کابوس اسرائیل‌

سخنرانی دبیرکل حزب‌الله لبنان برای هر یک از کارشناسان مسائل خاورمیانه از زاویه ای، جالب یا قابل توجه بود. اکثریت آنان به معادلات بین لبنان و اسرائیل توجه نشان داده اند؛ بخشی از از این عده، از زاویه دید لبنان و شماری هم از زاویه دید اسرائیل. گروهی نیز  که بیشتر آنها را لبنانی‌ها تشکیل می‌دهند به تاثیر تحول یا بهتر است بگوییم پیروزی جدید حزب‌الله در عرصه سیاسی لبنان عنایت داشته و دارند.

بعد از عقب‌نشینی کمیته حقیقت یاب وینوگراد(بررسی دلایل شکست رژیم صهیونیستی در جنگ جولای 2006 در برابرحزب‌الله)که به جان یکایک رفقای اولمرت افتاد و جنگی در حد جنگ لبنان برای آنها به راه انداخت، کابوس دیگری برای این از جنگ برگشته مفلوک مجسم شد. دو سال طول کشید تا نخست وزیر اسرائیل قبول کند که این بار باید سرمیز مذاکره با حزب‌الله بنشیند. او بین دو گزینه بد و بدتر گرفتار شده بود. بنابراین بد را انتخاب کرد تا میراث شارون را درباره لبنان اصلاح کند، پرونده اسیران لبنانی را مختومه سازد و سرنوشت مزارع شبعا را به سازمان ملل متحد بسپارد.

بنابراین توافق، آن طور که سید حسن نصرالله در سخنرانی اش تاکید کرد آزادی اسیران لبنانی به ویژه سمیر قنطار قدیمی ترین اسیر لبنانی در بند رژیم اسرائیل و استرداد اجساد دربرابر چند جسد و دو اسیر زنده یا مرده واقعه مزارع شبعا است که آن همه دردسرساز شده‌اند. 

اما در این جا یک موضوع کلیدی هم هست و آن شخص سمیر قنطار است. او که به اتهام قتل چند  اسرائیلی در زندان اسرائیلی‌ها دوران حبس خود را می‌گذراند، سرانجام آزاد می‌شود و این برای آنها دردناک ترین ضربه است تا  جایی که به نظر می‌رسد وی اکنون به عنوان نماد جنگ بین لبنان و اسرائیل تبدیل شده و گویی قرار است با صدای بلند نتیجه نهایی جنگ را اعلام کند. وقتی او آزاد شود حتی خوش بین ترین کارشناسان اسرائیلی که سعی می‌کردند به نحوی دستاوردهایی را از جنگ تابستان 2006 میلادی برای اسرائیل جعل کنند؛ مجبورند فقط ساکت شوند.

پس عجیب نیست اگر سید حسن نصرالله در سخنرانی اخیرش آن همه می‌خندید و با خبرنگاران شوخی می‌کرد.گویی آن شوخی‌های او به هیچ وجه، هماوردان اسرائیلی اش را نمی‌خنداند. آنها امیدوارند این ننگ بزرگ، آخرین ننگ رژیم متبوعشان باشد.

متن کامل را در جام‌جم آنلاین بخوانید