سقفهای پوشالی مدارس سلامت دانش آموزان را تهدید می کند

همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید ، افزون بر گرانی لوازم التحریر و مشکلات پرداخت شهریه دانش آموزان ، حضور در مدارس فرسوده و خطرآفرین و بعضا زیر چادر و مدارس کپری دغدغه میلیون ها دانش آموزی است که در مناطق محروم این مرز و بوم به تحصیل مشغول هستند.

کد خبر: ۴۸۷۹۸

این در حالی است که رئیس سازمان نوسازی و تجهیز مدارس کشور 2 سال پیش قول داد تا مهرماه 83 هیچ مدرسه کپری در کشور وجود نداشته باشد و در این صورت وی استعفائ می کند. اما پس از گذشت این مدت همچنان بسیاری از دانش آموزان زیر سقفهای پوشالی کلاسهای فرسوده با ترس و دلهره به تخته و معلم می نگرند. رئیس سازمان نوسازی و تجهیز مدارس کشور همواره در مصاحبه های خود از برچیده شدن مدارس «کپری» و بازسازی فضاهای آموزشی فرسوده خبر می دهد و این موضوع تاکنون به دفعات از سوی مسوولان آموزش و پرورش تکرار و این نوید داده شده است که دانش آموزان از سال 83 در کلاسهای استاندارد به فراگیری علم مشغول می شوند اما منابع آگاه از استان های محروم از جمله هرمزگان و سیستان و بلوچستان خبر می دهند که هنوز بسیاری از دانش آموزان این مناطق در مدارس خطرآفرین درس می خوانند. براساس آخرین آمار درخصوص وضعیت فیزیکی بنای مدارس کشور ، 15 درصد مدارس موجود خطرآفرین هستند و قدمت بالای 40 سال دارند یا این مدارس در چادر و ساختمان های خشت و گلی برپا شده اند. همچنین براساس آماری دیگر 5500 مدرسه با قدمت بالای 40 سال و 2613مدرسه چادری و کپری در ایران وجود دارد که صدها هزار دانش آموز در آنها به تحصیل مشغولند. براساس آنچه از سوی وزارت آموزش و پرورش اعلام شده ، امسال 100 میلیارد تومان بودجه تخصیصی برای برچیدن مدارس خطرآفرین کشور در نظر گرفته شده است . این اعتبار نسبت به بودجه سال 80 ، 2.5 برابر افزایش نشان می دهد اما با این بودجه فقط می توان حدود یکهزار فضای آموزشی ، کپری و قدیمی را جمع آوری کرد؛ بنابراین برای حل مشکل 50 هزار کلاس درس خطرآفرین بالغ بر 700 میلیارد ریال اعتبار باید در نظر گرفته شود. اعتراضات گسترده مدیران آموزش و پرورش استان ها بیانگر این واقعیت است که وضعیت کلاسهای درس در اقصی نقاط کشور نابسامان است ؛ به گونه ای که برای مثال 40درصد مدارس استان سمنان فرسوده و خطرآفرین محسوب می شوند و حدود 600 کلاس درس در استان آذربایجان غربی غیراستاندارد و تخریبی هستند. در این میان ، وضعیت کلاسهای درس در سطح استان تهران با توجه به تعداد دانش آموزان به سبب مهاجرت های بی رویه ای که همچنان ادامه دارد، بمراتب وخیم تر از دیگر مناطق کشور است ، به گونه ای که رئیس سازمان نوسازی و تجهیز مدارس تهران از اعتبار 44میلیون تومانی برای استاندارد کردن تمام کلاسهای درس خبر می دهد. در هر حال ، آمار 12 هزار و 247 کلاس خشت و گلی ، 2944 کلاس چادری ، 1829 کلاس سنگ چین و 39 هزار و 547 کلاس با قدمت بالای 40 سال در کشور با هیچ منطقی قابل توجیه نیست . هر چند حل مشکل مدارس خطرآفرین جزو وظایف اولیه آموزش و پرورش به شمار می رود اما نباید فراموش کرد دهها موضوع دیگر در این حوزه وجود دارد که باید با استانداردهای جهانی منطبق شود که ازجمله آنها تراکم دانش آموزی در کلاسهای درس است . براساس آمار ، میانگین تراکم کالبدی دانش آموزان در کلاسهای استان تهران 51.1 درصد اعلام شده که این رقم بسیار بالاتر از رقم کشوری و استاندارد جهانی است که 38.1 درصد است . به گفته مسوولان آموزش و پرورش ، اگر اعتبار لازم برای احداث کلاسهای جدید تامین شود ، حداقل 5 سال زمان نیاز است تا کلاسهای درس استان تهران به سطح استاندارد برسد. ضمن آن که باید به این نکته اشاره کرد که بدنه آموزش و پرورش کشور، در حالی به مدت 10 سال دچار رکود در ساخت وساز مدارس بود که هر سال رشد جمعیت سیر صعودی طی می کرد؛ به طوری که جمعیتی که طی این 10 سال به کشور اضافه شد، هیچ نسبتی با امکانات تحصیلی موجود در کشور نداشت . در این دوره کلاسهای احداثی از 23 هزار و 436 کلاس در سال 72 به 15 هزار و 183 کلاس در پایان سال 80 کاهش یافت . در سال 81 روند ساخت وساز بعد از گذشت یک دهه توانست سیر صعودی پیدا کند ، گرچه 14 هزار و 300کلاس درس ساخته شد و در سال 82 روند ساخت وساز نسبت به سال 80 ، 55 درصد رشد نشان داد اما این تعداد کلاس درس نیز نتوانست پاسخگوی معضل مدارس خطرآفرین باشد.