نسل جدید بازوی فضایی

شاید شاتل فضایی بازنشسته شده باشد. اما یکی از بخش‌های آن هنوز هم محکم و استوار به‌کار خود ادامه می‌دهد.

کد خبر: ۵۸۶۸۰۴

بازوی رباتیک کانادارم توسط کانادایی‌ها ساخته و برای اولین‌بار سال 1360 روی شاتل نصب شد. جانشین آن یعنی کانادارم 2 هنوز هم در ایستگاه فضایی بین‌المللی در حال کار بوده و در آزمایشات مختلف، حمایت از فضانوردان هنگام پیاده‌روی و کمک به کشتی‌های باری بدون سرنشین برای هدایت به لنگرگاه فضایی به‌کار گرفته می‌شود.

آژانس فضایی کانادا به‌رغم همه افتخارات قبلی این ابزار، در حال کار روی نسل بعدی کانادارم (NGC) است. نسل جدید انعطاف‌پذیرتر و جمع و جورتر از اجداد خود بوده و یکی از پنج مولفه سیستم جدید طراحی شده برای تحقق کامل بازوهای رباتیکی است که امکان کمک کردن به تعمیر و سوختگیری مجدد ماهواره‌ها را داشته باشند.

پروژه NGC نه‌تنها باعث بروز تکنولوژی ساخت بازوی رباتیک می‌شود، بلکه با هدف بهبود بازوی رباتیک و گسترش آن به صورت یک سیستم جدید، بازوی رباتیک را به بخشی از یک روش ارتقایافته توسعه تکنیک‌های مرتبط با هدایت، پهلوگیری، سرویس کردن و خروج فضاپیما از لنگرگاه فضایی به‌منظور تعمیر و سوختگیری مجدد تبدیل می‌کند.

نسل بعدی کانادارم بزرگ به عنوان نسخه جمع و جورتر کانادارم 2 از سوی شرکت‌های مک دونالد، دِت ویلر و Associates Ltd طراحی شده است. همانند کانادارم 2 طول این بازو 15 متر بوده و بزرگ‌ترین مولفه میان پنج مولفه پروژه است. این بازو با شش درجه آزادی و برخورداری از نرم‌افزار و سخت‌افزار پیشرفته قادر به اتصال و هدایت فضاپیماهای بزرگ به سمت لنگرگاه فضایی و عملیات مربوط به سوختگیری مجدد آنهاست. این بازو قادر به جمع شدن در فضایی کمتر از پنج مترمکعب بوده، بنابراین می‌تواند با فضاپیماهای کوچک‌تر که‌اکنون در حال توسعه هستند، خود را تطبیق دهد.

از این ربات برای انجام آزمایش هنگام تعمیرات ماهواره‌ها و با استفاده از مجموعه‌ای از ابزارهای تخصصی استفاده می‌شود. این امر به ربات اجازه می‌دهد اجزا را جایگزین کند، پوشش‌های محافظتی را بردارد، سیم‌ها را قطع کند و دریچه‌ها را به‌صورت مستقل یا تحت کنترل از راه دور باز و بسته کند.