مایلی کهن: شرفی با 70 سال سن یقه اش را باز می گذارد!

سایت جام جم ورزشی- البته آغاز کننده این جنگ رسانه ای خود شرفی بود که علیه مایلی کهن مصاحبه ای انجام داد. مایلی کهن که اخیرا از کادر فنی صبا کنار گذاشته شده است در پاسخ به اظهارات شرفی گفت و گویی با یکی از خبرگزاری ها کرد که خلاصه این گفت و گو در ادامه می آید:

* یک سری از آنها هم هستند که همیشه از مردم و مملکت طلبکارند. آنها می‌خواهند بر سر مردم منت بگذارند. آقای شرفی یکی از آنهاست. هر وقت به ایران می‌آید در مورد چیزهایی که اصلا به او ربطی ندارد درباره‌ی من صحبت می‌کند.

* من هیچ وقت به این شخص استاد نمی‌گویم؛ چون استاد معنای خاص خودش را دارد. یک استاد باید مراقب رفتارش باشد. کسی که در جملاتش اکثرا اهانت باشد نمی‌تواند استاد باشد. از طرفی او می‌گوید بزرگ‌ترها باید الگو باشند، ولی یک الگو و استاد بالای 70 سالی که یقه پیراهنش را بیش از حد باز می‌گذارد و یک زنجیر طلا به بزرگی زنجیر در دانشگاه تهران به گردنش می‌آویزد و از دو کلمه‌ای که صحبت می‌کند 10 کلمه‌ی آن توهین است که استاد نیست!

* خنده‌دار است ایشان گفته "درباره‌ی مایلی‌کهن صحبت نمی‌کنم چون بزرگ می‌شود!" من که هیچ وقت ادعای بزرگی نکرده‌ام. ایشان است که همیشه خودش را بزرگ می‌بیند. آنهایی که ایشان را می‌شناسند می‌دانند که همیشه از توانایی‌های فیزیکی‌اش بیشتر از توانایی‌های فکری‌اش استفاده می‌کند و توانایی فکری‌اش در قیاس با توانایی فیزیکی‌اش صفر است.

* شرفی عنوان کرده مایلی‌کهن جبهه نرفته است و من هم می‌گویم اتفاقا خودم گفتم که جبهه نرفته‌ام اما از طرفی آن طرف آب هم نرفتم که هر وقت برمی‌گردم به کسی توهین کنم. شرفی می‌گوید دو دکتر و یک مهندس را تحویل جامعه داده است، در حالی که بچه‌هایش می‌توانستند گنگستر بشوند. سوال من این‌جاست که مگر بقیه که رفتند گنگستر شدند یا اینهایی که ماندند زحمت نکشیدند؟ پسر من سال 82 فوق لیسانس مهندسی‌اش را از دانشگاه پلی‌تکنیک گرفته و در حال ادامه تحصیل است.

* ایشان به آمریکا نرفته بلکه از ایران فرار کرده چون می‌ترسید در ایران بماند. حالا بعد از 25-20 سال جرأت بازگشت پیدا کرده است. او می‌گفت در آمریکا بی‌جهت به کسی پول نمی‌دهند. اتفاقا به همین دلیل است که آن‌جا پولی به دست نمی‌آورد. دریغ از یک مهد کودک که به او بدهند. وقتی دید آن‌جا خبری نیست این‌جا آمد و هر سال دو سه تیم می‌گرفت.

* او همیشه طلبکار است. مس سرچشمه را از مربی خوبی چون احمد سنجری گرفت پول خوبی هم گرفت چند بازیکن خارجی را با رابطه و هزینه‌های گزاف جذب کرد اما نهایتا این تیم سقوط کرد. بعدا گفت سرم کلاه گذاشتند و من آن بازیکنان را پس از دیدن عملکردشان روی سی‌دی جذب کردم. سال گذشته و در یک‌سال، برق شیراز و سپس شهرداری اراک را به لیگ دسته 2 برد. حالا هم چون ارتباطات رسانه‌ای خوب دارد یک روزنامه بعضی وقت‌ها یک صفحه مصاحبه کامل از او چاپ می‌کند. امید نمازی یک مورد خیلی محترمانه از او گفت اما شرفی در واکنش با لحن بی‌ادبانه‌ای گفت اگر نمازی را ببینم یک چک به او می‌زنم! نمازی خیلی متانت به خرج داد که دیگر واکنشی نشان نداد.

* شرفی مطمئن باشد مایلی‌کهن بیدی نیست که با این بادها بلرزد. شما دنبال تیم گرفتن هستی و آدم‌هایت این کار را می‌کنند. به خارج می‌روی و وقتی هم که برمی‌گردی توهین می‌کنی و تیم می‌گیری. من از تیم گرفتن شما ناراحت نیستم اما خب نباید فراموش کنیم سن و سالی از ما گذشته است و باید یک جایی قانع شویم.

*محمد مایلی‌کهن تا کنون یک بار درباره‌ی مساله‌ی مالی و گرفتن پول حرفی نزده است. به هر جایی رسیده‌ام آن را از خدا و مادر مرحومم دارم. یک مدیر باشگاه نمی‌توانید پیدا کنید که بگوید مایلی‌کهن درباره‌ی مسائل مالی چانه زده است.

*به‌رغم آن‌که ایشان از مملکت فرار کرده، پولی که گرفته به هیچ وجه با پول کسانی که در ایران ماندند و وظیفه‌شان هم بود که بمانند و زحمت بکشند نیست. اما ایشان همیشه طلبکار است و درست است که معروف است به اصغر ....!