حاشیه‌های یک گفت‌وگو

این حساسیت‌ها از آن جهت بود که دوربین یک برنامه تلویزیونی، مدت‌ها پس از بی‌خبری از یک بازیگر سرشناس سال‌های دور، به سراغ او رفته بود. اما نکته مهم در حاشیه این اقدام، این است که آیا رویکرد جیرانی و برنامه‌ هفت نسبت به هنرمندانی که به هر دلیلی خانه‌نشین شده‌اند یا احتمالا سلامت‌شان را از دست داده‌اند، درست است یا خیر؟ این مهم را می‌توان از نحوه گفت‌وگوی جیرانی با فرجامی دریافت.

جیرانی ترجیح داد با طرح سوالاتی از قبیل نظرخواهی از مهمانش درباره بازیگران کنونی سینمای ایران یا این که او جایزه‌اش را از دست چه کسی گرفته و نظرش درباره بازیگرانی که روبه‌روی‌شان بازی کرده چیست، این جلسه را از یک اتفاق خبری، تبدیل به یک نمایش غم‌انگیز از وضعیت بازیگری کرد که بینندگانی که زمانی او را هنرمند بزرگی می‌دانستند، و امروز باید با چهره درهم‌شکسته او مواجه شوند.

این گفت‌وگو، چند هفته پس از جلسه‌ای پخش شد که جیرانی در برنامه‌اش با ابوالفضل پورعرب داشت. در آن نشست نیز پورعرب از اینکه به او پشت کرده‌اند، گلایه‌ها داشت.

امین تارخ که مهمان حضوری برنامه بود صراحتا اعتراض خود را به پخش این گفت‌وگو اعلام کرد و روز بعدش در یادداشتی به تجلیل از این بازیگر توانای سینمای ایران پرداخت و علی معلم هم در دفاع از پخش این فیلم گفت باید این صداها را شنید. رخشان بنی‌اعتماد، فریماه فرجامی را به هذیان‌گویی متهم کرد. در محافل خبری و رسانه‌ها، در هفته‌ای که گذشت، کمتر روزی بود که کسی درباره این گفت‌وگو اظهارنظری نکرده باشد. این بازتاب خبری، از نظر ژورنالیستی برای برنامه «هفت» یک امتیاز به شمار می‌آید.

این که بتوان با پخش یک گفت‌وگو چنین تاثیری بر محافل سینمایی گذاشت و واکنش افراد را درباره آن برانگیخت، نشان از تاثیر و برد یک برنامه تلویزیونی است.

پایگاه خبری کافه‌سینما نیز در اظهارنظری نوشت: مصاحبه هفت با فرجامی، مصاحبه با ستاره روزهای گذشته سینماست که این روزها به تاریکخانه ذهن اهالی سینما کوچ کرده و دیگر کسی یادی از او نمی‌کند.

... و در سینمای بیمار ما نیز دیگر جایی برای فرجامی نیست و نباید هم باشد، چون دیگر خبری از «سرب»، «نرگس»، «مادر»، «اجاره‌نشین‌ها»، «پرده آخر» و ... نیست. درضمن، اینکه تنهایی یک ستاره را نشان دهیم و حرف‌های خالصانه و صریحش را بشنویم نه تنها نکته‌ای منفی نیست که اتفاقا پدیده مبارکی است. این دایه‌های مهربان‌تر از مادر هم بهتر است جای اینگونه محبت‌های زبانی کمی مایه گذارند و لااقل فیلم‌های فرجامی را به دستش برسانند.