«خیابان ایران» نیازمند رنگ‌آمیزی بیشتری است

این برنامه در قالب جنگ شبانه به تهیه‌کنندگی حامد جوادزاده و اجرای عبدالله روا هر پنجشنبه و جمعه ساعت 23 از شبکه یک پخش می‌شود و تا 2 بامداد ادامه دارد.

خیابان ایران نیز مانند دیگر جنگ‌های شبانگاهی تلویزیون بر پایه گفت‌وگو با چند مهمان استوار است، اما در این برنامه کمتر از چهره‌های مشهور دنیای هنر و ورزش دعوت می‌شود و در این گفت‌وگوها مساله اطلاع‌رسانی درباره موضوعات مختلف علمی و کاربردی نیز مدنظر قرار می‌گیرد.

حامد جواد‌زاده در مقام تهیه‌کننده می‌کوشد برنامه‌ای متفاوت و برتر از دیگر جنگ‌های شبانگاهی تلویزیون در شبکه‌های دیگر تلویزیون به مخاطبان خود ارائه کند و به آنها نوید می‌دهد خیابان ایران بزودی به پرمخاطب‌ترین برنامه ترکیبی تلویزیون بدل خواهد شد!

المپیک تلویزیونی

خیابان ایران براساس توضیحات مجری برنامه سعی در ارتقای کیفیت زندگی مخاطبان خود دارد و چنان‌که حامد جوادزاده می‌گوید با هدف ارائه برنامه‌ای باکیفیت‌تر از دیگر برنامه‌های مشابه در شبکه‌های تلویزیون تدارک دیده شده است.

این برنامه حوالی ساعت 23 شب‌های پنجشنبه و جمعه آغاز می‌شود و تا حدود 2 بامداد ادامه دارد. بی‌شک این زمان طولانی زمانی قابل تحمل خواهد بود که خیابان ایران بتواند بخش‌های متنوع و در عین حال منسجمی به مخاطبان خود ارائه کند و در صورت محدودبودن تعداد گفت‌وگوها و بخش‌های متنوع طولانی و خسته‌کننده به نظر می‌رسد.

تهیه‌کننده خیابان ایران با طولانی بودن زمان برنامه مخالف است و توضیح می‌دهد: این برنامه در همه موارد از بالاترین سطح کیفی برخوردار است، طراحی دکور و صحنه کاملا تخصصی انجام شده، نورپردازی آن بسیار شیک و زیبا بوده و رسیدن به چنین نور و تصویری کار هر کسی نیست، موسیقی فاخر برای برنامه انتخاب می‌کنیم، مهمانانی به این برنامه دعوت می‌شوند که جزو سرشناس‌ترین‌ها هستند و براحتی در هر برنامه‌ای حاضر نمی‌شوند، برای هر مهمان و هر بحثی از مجریانی دعوت به همکاری می‌کنیم که متخصص آن مبحث هستند. برنامه خیابان ایران به یک المپیک بدل شده است. اما همه اینها در حالی است که خیابان ایران از ریتم قابل توجهی برخوردار نیست و فراز و فرودهای آن، مخاطب را به تماشای تمام برنامه تشویق و هدایت نمی‌کند، همچنین بخش‌هایی که در این برنامه پیش‌بینی شده به اندازه کافی متنوع نیست. جوادزاده این نقد را می‌پذیرد و می‌گوید: سه ساعت برای یک جنگ شبانگاهی زمان خیلی زیادی نیست، اما قبول دارم خیابان ایران به لحاظ محتوایی از رنگ‌آمیزی متنوعی برخوردار نیست.

این تهیه‌کننده به لزوم شکل‌گیری بخش‌های 15 تا 20 دقیقه‌ای و ایجاد تغییرات سریع در این برنامه اشاره می‌کند و می‌گوید: بهتر است هر 15، 20 دقیقه یک اتفاق تازه در برنامه رخ بدهد و اختصاص زمان‌های طولانی به یک بخش به موارد خاص مانند یک گفت‌وگوی چالشی محدود شود.

