رئیس‌جمهور بحران‌ها

نخستین چالش پروشنکو را برقراری ثبات و امنیت در کشور تشکیل می‌دهد. منطقه کریمه که از اوکرین جدا شده و مناطق شرق نیز صحنه جنگی تمام عیار است. چند دستگی در غرب اوکراین نیز به این چالشها افزوده است. آنچه مسلم شده آنکه ابزار نظامی نمی‌تواند پایان بخش بحران‌های امنیتی اوکراین باشد لذا پروشنکو گزینه‌ای جز رویکرد سیاسی برای ایجاد وفاق درونی ندارد. راهبردی که در مقطع کنونی بسیار دشوار است.

مساله دیگر برای مردم اوکراین را رفع چالش‌های اقتصادی تشکیل می‌دهد. اوکراین که با چالش‌های اقتصادی در دوران یانوکویچ همراه بود در ماه‌های اخیر در وضعیت اسفناک‌تری قرار گرفته است.

فضای جنگی حاکم بر کشور و ویرانی‌های گسترده بر جای مانده از عملیات‌های ارتش، آینده اقتصادی مبهمی را برای این کشور رقم زده است.

توانایی رئیس‌جمهور اوکراین برای جمع‌آوری کمک‌های خارجی از مهمترین مؤلفه‌ها برای خروج از این وضعیت است. شرایط اقتصادی همچون شمشیر دولبه‌ای است که می‌تواند به بقا و یا سقوط بروشنکو منجر شود. شاید از دلایل اصلی رأی مردم به یک تاجر نیز نگاه اقتصادی آنها برای برون‌رفت کشورشان از بحران باشد که کار را برای پروشنکو سخت‌تر ساخته است.

وی اگر بتواند بر اقتصاد پیروز شود دوران ریاست جمهوری خود را برای سالهای آینده تضمین نموده حال آنکه ناتوانی در اجرای این مهم می‌تواند سرنگونی زودهنگام وی را رقم زند.

نکته مهم دیگری که در کارکرد پروشنکو تأثیر دارد چگونگی ایجاد تعادل در روابط با روسیه و غرب است. آنچه در اوکراین مسلم شده آنکه روسیه، اروپا و آمریکا پذیرنده دولتی مغایر با منافع خود نمی‌باشند و برای مقابله با این امر اقدامی صورت می‌دهند. پروشنکو به دلیل وابستگی اقتصادی و جایگاهی که روسیه در مناطق مختلف اوکراین دارد اجباراً باید به تعامل با این کشور بپردازد حال آنکه رؤیای ورود به جمع اروپا و همپیمانی با آمریکا را نیز برای دوستداران غرب باید محقق سازد.

ایجاد توازن در این عرصه امری دشوار است که پروشنکو نیز از آن آگاه است چنانکه وی در اولین سخنرانی پس از پیروزی در انتخابات بر روابط همه‌جانبه با روسیه و البته همگرایی با اتحادیه اروپا تاکید کرد تا نشان دهد که اصل تعادل در روابط با روسیه و غرب را می‌داند و به آن پایبند است.

قاسم غفوری-جام جم آنلاین