جرم پروین و قلعه‌نویی افتخار‌آفرینی است

به گزارش جام جم ورزشی سعید مدنی در مصاحبه با فارس و ذر پاسخ به این سئوال که دلیل حالی شدن ورزشگاهها را از وجود تماشاگران در جه می داند چنین گفته است :

برای آنکه روندی که در پیش گرفته‌ایم نهایتاً به اینجا منجر می‌شود من که عضو ساده خانواده ورزش هستم اینگونه احساس و استشمام می‌کنم در 10 سال گذشته دوبار به زحمت به ورزشگاه رفته‌ام در حالیکه در گذشته صبح تا شب در ورزشگاه بودیم. زن و بچه‌ هم داشتیم. چون اکنون در ورزشگاه‌ها چیزی برای آموختن یا حتی دیدن وجود ندارد. فوتبال نیست که بازیکنان ما بازی می‌کنند. مربی‌ای که نمی‌تواند به بازیکنش بگوید چرا بازی نمی‌کنی مورد انتقاد قرار می‌گیرد. بهترین مربیان ما محکوم‌ترین‌ها هستند. مربیان لایق ما مثل علی پروین و امیر قلعه‌نویی که موفق‌ترین هستند محکوم‌ترین شده‌اند در عین ارادتی که به آنها دارم هیچ ارتباطی با آنها ندارم یعنی همان روزنامه‌نگار قدیمی هستم حتی قهرمان هم که می‌شوند من به آنها تبریک هم نمی‌گویم از طریق دوستان هم از آنها عذرخواهی می‌کنم می‌گویم من برای آنکه پیش خودم خیالم راحت باشم که با کسی مسئله‌ای ندارم حتی یواشکی تبریک هم نمی‌گویم. من با ستار همدانی بازی می‌کردم او به من زنگ زد و گفت شنیده‌ام که مریض شده‌ای امیر قلعه‌نویی هم اینجاست و می‌خواد با شما صحبت کند و گفت اگر کاری هم هست در خدمتیم و بعد از احوال‌پرسی خداحافظی کرد. مربیان ما موفق‌ترینشان بیشتر از آنهایی که هیچ کارنامه‌ای ندارند متهم می‌شوند شما ببینید چه بلایی سر سرمایه‌های ملی ما می‌آورند. سرمایه‌های انسانی‌مان، کیهان ورزشی یک نشریه یک سرمایه ملی است مال مدنی نیست. همه باید کمکش کنند اما این نشریه را بایکوت می‌کنند. اسم فرخ پاسواری و زرافشان را می‌آورند و نمی‌گویند در کدام نشریه کار می‌کرده است. به جز فردوسی‌پور که گفت زرافشان عکاس کیهان ورزشی بوده هیچکس اسم کیهان‌ورزشی را نیاورد این عکاس قدیمی بالاخره در کجا کار می‌کرده زرافشان عشقش کیهان ورزشی بود. در کتابش هم گفت که اگر نمی‌گذاشتند بعد از بازنشستگی به کیهان ورزشی بیایم خیلی زودتر از اینها هفت کفن پوسانده بودم. او رایگان هم کار می‌کرد اما عشقش این بود که بیاید اینجا و نهاری بخورد و برود عکس بگیرد. اینقدر به کیهان ورزشی علاقه داشت. داستان مربیان ما هم همین است. جرم آنها این است که لایق هستند. جرم پروین و قلعه‌نویی آن است که شایسته‌اند و کارشان را بلدند. خیلی از آدمهایی که هیچ هنری نداشته‌اند مرتب در صدر برنامه‌های تلویزیونی نشسته‌اند و کارشناسی می‌کنند اما مثل پروین، قلعه‌نویی و حبیبی و آدم‌های مطرح دیگر در ورزش که کارنامه دارند را متهم می‌کنند. علی پروین در دهه 60 پنج دوره پرسپولیس را قهرمان تهران کرد اما به او مربی سنتی و علی اصغری و آبگوشتی می‌گویند. وقتی می‌گویند پروین انگار جوک گفته‌اند و باید بخندند. شما می‌گویید کیهان‌ورزشی باید فرانس فوتبال شود من می‌گویم پروین باید فرانتس بکن‌باوئر بشود مگر بکن‌باوئر تحصیلاتش را در هاروارد گذرانده است شاید دیپلم هم نداشته باشد اما جامعه فوتبال آلمان می‌داند بزرگ کردن بکن‌باوئر بزرگ کردن خودش است. به جای آنکه مدام ضعف‌های علی پروین را بگوییم باید او را بزرگ کنیم و به سمت بزرگی کردن هولش بدهیم امروز سعی می‌کنند از قلعه‌نویی که اسم بردید یک آدم زد و بندچی بسازند،‌ من گفتم اگر مدرکی است ارائه کنند خود من اولین نفری هستم که توی سینه آنها می‌روم اما یک ورق یک علامت ارائه نشد. در فوتبال دنیا ریزه‌کاری‌هایی وجود دارد که جزو زیرکی‌ها و پشت پرده‌های فوتبال است که من نمی‌دانم آنها هم هست یا نیست. اما اینکه شما مرتب و رسماً از طریق تلویزیون و علنی به آنها حمله کنید و هیچکس هم نیست از این بیچاره‌ها دفاع کند. جرم آنها چیست؟ شاد کردن مردم، یک خیل طرفدار این تیم است یک خیل جمعیت دیگر هم طرفدار تیم دیگر، اما وقتی پروین تیم را قهرمان می‌کند متهم می‌شود که داور برایش در دقیقه 90 پنالتی گرفته و وقتی قلعه‌نویی تیمش را قهرمان می‌کند می‌گویند بازیکن حریف توپ را توی گل نزده است اما همان بازیکن امسال چند گل برای استقلال زده است؟ یک گل آن هم از روی خط دروازه، متأسفانه این همان داستان قدر سرمایه‌ خود را ندانستن است. رسانه‌ها می‌توانند ورزش و فوتبال را زیر رو کنند و اخلاق را در ورزش فوتبال ترویج دهند. اما باز هم همان مسیر را می‌روند برنامه‌ پر بیننده به جای فرهنگسازی شو اجرا می‌کند.