اگر فریاد زدن درد جانبازان،کلیشه است، من کلیشه‌ام

پرستویی گفت: من از سال 1384 بازیگری را با تئاتر شروع کردم. از سال 62 هم با فیلم «دیار عاشقان» وارد کار تصویر شدم و توامان تئاتر را ادامه دادم. در سال‌های 62 و 63 در مناطق غرب و جنوب کشور فیلم‌ بازی کردم. من روزی که بازیگری را شروع کردم قصد نداشتم بازیگر فیلم‌های دفاع مقدس باشم و تنها قرار بود کار بازیگری کنم. عده‌ای در روزنامه‌های خود در مورد من تیتر زدند که پرویز پرستویی کلیشه شده است. اگر کلیشه شدن به این است که من فریاد و درد جانبازان را به گوش مردم برسانم، من دوست دارم تا آخر عمر کلیشه باشم. من از سینمایی که امروز وجود دارد اصلا لذت نمی‌برم.

بازیگر نقش حاج کاظم در «آژانس شیشه‌ای»افزود: آنقدر من از این سینما لذت نبردم که دو سال سینما را ترک کردم و تمام کار من این بود که در قله‌های توچال راهپیمایی کنم.  دوستان آنقدر به من لطف داشتند که در رسانه‌های خود تیتر زدند که پرویز پرستویی در یک سکوت خبری در زمین‌های خودش مشغول کشاورزی است. در صورتی که این نبود و من حالم از این سینما بد بود. در این سینما یک معنا گم شده است. در این سینما معنای اصلی گم شده است. جنگ هنوز تمام نشده است. هنوز آثار جنگ وجود دارد.

پرستویی در تشریح تاثیرات جنگ به روی مردم گفت: ما در یک زندان شروع به پخش آثار و کتاب‌های خاطرات جانبازان کردیم. بعد از مدتی معروفترین سارق شهر «درود» تحت تاثیر این کتاب‌ها قرار گرفت و در شهر «درود» یک کتابفروشی تاسیس کرد. این اتفاق بزرگی است. ما نباید به جانبازان با دید ترحم نگاه کنیم آنها همواره به ما جان می‌دهند.

وی با انتقاد از عملکرد مسئولین در مورد سینمای دفاع مقدس تصریح کرد:‌ وقتی از یک مسئول پرسیدم چرا این فیلم دفاع مقدسی را نمایش نمی‌دهید گفت این فیلم فروش ندارد. سینمای دفاع مقدس نخ نما شده است. آدمهای این سینما را دیگر نمی‌بینند چه برسد به فیلم‌های آن را.

در جشنواره فجر کسانی که جیب‌های میدانی دارند و پولدار هستند، راه می‌روند و می‌گویند این فیلم می‌فروشد و آن دیگری نمی‌فروشد. دید مسئولین فرهنگی ما نباید اینگونه باشد. مگر فیلم دفاع مقدس را برای فروش می‌سازند. ما برای سینمای دفاع مقدس باید هزینه کنیم. (تسنیم)