شنبه‌هایی که هیچ‌وقت نمی‌آیند!

مشکل حفظ تصمیمهای جدید، یک پدیده رایج در سراسر دنیاست. مطالعهای در دانشگاه اسکرانتون آمریکا نشان داد ۲۳درصد مردم تنها پس از یک هفته، تصمیمهایشان را فراموش میکنند و فقط ۱۹درصد، واقعا قادرند به اهداف خود در درازمدت پایبند باشند.حال سؤال اینجاست چرا اهداف به این سرعت کنار گذاشته میشوند؟ با توجه به اینکه بخش زیادی اززندگی ما را عادتها تشکیل داده‎اند برای پاسخ به این سؤال ابتدا باید به موضوع «عادت» بپردازیم، چراکه روانشناسان عدم اجرای برنامهها را در گرو عادات هر فرد میدانند و معتقدند اهداف جدید بیش از هر چیز مستلزم تغییر عادت هستند و شروع یک عادت جدید نیز دشوار است. به اعتقاد ویلیام جیمز، پدر روانشناسی آمریکا، عادت همان عاملی است که به ما امکان میدهد کاری را برای نخستینبار بهسختی انجام دهیم اما همان کار برایمان بهزودی آسان و آسانتر میشود تا در نهایت تقریبا بدون هیچگونه هوشیاری خاصی آن عمل را انجام میدهیم. این عادت‎ها ممکن است بسیارمفید، کمککننده وباعث رشد و پیشرفت در مسیر زندگی و رسیدن به اهداف بوده یا عادت‎هایی بد، مضر و مخرب در زندگی باشند. ذهن انسان قادر به تمییز یک عادت و رفتار خوب یا بد نبوده و هر حرکت و رفتاری را پس از مدتی تکرار، تبدیل به عادت میکند. ریز عادتهای ذرهبینیاز آنجا که عادتها کمکم با سبک زندگی آمیخته میشوند و اثرات آن نیز بلافاصله و سریع قابل ملاحظه نیست، لذا در اغلب موارد اصلا متوجه انجام آنها و تاثیراتی که دارند نمیشویم. مثلا اگر گازی به یک همبرگر چرب بزنید و فورا دچار حمله قلبی شوید، دیگر سراغ گاز دوم ساندویچ نخواهید رفت یا اگر پک بعدی از سیگارتان، فوری صورت شما را شبیه یک آدم پیر ۸۰ساله کند، قطعا دوباره سراغ سیگار نمیروید. یقینا اگر وجه منفی رفتارهای اعتیادآوری مثل پرخوری و سیگار کشیدن، بلافاصله بعد از انجام آنها نمود پیدا میکرد، شما هرگز آنها را تکرار نمیکردید و برای خود عادتهای بد نمیساختید. بههمینترتیب یک تغییر کوچک در عادات روزانه شما میتواند زندگیتان را به یک مقصد متفاوت ببرد. انتخابی که یک درصد بهتر یا بدتر از وضعیت کنونی است، شاید در آن لحظه چندان جلب نظر نکند، اما در گذر زمان میتواند تغییر بزرگی را بین شرایط کنونی و آینده شما به وجود آورد. هدفها ما را به نتیجه نمیرسانند!جیمز کلیر، نویسنده کتاب عادتهای اتمی معتقد است این اهداف نیستند که ما را به نتایج دلخواهمان میرسانند بلکه سیستم و سبک زندگی ماست که آن را رقم میزند. وی میگوید: ما با خودمان فکر میکنیم باید نتایج را تغییر دهیم، اما این نتایج نیستند که مشکلسازند. چیزی که حقیقتا باید تغییر دهیم، سیستمهایی هستند که این نتایج را میسازند. به عبارت دیگر، زمانی که فرد ورودیها و خروجیها را اصلاح کند، نتایج خودشان حل خواهند شد. البته این به معنای عدم اهمیت هدف نیست، چراکه اهداف برای تعیین مسیر لازمند، اما سیستمها بهترین گزینه برای پیشرفت هستند. تغییر، یکشبه اتفاق نمیافتدبدیهی است که تغییر عادات و روش‎های یکسانی که ما مدتها و حتی سالها با آنها زندگی کرده‎ایم کار سخت و دشواری است و یکشبه تغییر نمی‎کنند. مثلا برای تغییر عادت پرخوری و مصرف تنقلات، به کمخوری و استفاده از سبزیجات، لازم است از میزان مصرف غذای اولیه هر روز مقداری کم کرده تا به میزان دلخواه برسد. یا مثلا در تغییر رفتاری چون جایگزینکردن مطالعه بهجای وقتگذرانی در شبکههای مجازی، نمیتوان یکروزه گوشی موبایل را کنار گذاشته و فقط مطالعه کرد، لازم است تا بهطور مستمر هر روز دقایقی از زمانی که صرف گوشی موبایل میکنید را به مطالعه اختصاص داده و هر روز زمان مطالعه را افزایش دهید. آنچه بیش از هر چیز در این زمینه موثر است، شدت کار انجامشده برای چند روز و به طور موقت نیست، بلکه نظم و دیسیپلین است که تغییر را رقم میزند.راههای ترک عادت۱- تصمیم به ترک عادت۲- مشخصکردن هدف از ترک عادت۳- تقسیم کلی به اهداف کوچک۴- کنار گذاشتن یکییکی اهداف منفی۵- یادآوری هدف به خودچرخه ایجاد عادت۱- نشانه یا هدف۲- پاسخ و انجام برنامهها۳- پاداش و ولع ادامه فعالیت