جوادزاده نیز مانند هربرنامه‌ساز دیگری به تاثیر گذشت زمان و نظر مخاطبان در رشد برنامه معتقد است و می‌گوید: برای این‌که به جایی برسیم که حتی گفت‌وگوهای برنامه از یک ساعت طولانی‌تر نشود، باید زمان بگذرد و همه ما یاد بگیریم یک مبحث را می‌توان در یک ربع ساعت طرح کرد و به نتیجه رسید. مثلا مهمانان ما قبل از همه باید بیاموزند اگر به یک برنامه تلویزیونی دعوت شده‌اند، در کوتاه‌ترین زمان حرف‌هایشان را بزنند و بحث را به نتیجه برسانند.

تهیه‌کننده این برنامه، ایجاد تغییر را منوط به کمی سعه صدر از سوی مخاطبان و کمی هم تلاش بیشتر در گروه تولید برنامه می‌داند و البته تاکید می‌کند: معمولا برنامه‌هایی که تهیه کرده‌ام فرم‌های رایج برنامه‌سازی را تغییر داده است. مثلا برای اولین بار در برنامه نیمروز از وب‌کم استفاده و گفت‌وگوهای سیاسی پنج دقیقه‌ای طراحی کردم. همیشه به‌دنبال نوآوری هستم با بقال و نجار و مسئول اورژانس و سبزی‌فروش گفت‌وگوهای جذاب انجام دادم که برای مردم دیدنی بود.

وی درباره شیوه‌های ایجاد جذابیت در یک برنامه ترکیبی می‌گوید: معتقدم با حضور بازیگران و ورزشکاران نباید برنامه را جذاب کرد. هر برنامه‌ای باید ذاتا جذاب باشد و این کار را در خیابان ایران انجام داده‌ام. الان هم معتقدم برنامه خیابان ایران به رنگ‌آمیزی بیشتری نیاز دارد تا به یک برنامه کامل تبدیل شود.این تهیه‌کننده گذشت زمان، کسب تجربه و امکانات مالی را پیش‌زمینه‌های لازم برای ایجاد تغییرات نهایی در برنامه می‌داند، اما تاکید می‌کند چون این تغییرات خواست او و همکارانش است حتما عملی خواهد شد.

خوراک جانیفتاده

با وجود تمام آزمون و خطا‌ها و بهره‌گیری از تجربیات مختلف برای ارائه یک جنگ شبانگاهی، بخش‌های مختلف خیابان ایران انسجام ندارد؛ این برنامه بین یک جنگ آرامش‌بخش شبانه و یک برنامه چالشی بلاتکلیف است.

تهیه‌کننده خیابان ایران، نبود انسجام بین بخش‌های مختلف آن را می‌پذیرد، اما اعتقادی به بلاتکلیفی این برنامه ندارد. او توضیح می‌دهد: برنامه یک روح کلی دارد و آن هم توجه به کیفیت است. ما به مخاطب نمی‌گوییم سطح زندگی‌اش را ارتقا بدهد، بلکه روش‌هایی را پیش رویش قرار می‌دهیم که به او کمک کند. معتقدم در سال‌های اخیر کیفیت از زندگی ما حذف شده و این مساله را در برنامه لحاظ می‌کنم. بنابراین اگر قرار است موسیقی پخش کنیم سراغ آثار فاخری می‌رویم که چند وقت است شنیده نشده و اگر شنیده شود بهتر است. اگر قرار است درباره موضوعی حرف بزنیم سراغ بهترین‌های همان موضوع می‌رویم، اگر شعری در برنامه خوانده می‌شود حائز ارزش‌های ادبی و هنری است. مثلا وقتی دکتر الهامی حکایات سعدی را نقل می‌کند یعنی به ما زندگی‌کردن را آموزش می‌دهد یا حتی آشنایی با نجوم هم در کیفیت برنامه ما تاثیر دارد.

