مادربزرگ دانشجو

2 دخترش هم یکی پزشک و دیگری مهندس برق است، او تحصیل را سخت نمی‌داند و هر چه را می‌خواند یا در کلاس آموزش می‌بیند، می‌فهمد و همین بر انگیزه‌اش برای حضور در کلاس‌های دانشگاه اضافه می‌کند. این روزها با افزایش ظرفیت کمی دانشگاه‌ها بر شمار افرادی که سال‌ها از روزهای درس و تحصیل فاصله گرفته‌اند، افزوده شده است، آن هم در شرایطی که خیلی‌ها معتقدند درس و کلاس حوصله و اعصاب می‌خواهد ولی نمی‌گویند عشق و انگیزه همه موانع را خم می‌کند. هفته پیش هم خبر رسید که پدری با 2 دخترش بتازگی در دانشگاه پذیرفته شده‌اند و حتی برای گرفتن بهترین نمره با هم رقابت می‌کنند. حضور این افراد در کلاس‌های درس شاید در اولین نگاه انتقاداتی به همراه داشته باشد، این که بسیاری از افراد مسن توانایی جذب و فراگیری دانش جدید را ندارند و بازده علمی کلاس را پایین می‌آورند، اما تجربه حضور چند پدربزرگ و مادر بزرگ در سال‌های اخیر نشان داده که حضور این افراد و رقابت با جوان‌ترها بر انگیزه آنان نیز تاثیرگذار است. بسیاری از این دانشجویان در زمان خود فرصت استفاده از استعدادها را پیدا نکرده‌اند و مجبور شده‌اند مسیری را انتخاب کنند که دلخواهشان نبوده و حالا با گذشت سال‌ها به روزهای اوج خود برمی‌گردند، این افراد امید بالایی به زندگی دارند که می‌توان در جامعه از آنان الگوسازی کرد؛ الگوهای کمیابی که در کمتر دانشگاه‌هایی دیده می‌شوند.

آوید طالبیان ‌/ ‌گروه جامعه