حفظ قرآن باید از کودکی شروع شود

اگر در جوامع بشری قرآن حاکم باشد، هم سعادت دنیا هست، هم علو معنوی هست. راه سلامت را، راه امنیت را، راه امنیت روانی را قرآن به روی ما باز می‌کند، راه عزت را قرآن به روی ما باز می‌کند، راه زندگی درست را و سبک زندگی سعادت‌آمیز را قرآن به روی ما باز می‌کند. ما از قرآن دوریم.

اگر با قرآن آشنا شویم، با معارف قرآن انس پیدا کنیم و فاصله‌ خودمان را با آن چیزی که قرآن برای ما خواسته است بسنجیم، حرکت ما سریع‌تر خواهد بود، راه ما روشن‌تر خواهد بود؛ هدف این است. 18 خرداد 1392 (بیانات در دیدار شرکت‌کنندگان در مسابقات بین‌المللی قرآن کریم)

***

اگر بخواهیم از قرآن به معنای حقیقی کلمه بهره ببریم، باید با معارف قرآن و مفاهیم قرآن آشنا بشویم. این تلاوت هم و این حفظ قرآن هم و این انس با قرآن هم به ما در این جهت کمک می‌کند. اگر درس گرفتن از قرآن نمی‌بود، این همه به ما توصیه نمی‌کردند که قرآن را تلاوت کنیم، چون باید توجه داشته باشیم هدف این نیست که این امواج صوتی در فضا به وجود بیاید و پراکنده بشود.

این‌که هدف نیست. یا هدف این نیست که همچنانی که یک شعری را ممکن است با آهنگ خوشی کسی بخواند و ما لذت ببریم، قرآن را هم حالا با آهنگ خوشی بخوانند که ما از صدای خوش آن لذت ببریم، اینها که هدف نیست. همه‌ این مقدمات ـ تلاوت و آنچه که تلاوت را ترویج می‌کند، در جامعه که همین صدای خوش و لحن خوش است و اینها جزو این مولفه‌هایی است که تلاوت را رواج می‌دهد در جامعه و دل‌ها را به سمت آن مشتاق می‌کند ـ برای فهم معارف قرآنی است. 21 مرداد 1389 (بیانات در ضیافت انس با قرآن در اولین روز ماه رمضان)

***

من عقیده‌ام این است که حفظ قرآن باید از بچگی شروع بشود؛ یعنی حدودا از دوازده سالگی، سیزده سالگی، «التّعلّم فی الصّغر کالنّقش فی الحجر».

ما در سال‌های قدیم، دوره‌ بی‌قرآنی را در این مملکت گذراندیم، قرآن بتدریج داشت از همه جای کشور جمع می‌شد. در گذشته‌های دور، مکتبخانه‌ای بود که بچه‌ها قرآن را در آنجا یاد می‌گرفتند، لیکن در دوران پهلوی اینها را به کلی از بین برده بودند، این مدارس رسمی هم که مطلقا چنین چیزی نداشت؛ البته فقط تعدادی از این جلسات و دوره‌های قرآن فعالیت داشتند و بعضی از افراد در گوشه و کنار کشور ـ تهران، مشهد، اصفهان و دیگر جاها ـ مشغول بودند، اما هیچ چیز نبود، هرچه شده، از انقلاب به این طرف است، در عین ‌حال ما احساس می‌کنیم که از کاروان فراگیری و انس با قرآن عقب هستیم. (بیانات در دیدار قاریان مصری)