موفقیت بزرگ

این موفقیت بی تردید محصول استراتژی مقاومت و پیشرفت در موضوع هسته ای، حمایت ها و هدایت های رهبری انقلاب و تدابیر دولت و تلاش های تیم مذاکره کننده است.

بدیهی است چنین توافقی باید در سایه بده بستان هایی حاصل آید که با نگاهی به دستاوردها و آنچه داده شده و حقوقی که تثبیت گردیده از آن به عنوان یک موفقیت یاد می کنیم.

با نگاهی به متن توافق نامه، توقف اعمال تحریم های جدید، اذعان به حقوق هسته ای ایران و برنامه غنی سازی، لغو برخی تحریم ها و دسترسی به منابع درآمدی کشورمان و انتقال آن به داخل کشور و ادامه فعالیت مراکز هسته ای کشور و تعطیل نشدن آنها را باید از مهم ترین دستاوردهای این توافق دانست.

هرچند یکی از دلایل قطعی تن دادن غرب به چنین توافقی را باید در شکست طرح پرهزینه تحریم های جهانی علیه ایران جستجو کرد؛ تحریم هایی که نه توانست اقتصاد ملی را زمینگیر کند و نه پیشرفت های هسته ای را متوقف.

به همین دلیل است که جان کری، وزیر خارجه آمریکا می گوید: «راهی جز توافق نداشتیم، زیرا ایران در سال 2003 که به دولت قبلی آمریکا پیشنهاد توافق داد، 164 سانتریفیوژ داشت و ما توافق را نپذیرفتیم و حالا ایران 19 هزار سانتریفیوژ دارد.»

بنابراین در صورت اجرای تعهدات غرب براساس توافق نامه «فروپاشی سازمان تحریم ها» از نتایج قطعی این اقدام خواهد بود.

شش ماه آینده زمان سرنوشت سازی است و طرفین توافق باید پایبندی خود را به آنچه نوشته شده بخوبی و در عمل نشان دهند.

فهم مشترک از متن مورد توافق اولین گام است. هرچند در این موضوع اظهارات مقامات آمریکایی می توانست کمی ناامیدکننده باشد، اما برخی کارشناسان این اظهارات و برداشت های نادرست از توافق نامه را به رابطه مقامات آمریکا با اسرائیل و تلاش برای آرام کردن نگرانی ها و استرس سران این رژیم جعلی نسبت می دهند که باید تا حدی آن را درک کرد، ضمن آن که آمریکا مرجع تفسیر مفاد توافق نامه نیست.

نکته پایانی آن که انتظار می رود دولت با موفقیت در این عرصه از این پس تمام همت و تلاش خود را به اصلاح ساختارهای اقتصادی و رونق بخشیدن به تولید، کسب و کار و توجه به معیشت مردم معطوف سازد.

بیژن مقدم - مدیرمسئول