سوالی به نام «دی ناتاله»

شاید این ایراد به دی‌ناتاله وارد باشد که با 35 سال سن آینده‌ای طولانی در عرصه این ورزش ندارد و سرمربیان تیم ملی ترجیح می‌دهند روی کسانی کار و سرمایه‌گذاری کنند که بعد از یورو هم به درد بخورند و برای جام‌جهانی 2014 نیز به کار آیند، موضوعی که برای دی ناتاله صدق نمی‌کند. پراندلی بعد از مصدوم و حاشیه‌نشین شدن طولانی‌مدت جوزپه روسی و آنتونیو کاسانو هم توانسته است روی فورواردهای دیگر مثل ماریو بالوتلی، جام پائولو پاتزینی، اله‌ساندرو ماتری، پابلو اوسوالدو و آمائوری حساب و با آنها کار کند و همه آنها برای آینده درازمدت آتزوری می‌خورند. ماتری و بالوتلی آن قدر جوان‌اند که حتی به جام‌جهانی 2018 هم خواهند رسید و همین مساله شاید پراندلی را نسبت به دعوت از دی ناتاله دچار تردید کرده باشد. در غیر این صورت مردی که در پیشانی خط حمله اودینزه می‌ایستد، به لحاظ فنی و آمار گلزنی آن قدر خوب کار کرده که برای دعوت مجدد به اردوی ملی و حضور در مسابقات بزرگ صاحب هیچ کمبودی نشان نداده باشد. دی‌ناتاله و همفکران او بر این باورند تا زمانی که آمار بالای گلزنی سال‌های اخیر وی ادامه دارد، پراندلی زیر فشار عدم دعوت از وی قرار خواهد داشت و مجبور است سرانجام با این حقیقت گریزناپذیر کنار بیاید که فراخوانی دی‌ناتاله و پایان دادن به بحث‌های او به سود وی است. دی‌ناتاله کوتاه قد اما چالاک و خوشفکر و فنی و ضربتی در فصل 2010 ـ 2009 در 35 بازی لیگ ایتالیا 29 گل برای سفید و سیاه‌های اودینزه زد که با احتساب پایین بودن آمار گلزنی در این کشور رقم بالایی بود. وی در فصل گذشته نیز همان کار را با اندک تغییراتی تکرار کرد و این بار در 36 مسابقه کالچو 28 بار دروازه حریفان را فرو ریخت و برای دومین سال متوالی آقای گل این لیگ شد و به این روند در فصل جاری نیز که به نیم‌فصل آن رسیده‌ایم، استمرار بخشیده است.

دی‌ناتاله می‌گوید: «این که حتما باید سن مشخص و کمی داشته باشید تا به تیم ملی دعوت شوید، ادعا و فرضیه صحیحی نیست. شکی وجود ندارد که زدن حدود 60 گل در دو فصل، قاطع‌ترین دلیل برای فراخوانی به اردوی ملی خواهد بود و اگر عده‌ای دوست دارند این اصل مسلم را نادیده بگیرند، مشکل از خود آنهاست. البته مسوولیت انتخاب نفرات تیم ملی با مربیان آن است و خوب و بد قضیه به آنها مربوط می‌شود و با این اوصاف بهتر است که من ایرادی به آنان نگیرم و کار خودم را انجام بدهم و در پی سایر مسائل نباشم. بازی مجدد در تیم ملی قطعا یک افتخار است، اما در شرایط موجود به نفع من است که روی کارم در اودینزه تمرکز و فقط برای بهروزی این تیم تلاش کنم و برای شکل‌گیری سرنوشت منتظر بمانم.»

پراندلی که بعد از اتمام فاجعه‌وار جام جهانی 2010 برای ایتالیا جانشین مارچلو لیپی ناکام در این جام و سرمربی این کشور شد در 19 ماهی که از آن انتصاب می‌گذرد، به خوبی توانسته است روحیات و نقاط قوت لازم را به اردوی ملی بازگرداند و ایتالیا در دوره وی احیا شده و دوباره وارد معادلات جهانی گشته است. دور مقدماتی پیکارهای یورو 2012 که ایتالیا 10 بار به میدان آمد 8 برد و 2 تساوی برای این تیم به ثبت رسید و با این اوصاف مردان سواحل لاجوردی صعود نسبتا آرام و مقتدرانه‌ای به مرحله نهایی این پیکارها داشتند. در دیدارهای دوستانه اخیر نیز ایتالیا با هدایت پراندلی به نتایجی مثل تساوی 1ـ1 در خاک آلمان و فراتر از آن برد 2 بر یک در برابر اسپانیا، قهرمان جهان و اروپا رسیده است. با این حال ضعف در کار تهاجمی و آمار پایین گلزنی یک نقطه منفی در کارنامه آتزوری بوده است. با این که این تیم در گروه سوم انتخابی یورو 2012 دفاعی آهنین را به نمایش گذاشت و در هر مسابقه به طور متوسط بیشتر از دو دهم گل نخورد، اما در خاک تیم متوسط ایرلند شمالی هیچ گلی نزد و در هر دو دیدار رفت و برگشت با اسلوونی نیز فقط صاحب پیروزی‌های خفیف یک بر صفر باشد و حاصل کارش در زمین تیم معمولی جزایر فارو هم نبردی با همین نتیجه بود و این امر کاملا به چشم می‌خورد که ایتالیا راحت و روان گل نمی‌زند و این کار را بلد نیست. باخت یک بر صفر به اروگوئه در مسابقه‌ای تدارکاتی آن هم در شهر رم در پاییز امسال نیز تاکیدی مجدد بر مساله فوق و لزوم تغییر دادن ساختارهای تهاجمی و به کارگیری حمله روانی تازه بوده است. پراندلی بکرات گفته است که دی ناتاله و کار او را زیر نظر دارد و وی از نفراتی است که برای بازی‌های ملی بعدی آتزوری رویش حساب می‌کند، اما تاخیر در دعوت از وی فقط از این نکته می‌گوید که او هنوز در این زمینه دچار شک و ابهام و در حال بررسی گزینه‌های دیگر و فکر کردن روی خط حمله‌ای است که معدل سنی آن کمتر و به راحتی قابل انتقال به جام‌جهانی بیستم باشد که سال 2014 در برزیل برگزار خواهد شد. در حالی که لیپی ابایی از دعوت دی ناتاله نداشت و او را به جام‌جهانی نوزدهم در آفریقای جنوبی هم برد. دی ناتاله در آن جا در بازی «توام با حسرت حذف شدن» یک گل بی‌ثمر به اسلواکی زد و در شکست سرنوشت‌ساز 3 بر 2 در برابر آن رقیب متوسط شریک شد. پراندلی افکاری متفاوت داشت و راه‌های دیگری را تعقیب می‌کرده است. این امر و بی‌اعتنایی به بهترین گلزن سال‌های اخیر «سری A» بیش از همه برای سرمربی اودینزه عجیب و غیرقابل فهم بوده است.