مقاومت قهوه‌خانه‌داران

باری؛ این حقیر به اضافه بسیاری از فلاسفه بزرگ دنیا، در شگفت بوده و هستیم که پس با استناد به کدامین «مسما» این محافل فاقد قهوه، نام قهوه‌خانه را یدک می‌کشند؟ مگر آن زمان‌ها فرهنگستان زبان و ادب فارسی نبوده است؟

در تائید فرمایش متین ما:

هیچ اسمی بی‌مسما دیده‌ای

یا زگاف و لام گل، گل چیده‌ای؟

خبر واصله: رئیس مرکز سلامت محیط کار وزارت بهداشت گفت: درخصوص اجرایی نشدن ممنوعیت عرضه مواد دخانی از جمله قلیان در قهوه‌خانه‌ها، باید گفت که کار در این زمینه شروع شده، اما مقاومت‌های جدی از سوی کسانی که از عرضه مواد دخانی در اماکن عمومی، منتفع می‌شوند، وجود دارد.» ـ به نقل از جراید کم کاغذ.

بسته پیشنهادی: نسبت ما با قلیان که به نی قلیان مانند بودن قد و قامت ما مربوط می‌شود؛ به هیچ‌وجه به موضعگیری ما له یا علیه قلیان بی‌پدر مربوط نمی‌شود:

1 ـ کارگذاری سنسور: در هر قهوه‌خانه‌ای سنسورهایی گذاشته شود که به دود حساس باشند؛ به‌گونه‌ای که یا آژیر بکشند یا که به صورت خودکار به عزیزان 110 وصل شود. آنها هم بموقع برای جمع‌آوری وارد عمل شوند. به همان سرعتی که درخصوص جمع‌آوری دیش‌های لاکردار، آن هم بدون هیچ‌گونه مقاومتی وارد عمل می​شوند!

2 ـ جرم‌شناسی نی: جلوی چشم ملت، این نی‌ها و شیلنگ‌های متصل به قلیان را کالبدشکافی کنیم تا عزیزان قلیان‌کش به عینه ببینند که چقدر جرم در راستای شیلنگ و نی جمع شده است. بی‌خود که جناب مولانا نفرموده: بشنو از نی چون حکایت می‌کند.

3 ـ جایگزین مناسب: اگر واقعا مایل به کن فیکون گشتن قلیان در جامعه و بخصوص در میان جوانان خود هستیم؛ یک چیز خوبی را جایگزین قلیان کنیم. سابق می‌گفتند که داخل جیبت پسته بگذار که اگر هوس مثلا سیگار کردی، به جای آن پسته بخوری؛ حالا ...؟ چرا همش من . خودتان هم کمی فکر کنید آخه !

رضا رفیع