در جایی دور، در دل سنگی کوه، روستایی هست که بام‌هایش روی دوش هم نشسته‌اند، در جایی دور، در دل سنگی کوه، روی تراس خانه‌ها، گلدان‌های شمعدانی کنار هم چیده شده‌اند و بوی خوششان هوا را معطر کرده است. در جایی دور، در دل سنگی کوه، رویایی هست در جنوب غربی فومن که به آن می‌گویند ماسوله و از شمال به ماسال می‌رسد، از جنوب به طارم علیا و از غرب به خلخال.
اجداد ما، حدود 800 سال پیش، ماسوله را در ناحیه‌ای کوهستانی و جنگلی در دامنه‌ای صخره‌ای با وسعت 16 هکتار و ارتفاع 1050 متر از سطح دریای آزاد ساختند تا امروز زیبایی و هنر معماری‌اش آن را به یکی از جاذبه‌های گردشگری بی‌بدیل در کشورمان تبدیل کند. حقیقت این است که ماسوله در کلمه یا تصویر نمی‌گنجد و نمی‌شود آن را وصف کرد نه با قلم، نه با دوربین.
اگر به ماسوله رفتید حتما از بازار سنتی آن دیدن کنید، اگر بازار را دیدید به آبشار ماسوله هم سری بزنید، اگر به آبشار سر زدید حتما تا جنگل ابردار ماسوله هم پیاده‌روی کنید، اگر پیاده‌روی کردید حتما از شب ماسوله هم عکاسی کنید، اگر خانه‌های زیبای ماسوله در شب هم عکس انداختید حتما از سوغاتی‌های ماسوله هم چیزی بخرید مثلا گیوه‌های نرم و راحت و سپیدش یا عروسک‌های نخی و رنگارنگش.
