سیلاب مشهد و بی‌توجهی به توسعه پایدار

به گزارش جام جم آنلاین، دکتر مهدی زارع درباره حادثه مرگبار سیلاب در خراسان رضوی گفت: اتفاقی که در جنوب مشهد افتاد ریشه در توسعه ناپایداری دارد که در دهههای ۷۰، ۸۰ و ۹۰ در این منطقه انجام شده است.وی ادامه داد: در این منطقه شهرسازی به شکلی انجام شده تخریب آبراهه و زهکشهای محلی را به دنبال داشته و در نهایت سبب شده که امکان جذب و نفوذ آب به حداقل برسد.این کارشناس مدیریت بحران توضیح داد: در واقع آبراهه و زهکشهای این محدوده با آسفالت و بتن پوشیده است و در نتیجه وقتی بارش باران در بازه زمانی محدود قابل توجه باشد آب در زمین نفوذ نمیکند در نتیجه سیلاب ایجاد میشود.دکتر زارع ادامه داد: بیتوجهی به توسعه پایدار در محیطهای شهری به چنین حوادثی دامن میزند. در واقع بارش حدود ۳۰ میلیمتر باران در بازه زمانی کوتاه در محیطهای شهری میتواند سبب سیلاب شود.وی یادآور شد: سیلابی که مرداد ۱۴۰۱ در امام زاده داوود رخ داد نیز ناشی از همین رویکرد بود و با بارش بیش از ۳۰ میلیمتر باران در مدتی کوتاه این حادثه رقم خورد.این کارشناس مدیریت بحران تاکید کرد: اگر آبراههها و زهکشها در مشهد تخریب نشده بودند چنین حادثهای رقم نمیخورد. دکتر زارع درباره اینکه چرا مدیریت بحران در مشهد به درستی انجام نشده است؟ نیز به جام جم آنلاین گفت: برای پیشگیری از خطر سیلاب سامانههای هشدار سیلاب وجود دارد و کارشناسان مدیریت بحران میتوانند با استفاده از دوربینهای شهری نسبت به چنین خطراتی هشدار بدهند.وی ادامه داد:مناطق سیلزده مشهد نیز در پوشش دوربینهای شهر بودهاند. اما اینکه چرا هشدارهای به هنگام و سریع داده نشده است به مدیریت بحران بر میگردد، چراکه آنها میتوانستند پس از مشاهده شرایط از طریق دوربینها تصمیمات درست و صحیحی بگیرند.این کارشناس مدیریت بحران یادآور شد: این در حالی است که برخی مدیران شهری در مشهد اساسا معتقد به وقوع سیلاب نیستند و ادعا کردهاند که یک آبگرفتگی جزیی رخ داده است. دکتر زارع تاکید کرد: بیتوجهی به توسعه پایدار در محیطهای شهری به چنین خطراتی دامن میزند، زیرا وقتی فرم طبیعی زمین بهم زده شود نفوذپذیری آن در برابر بارش باران از بین میرود.وی درباره غافلگیری مدیران شهری نیز عنوان کرد: غافلگیری ازاین ناشی میشود که برخی باور ندارند چنین حوادثی هر زمانی امکان تکرار دارند.