از خیابان‌های رم تا آسایشگاه‌ سالمندان تهران

این‌که قصد دارد بعد از 53 سال برای همیشه به ایران برگردد. علتش را پرسیدم. گفت که دیگر بس است و دوست دارم به کشورم برگردم. گفت که شرایط زندگی در اروپا سخت شده است. گفت که بیکاری و مشکلات اقتصادی اینجا غیرقابل تحمل شده است.

مدتی بعد خبر بازگشت بهمن فرزانه مترجم پیشکسوت به کشور در خبرگزاری‌ها منتشر شد. تا پیش از بازگشت همیشگی، فرزانه معمولا سالی یکبار در ایام نمایشگاه کتاب تهران، به ایران سفر می‌کرد. در همان سفرهای کوتاه نیز معمولا با خبر ترجمه کتاب‌های تازه‌ای از نویسندگان بزرگ به تهران می‌آمد.

او مترجمی است که بسیاری از کتابخوان‌ها او را می‌شناسند. شاید بیشتر علاقه‌مندان به ادبیات داستانی، فرزانه را با ترجمه درخشان رمان «صد سال تنهایی» نوشته گابریل گارسیا مارکز بشناسند.

اما او جز ترجمه آثاری از مارکز، کتاب‌هایی از آلبا دسس پدس، گراتزیا کوزیما دلدا، لوئیچی پیراندلو، آنا کریستی، اینیاتسیو سیلونه، رولد دال، گابریل دانونزیو، واسکو پراتولینی، ایروینگ استون، جین استون و… را به فارسی برگردانده ‌است.

هفته گذشته خبر رسید که پیرمرد به علت بیماری دیابت در بیمارستان بستری شده است. اما اواخر هفته گذشته خبری منتشر شد تا علاقه‌مندان به ادبیات و این مترجم پرکار، بیش از پیش نگران شوند.

خبر این بود که فرزانه از بیمارستان مرخص شده و در یک آسایشگاه سالمندان تحت مراقبت‌های پزشکی است.

به هر حال انتقال مترجم «صد سال تنهایی» به آسایشگاه سالمندان خبر خوبی نیست، حتی اگر خواهر این مترجم بگوید که او را به یکی از بهترین مراکز نگهداری سالمندان در شمیـــران تهران برده‌اند که نزدیک منزلشان باشد و بتوانند مرتب به او سر بزنند.

حتی اگر رسانه‌ها این خبر را منتشر کنند که وضع جسمی بهمن فرزانه این مترجم پیشکسوت رو بهبود است، اما در هر حال زندگی هنرمندانی چون او در سرای‌سالمندان دلگیرکننده است.

سجاد روشنی - ‌ گروه فرهنگ و هنر