او درباره نبود انسجام در برنامه می‌گوید: در اصطلاح رسانه‌ای، هنوز آب و دان این برنامه از هم جداست اما این مساله موقتی است و بزودی به بهترین نتیجه خواهیم رسید، چون این شیوه و نوع معماری من برای برنامه‌سازی است. من این شیوه را با معماری یک پارک مقایسه می‌کنم که می‌توان آن را به‌طور کامل ساخت و افتتاح کرد و از مردم خواست همان‌طور که مهندسی شده از آن استفاده کنند یا این‌که اول پارک را چمن کنیم، بعد اجازه بدهیم مردم از آن استفاده کنند، بعد مسیرهایی که مردم رفت و آمد بیشتر دارند و چمن‌هایش کوبیده شده را سنگفرش کنیم و پیاده‌راه‌ها را بسازیم.

وی در ادامه تاکید می‌کند: من اجازه می‌دهم مردم و مخاطبان برنامه انتخاب کنند چه اتفاقاتی در این برنامه رخ بدهد و اگر صد سال دیگر هم قرار باشد برنامه بسازم از همین روش استفاده می‌کنم. یکی از مشکلات این برنامه توضیحات مفصلی است که در هر برنامه توسط مجری ارائه می‌شود. این توضیحات که عمدتا به نحوه شرکت در مسابقه برنامه، ارائه نظرات، پیشنهادها و انتقادات برمی‌گردد بخش قابل توجهی از زمان برنامه را به خود اختصاص می‌دهد و بین بخش‌های دیگر وقفه ایجاد می‌کند.

جوادزاده درباره این مساله در برنامه خیابان ایران می‌گوید: زیرساختی برای برنامه تعریف کرده‌ایم که برای مردم شناخته‌شده نیست و مجری باید همه آنها را برای مخاطبان توضیح بدهد و وقتی مردم با این زیرساخت آشنا شوند دیگر به توضیحات مکرر مجری نیازی نخواهد بود. اگر به خاطر داشته باشید مرحوم منوچهر نوذری که هنوز هم جزو ده نفر اول تلویزیون است، در مسابقه هفته هر بار در هر بخش از مسابقه، روند و چگونگی آن را توضیح می‌داد انگار مخاطب همین الان پای برنامه نشسته است.

جوادزاده از تماشاگران برنامه خیابان ایران خواست که فعلا با این برنامه همراهی کنند تا زیرساخت‌های آن برای همه روشن شود و مخاطبان اطلاعات مربوط به سایت، مسابقه و موارد دیگر را به دست بیاورند.

فرود یک ایرباس

یکی از ویژگی‌های تقریبا منحصر به فرد برنامه خیابان ایران تعداد قابل توجه مجریان این برنامه است. عبدالله روا به‌عنوان مجری اصلی برنامه ایجاد پیوند بین بخش‌های مختلف برنامه و ارائه اطلاعات درباره نحوه ارتباط مخاطبان با برنامه را به عهده دارد و گاهی نیز به‌عنوان مصاحبه‌کننده در مقابل برخی مهمانان می‌نشیند. بجز روا این برنامه از حضور مجریانی در برنامه بهره می‌برد که ممکن است یک‌بار برای گفت‌وگو با یک مهمان یا چند بار برای اداره یک مبحث خاص در برنامه خیابان ایران حضور داشته باشند.

