عروس ایران، نماد مقاومت

سرهنگ عادل فرهانیان که امروز از کیان کشور اسلامی‌اش دفاع می‌کند، به یاد می‌آورد که تجاوز دشمن چگونه خانواده او را مجبور کرد تا خانه و تمام اموال خود را رها کنند و مهمان هموطنان خود در شهری دیگر شوند. او می‌گوید: «در بندر امام از ما بخوبی پذیرایی می‌کردند، با این حال شرایط سختی بود و هر سه، چهار خانواده مهاجر خرمشهری در یک خانه زندگی می‌کردند و فقط امکانات اولیه از سوی مردم به ما اهدا شده بود.» او به یاد می‌آورد که بخشی دیگر از اهالی خرمشهر به مشهد رفتند، برخی به تهران، شیراز یا اصفهان و بسیاری دیگر از شهرهای ایران و این درحالی بود که خرمشهر پیش از تجاوز صدام، عروس ایران بود و کم نبودند کردها، ترک‌ها، بلوچ‌ها و فارس‌هایی که برای کار مهمان خرمشهری‌ها می‌شدند و همان‌جا هم می‌ماندند. او از خاطراتش می‌گوید؛ وقتی که پس از فتح خرمشهر به شهری بازگشت که زمانی عروس ایران بود و با صدایی گرفته می‌گوید: «عراقی‌ها همه‌جا را آتش زده بودند، همه اموال را غارت کرده بودند... شهر را با خاک یکسان کرده و رفته بودند...»

فرهانیان تاکید می‌کند: خرمشهری‌ها پس از آزادسازی شهر، به خانه‌هایشان بازگشتند و برای آبادانی شهر تلاش کردند. روستاییان کمی بعد از آزادی خرمشهر به نخلستان‌ها برگشتند و راه سازندگی پیش گرفتند.

فرهانیان یادآوری می‌کند : هنوز هم مهاجران بسیاری در شهرهای دیگر زندگی می‌کنند. در شاهین‌شهر اصفهان یا شهرک شهید بهشتی مشهد. مردم ایران به گرمی پذیرای مهاجران بودند‌ و چنان پشت مردم خرمشهر ایستادند که وی تاکید می‌کند: آزادی خرمشهر را مدیون همه ایرانی‌ها هستیم.

او مشکلات خرمشهر امروز را فقدان اسناد مردم و بی‌سند بودن اراضی و املاک و اختلافات ناشی از آن دانسته و متروکه ماندن بسیاری از خانه‌هایی که مالکانشان به شهر بازنگشتند را هم یادآوری می‌کند. او این خانه‌های متروکه را عامل این احساس می‌داند که گویی در این شهر کار بازسازی به‌طور کامل انجام نشده، حال آن‌که زیرساخت‌های شهری احیا شده و اما منازل فاقد مالک دردسرآفرین است.

سرهنگ فرهانیان به یاد می‌آورد که مردم ایران چگونه با خانواده‌های مهاجر خرمشهری همدردی می‌کردند و نمی‌گذاشتند آنان احساس دلتنگی کنند. با این همه او هنوز رویای شهری را که عروس ایران بوده است در یاد دارد، اما به این می‌بالد که خرمشهر امروز نماد مقاومت و ایثار و شهادت است.