بهترین بازیکن جهان بودم

بله من هم شنیده‌ام، ولی هرگز این قضیه را به زیزو نگفته‌ام. او در دوران نوجوانی به کمپ فوتبال من آمد، ولی هیچ وقت گفت‌وگوی رودررو نداشتیم. در آن کمپ هیچ بازیکن خوبی پیدا نمی‌شد و زیزو هم هنوز پیشرفت نکرده بود. شاید بهترین بازیکن نستور کمبین بود که بعدها در متز بازی کرد.

فراموش نکنید سن‌اتین در آن زمان تیم بزرگی بود. ما در جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا با بایرن بازی کردیم و به نیمه‌نهایی در سال قبل رسیده بودیم و بازی‌های خوبی با لیورپول داشتیم. باشگاه‌های دیگری هم خواهان من بودند. زمانی که 19 سالم بود، آلفردو دی‌استفانو، مربی والنسیا بود. وی بازی مرا دید و مرا به اینتر توصیه کرد، اما در آن موقع انتقال بازیکنان به سادگی امروز نبود.

سال 1980 تاتنهام و آرسنال خواهان من بودند، ولی علاقه‌ای به لندن نداشتم. دلیل اصلی وجود بازی‌های زیاد در لیگ انگلستان بود و من کریسمس درست و حسابی نداشتم. دوست داشتم بیشتر در کنار خانواده‌ام باشم.

شروع خوبی نداشتم چون مصدوم بودم. من در جام‌جهانی مصدومیت بدی داشتم و به سختی می‌توانستم تمرین کنم. از طرفی یووه نیمی از تیم ملی ایتالیا را در ترکیبش داشت و بعد از این که جیانی انیلی به مربیان گفت مرا برای نیمکت‌نشینی نخریده، در ترکیب قرار گرفتم و موضوع حل شد و با زدن چند گل اعتماد مربیان جلب شد و از نظر شرایط فیزیکی هم بهتر شدم.

خودم را بهترین بازیکن جهان نمی‌دانستم. من واقعا بهترین بازیکن جهان بودم! فکر می‌کنید باید چیز دیگری بگویم؟ در هر بازی می‌دانستم توانایی به ثمر رساندن گل را دارم، اما سال 1986 همه چیز به هم خورد و دیگو مارادونا به میدان آمد. او تا زمانی که به ناپولی نیامده بود بازیکن مهمی نبود. از طرفی من هم با مصدومیت دست به گریبان شدم و در 5 بازی مصدوم بودم و به کسی این موضوع را نگفتم.