حامد جوادزاده درباره این ویژگی برنامه خیابان ایران می‌گوید: از ابتدا قصدمان این بود که برنامه چند مجری داشته باشد و برای گفت‌وگوهای تخصصی در حوزه‌های مختلف از بهترین مجری تلویزیون در همان حوزه دعوت به همکاری کنیم. این در حالی است که در بسیاری موارد جوادزاده به عنوان مجری در مقابل مهمان برنامه نشسته و به‌عنوان نمونه طرح سوال از مهمانانی چون علی مطهری، نماینده مجلس شورای اسلامی یا مرضیه وحیددستجردی وزیر سابق بهداشت را به عهده داشته است. وی در این باره می‌گوید: حضور من در این برنامه‌ها اصلا به این معنا نیست که خودم را بهترین مجری برای این نوع گفت‌وگوها می‌دانم و اتفاقا گفت‌وگوی من با خانم دستجردی پرنقدترین و پراشتباه‌ترین گفت‌وگوی من بوده که بخشی از آن به هیجان‌زدگی من برمی‌گشت و بخشی به تاخیر خانم دستجردی که باعث شد برنامه‌های ما به هم بریزد.

این تهیه‌کننده ضمن این‌که حضور خودش به عنوان مجری در برنامه را یک تجربه و نوعی آزمون و خطا در جهت بهبود برنامه می‌داند به مخاطبان خیابان ایران خبر می‌دهد که بزودی گفت‌وگو با مسئولان و مهمانان سیاسی برنامه را ندا سپانلو اجرا خواهد کرد.

عبدالله روا به‌عنوان مجری اصلی برنامه از مدت‌ها پیش و تقریبا از اولین حضورش در تلویزیون با جوادزاده همکاری داشته است؛ از جمله برنامه‌های مشترک این مجری و تهیه‌کننده می‌توان به «شیش‌تایی‌ها» و «با کی بریم سیزده‌ بدر» اشاره کرد.

عبدالله روا اهل بروجن است و پیش از همکاری با جوادزاده در صدا و سیمای شهرکرد فعال بوده است. او در رشته حقوق تا مقطع لیسانس و ادبیات در مقطع فوق لیسانس تحصیل کرده و از شعر خواندن‌ها و گفت‌وگوهای او و دکتر الهامی درباره شعر می‌توان حدس زد اهل شعر است. او که سابقه سرودن شعر و ترانه را دارد در جشنواره‌های متعددی چون جشنواره امام رضا(ع)، جشنواره سوختگان وصل در دانشگاه تهران، جشنواره‌های دانش‌آموزی و جشنواره‌های شعر شاهد مقام‌هایی کسب کرده و ترانه تیتراژ برنامه‌هایی چون شیش‌تایی‌ها، کافه سپید، فرش سپید و نیز آهنگ مترو با صدای رضا یزدانی نیز از سروده‌های اوست.

جوادزاده درباره این مجری می‌گوید: روا شعر را خوب می‌شناسد. اگر یک مجری شعر‌شناس در تلویزیون داشته باشیم عبدالله روا است. به جرات می‌توانم بگویم در حال حاضر عبدالله روا بهترین مجری صدا و سیما در حوزه شعر و ادبیات فارسی است و به خاطر اطلاعات، فن بیان، دایره واژگان‌، تجربیات، مشاهدات و بداهه‌گویی بالقوه جزو یکی از پنج مجری برتر سازمان است، اما این ویژگی‌ هنوز به فعلیت نرسیده است. او هنوز به زمان نیاز دارد که ایرادهایش را رفع کند و کمی مسلط‌تر و باتجربه‌تر شود.

روا معتقد است مهم‌ترین کارش در برنامه خیابان ایران ایجاد ارتباط بین بخش‌های مختلف برنامه است و توضیح می‌دهد: اصل و اساس این برنامه‌ را گفت‌وگوها تشکیل می‌دهد و آقای جوادزاده و همکارانشان همیشه تاکید داشته‌اند گفت‌وگو‌های متفاوتی به مخاطبان ارائه شود. از آنجا که به‌عنوان مجری اصلی برنامه اداره برخی از گفت‌وگوها را نیز به‌عهده دارم، فکر می‌کنم انتخابم براساس شناختی است که گروه تولید برنامه از من داشته است. وی ادامه می‌دهد: فراوانی بحث‌های این برنامه تا 16 گونه هم می‌رسد؛ از نجوم گرفته تا آموزش و پرورش. دوستان معتقدند من درباره همه این موضوعات اطلاعاتی دارم و می‌توانم در صورت لزوم گفت‌وگوهایی درباره هر کدام از این مباحث را مدیریت کنم. گمان می‌کنم برداشتشان اشتباه نباشد و سعی می‌کنم هر روز بهتر از روز قبل در برنامه ظاهر شوم.

