌ای از خود نشان دادند. در این صورت حضور چیروایموبیله و لورنسو اینسینیه در خط حمله متحمل‌تر به نظر می‌رسد و کمی دور از آن دو نیز آنتونیو کاندروا در سمت راست قرار خواهد گرفت.

جدال برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی خط حمله آتزوری کاملا دو قطبی است. از یک سو بازیکنان مشهور و باتجربه‌ای چون ماریو بالوتلی و آنتونیو کاسانو و از سوی دیگر جویای نام‌ها و جوان‌هایی چون چیرو ایموبیله، لورنسو اینسینیه و آلسیو چرچی. اینها پرسش‌های کلیدی است که به نظر نمی‌رسد کسی جز چزاره پراندلی جوابی برای آن داشته باشد.

سهیل نوری‌پناه‌ - جام‌جم