طوفان‌ الاقصی نتیجه سیاست‌های ظالمانه رژیم صهیونیستی است

به گزارش جام‌جم‌آنلاین،احمد الکومی،روزنامه‌نگار فلسطینی گفت، طوفان‌الاقصی نتیجه سیاست‌های ظالمانه رژیم کودک‌کش صهیونیستی است.
احمدالکومی، روزنامه‌نگار فلسطینی در برنامه «ازسرگذشت۲» شبکه نسیم به وضعیت غزه بعد از طوفان‌الاقصی پرداخت و گفت: خوشحالم از اینکه در ایران هستم. مردم ایران ما را از خودشان می‌دانند و ما هم خودمان را از آن‌ها می‌دانیم.

غزه قبل از طوفان‌الاقصی همیشه در حصار بود و در اشغال رژیم غاصب صهیونیستی بوده است. ما حتی قبل از وقوع طوفان‌الاقصی در حصار زندگی می‌کردیم. از سال ۲۰۰۶ تا الان این حصار هنوز شکسته نشده است.

الکومی ادامه داد: این حصار سبب شد ملت فلسطین مقاومت را انتخاب کنند و مقابل رژیم غاصب صهیونیستی کوتاه نیایند. در غزه مواردی مانند معالجه و سفر ممنوع بوده و آمار بیکاری در آنجا بالاست، چون هیچ کاری در آنجا وجود ندارد. گرچه تعداد فارغ‌التحصیلان غزه بالاست، اما آن‌ها با بیکاری رو‌به‌رو هستند.

غزه زیر ساخت‌های کامل ندارد، فرصت‌های شغلی در آنجا مهیا نیست به همین دلیل سیاست رژیم صهیونیستی شکست مقاومت مردم فلسطین است. در واقع طوفان‌الاقصی نتیجه سیاست‌های ظالمانه رژیم کودک‌کش صهیونیستی است.

در جامعه بین‌الملل این سیاست‌های ظالمانه را فریاد زدیم؛ چراکه می‌خواهیم از خودمان دفاع کنیم.

این روزنامه‌نگار فلسطینی با بیان اینکه در طول ۱۷سال بیش از ۲۷تجاوز رژیم صهیونیستی را شاهد بودیم، افزود: دنیا در مقابل مظلومیت مردم فلسطین ساکت نیست. من به عنوان یکی از فرزندان خاک غزه به شما می‌گویم که ان‌شاء‌الله روزی به غزه برمی‌گردیم و غزه روی پای خود خواهد ایستاد.

همسر الکومی به ماجرای بعد از طوفان‌الاقصی پرداخت و افزود: من آن زمان سه فرزند داشتم و در انتظار عبدالرحمان، فرزند چهارمم بودم. عبدالرحمان در هفته دوم جنگ به دنیا آمد و ما از ۷ اکتبر خانه‌مان را ترک کردیم، چون رژیم صهیونیستی منزل روزنامه‌نگاران را بمباران می‌کرد. سخت‌ترین کار، مهاجرت از یک منطقه به منطقه دیگر است. ما در شرایط جنگی دائم از این منزل به آن منزل جا‌به‌جا می‌شدیم. 

او افزود: اوضاع برایمان سخت بود، چون مدام شهر‌ها بمباران می‌شد. گرچه پیش از جنگِ ۷ اکتبر زندگی سخت بود، اما می‌گذشت. با وقوع طوفان‌الاقصی زندگی‌مان منقلب شد. دیگر نه آب داشتیم، نه برق. زندگی روز به روز سخت‌تر می‌شد. من حتی نمی‌توانستم بچه‌هایم را به حمام ببرم و آب آشامیدنی نداشتیم. از امکانات اولیه زندگی محروم بودیم و بچه‌هایم تا سه ماه گوشت نخوردند.