پیش به سوی برهوت اخلاقی

فقط کافی است نگاهی به اتفاقات رخ داده در هفته های اخیر بیندازیم تا معلوم شود تا چه حد قافیه اخلاق در فوتبال را باخته ایم . اول از همه نگاهی به وضعیت مربیان ، خالی از لطف نخواهد بود. جدا از نیش و کنایه های قبل و بعد از بازی ها که براحتی حرمت کسوت طرف مقابل را زیر سوال می برد، رفتار مربیان در کنار زمین هم در نوع خود مشمئزکننده و منافی عرف فوتبال ایران و جهان است.

حتی علی دایی که کوله باری از تجربه حضور در میادین بین المللی و همچنین بازی در باشگاه های معتبر خارجی دارد، در دومین سال حضورش در جمع مربیان لیگ برتری کاملا همرنگ آنها شده و فقط یک سوت ناموافق داور کافی است تا فریاد اعتراض او و حرکتش به سمت ناظر بازی را باعث شود. اکبر میثاقیان برای بردن تیم های سرشناس روی بحرینی ها را سفید می کند و خودش هم در نهایت به ضد فوتبال تیمش در وقت تلف کردن و... اذعان می کند. فیروز کریمی هم هرگز نمی تواند ترمز طنزهایش را بکشد و در عین محکوم کردن بزرگان تیمش به بی عرضگی حتی از طنز لاغروویچ و توپالوویچ هم رد می شود.

وضعیت آشفته بازار مربیان به نوعی به بازیکنان داخل میدان هم سرایت کرده است . بحث کم فروشی که متاسفانه در طول سال های اخیر کاملا بی پروا و بدون رعایت اخلاق در محافل فوتبالی ما مطرح می شود و انگ های دیگر مثل تبانی و... را به کناری می گذاریم که ورود به آنها جز بحث و جدل های بی حاصل ، نتیجه دیگری در بر ندارد، ولی رفتار بازیکنانمان در داخل میدان هم روزبه روز بدتر می شود. تقریبا دیگر هیچ صدای سوتی از یک داور شنیده نمی شود، مگر این که یک یا چند بازیکن با حالتی پرخاشگرانه بابت آن به داور بخت برگشته اعتراض کنند. فقط کافی است آمار اخراج های لیگ هفتم به دلیل مسائل غیرفنی و به کار بردن الفاظ نامناسب را با کارت قرمزهای فنی مقایسه کنیم تا معلوم شود در چه وضعیت اسفباری قرار داریم . البته با این مسوولان و این مربیان انتظار وضعیت دیگری از بازیکنان هم نباید داشته باشیم . آیا قبول دارید در حال حرکت به سمت برهوت اخلاق در فوتبال مان هستیم؟