60 درصد هزینه درمان سرطان بر دوش بیماران

در کشور ما سرطان با واژه‌های کمبود و گرانی دارو وزیر بار قرض رفتن و فشارمالی بر همه اعضای خانواده، عجین شده است و به همین دلایل است که تعریف سرطان در ایران، فقط به عنوان یک بیماری جسمی، تعریف دقیقی نیست؛ بلکه باید گفت سرطان در کشور ما، بیماری‌ای است که پیامدهای ناگوار اجتماعی آن گاه از ناراحتی‌های جسمی‌اش فراتر می‌رود.

به دلیل حمایت‌های ناکافی بیمه‌ها از بیماران مبتلا به سرطان، این بیماری براحتی می‌تواند خانواده‌ای را از طبقه متوسط جامعه به طبقه فقیر بکشاند و چنان آثار نامطلوب اجتماعی و روحی را بر جای بگذارد که جبران تبعات آن تا سال‌های سال، امکان‌پذیر نباشد.

روز گذشته نیز دبیر کمیته راهبردی انجمن سرطان ایران، از هزینه‌های سنگین درمان سرطان در ایران گلایه کرد و گفت با این‌که هم اکنون، درمان سرطان در ایران پرهزینه‌ترین درمان‌ها در میان تمام بیماری‌ها محسوب می‌شود، اما بیماران مبتلا به این بیماری در کشور ما بین 40 تا 60 درصد هزینه‌ها را خودشان پرداخت می‌کنند که این امر با سند چشم‌انداز توسعه کشور منافات دارد.

یعنی در شرایطی که گاه هزینه تهیه دارو، شیمی درمانی و رادیولوژی بیماران مبتلا به سرطان از مرز ده میلیون تومان برای فقط یک دوره درمانی می‌گذرد، معلوم نیست خانواده‌ای که با حقوق کارگری یا کارمندی زندگی می‌کند، چگونه می‌تواند 60 درصد این هزینه‌های سرسام‌آور درمان سرطان را پرداخت کند.

بدترین قسمت ماجرا هم اینجاست که اگر نان آور خانواده مبتلا به سرطان شود، آسیب‌های اجتماعی پیامد آن چند برابر خواهد شد و به همین دلیل توقع می‌رود دولت فعلی ضمن حمایت جدی از این بیماران، به سرطان به دید یک آسیب اجتماعی دامنه‌دار نگاه کند.

امین جلالوند‌ - ‌گروه جامعه