گرچه به نظر می‌رسد در میان مجریان مختلفی که در این برنامه حضور دارند، عبدالله روا ساده‌ترین وظیفه را به عهده دارد و فقط باید بتواند ارتباط بین بخش‌های برنامه را برقرار کند، اما خودش می‌گوید بعد از هر برنامه احساس می‌کنم یک ایرباس را فرود آورده‌ام. روا در این باره توضیح می‌دهد: یک برنامه زنده با این زمان طولانی، بخش‌های متنوع و مهمانان مختلف هر لحظه با تغییرات و اتفاقات متعددی روبه‌روست و من باید متناسب با همه این تغییرات در کمترین زمان بهترین اجرا را ارائه کنم.

او که پیش از این در برنامه با کی بریم سیزده بدر اجرایی متفاوت را به عهده داشته، درباره یک اجرای جدی و کلاسیک در برنامه خیابان ایران می‌گوید: تحصیلات و مطالعات من بیشتر به کار اجرا در برنامه‌ای مانند خیابان ایران می‌آید یا به عبارتی اجرای این برنامه به توانمندی‌های من نزدیک‌تر است، اما از علاقه من دور است. بجز تحصیلات آکادمیک در رشته حقوق و ادبیات مطالعات زیادی در زمینه تاریخ، ادبیات معاصر، پزشکی و مسائل علمی داشته‌ام و وقتی بچه بودم به جای حسنی نگو بلا بگو، گلستان می‌خواندم؛ دلیلش را نمی‌دانم اما می‌خواندم. همه اینها باعث شد بیشتر در زمینه اجرای برنامه‌های جدی و کلاسیک توانمندتر باشم درحالی که به اجراهای شاد و شوخ و شنگ هم علاقه دارم.

تغییر ریل‌گذاری برنامه‌های تلویزیونی

« خیابان ایران» جنگ شبانگاهی شبکه یک است که مدتی پیش به دلیل گفت‌وگوی جنجالی مسعود ده‌نمکی و فریدون جیرانی بسیار مورد توجه قرار گرفت. تهیه‌کننده این برنامه معتقد است به زودی دوباره این برنامه به همان میزان مورد توجه قرار خواهد گرفت.

جوادزاده در این باره می‌گوید: به زودی شبکه یک به مدیریت و راهنمایی مهدی فرجی، بهترین برنامه تلویزیون را به تماشاگران خود ارائه خواهد کرد و به عبارتی خیابان ایران بزودی بهترین برنامه تلویزیون خواهد شد؛ چون همه چیز حتی تبلیغات در این برنامه حساب شده و باکیفیت است. من می‌توانستم با کار و هزینه کمتر و با دعوت از چهره‌های مطرح بازدهی بیشتری از این برنامه بگیرم یا با پرداختن به مسائل ساده و پیش پا افتاده خوش آب و رنگ زمان برنامه را پرکنم، اما با این کار به مردم خیانت می‌کردم. این تهیه‌کننده تاکید می‌کند: ما داریم ریل‌گذاری برنامه‌های تلویزیون را تغییر می‌دهیم و این کار بسیار سخت و پرهزینه‌ است، اما اگر اتفاق بیفتد مردم شاهد برنامه‌‌ای متفاوت و باکیفیت خواهند بود. (آذر مهاجر / گروه رادیو و تلویزیون)