بزرگ‌ترین دروغ عصر ما

از زمان حملات تروریستی به نیویورک، مادرید و لندن، «خطر بنیادگرایی» بخشی از هوایی شده است که تنفس می‌کنیم. این سخن وسیله‌ای برای ابراز وجود همه افراد از متعصبان راستگرا تا سیاستمداران فرصت‌طلب و «افراط‌گراهای سابق» توبه کار -هر یک با دستور کار خاص خود- شده است. امروز ما در میان انبوه گفتمان و تخیلات و تصویر درباره اسلام و مسلمانان زندگی می‌کنیم. گفتمان و تخیلاتی که تحت تاثیر شرارت‌های دیوانه‌وار القاعده به سیاست وحشت و سوءظن نسبت به مسلمانان دامن زده است. از جمله قربانیان این سیاست بیطرفی، تعادل و توانایی قضاوت آرام و منطقی درباره مسائل بوده است.

مطالب دروغین ضداسلامی به حدی بی‌پایان تولید و بازتولید می‌شوند و به این دلیل شگفت‌آور نیست که درک مردم از اسلام و مسائل سیاسی پیچیده جهان اسلام در بهترین شرایط بسیار محدود و اندک است. این احتمالا مبالغه‌آمیز نیست اگر گفته شود اسلام اینک نزدیک‌ترین و دورترین دین به اروپا است. اسلام دیگر دین غریبه و دور برای اروپا نیست بلکه در کل بافت جامعه اروپا تنیده شده است.

مسلمانان بزرگ‌ترین اقلیت این قاره هستند. با این حال این نزدیکی فیزیکی به نظر نمی‌رسد مسلمانان را آشناتر کرده یا باعث درک بهتر آنان شده باشد. برعکس،در نظر بسیاری از اروپاییان مسلمانان غریبه‌تر، دورتر و مبهم‌تر از همیشه هستند.

تهدید اسلامی که تبلیغات بیش از حدی درباره آن شده و می‌شود یکی از بزرگ‌ترین دروغ‌های عصر ما است. «جهان اسلام» از نظر سیاسی دچار تفرقه و از نظر اقتصادی به فقر کشیده شده است و در زیرفشار بحران‌ها و میراث استعماری طولانی رنج می‌برد و از نظر نظامی فاقد قدرت و اهمیت لازم است.

هدف از طرح این مساله ناچیز شمردن اهمیت خطرهای القاعده یا سایر گروه‌های خشن نیست. القاعده و گروه‌های خشن یک مساله امنیتی هستند که سرویس‌های جاسوسی و امنیتی باید با آنها برخورد کنند. خطر القاعده هر قدر زیاد باشد حتی یک تهدید استراتژیک نظامی نیست تا چه رسد به این که تهدیدی برای «تمدن غرب» باشد. به علاوه تهدیدهای امنیتی ناشی از القاعده، مسلمانان و غیرمسلمانان را به یک اندازه تهدید می‌کند. در واقع القاعده جنایات و شرارت‌های بیشتری در کشورهای مسلمان مرتکب شده تا در کشورهای غربی.
حملات این گروه در کازابلانکا، بالی، ریاض، الجزایر، تونس، استانبول و عراق خیلی بیشتر از حملات آن به نیویورک، مادرید و لندن بوده است.

در سایه به اصطلاح جنگ با ترور از القاعده، تروریسم، افراط‌گرایی و اسلام‌گرایی به عنوان سلاحی نیرومند در طیفی از نبردها استفاده شده است. از این سلاح برای سرکوب و مبارزه با اقلیت‌های آسیب‌پذیر  رهبران و گروه‌های اجتماعی آنان و مساجد و مدارس مذهبی‌شان   استفاده  کرده‌اند.

منبع: گاردین‌