مشق مهربانی

این موضوع را می‌توان از حجم کمک‌های مردمی به نهادهای حمایتی همچون کمیته امداد امام خمینی (ره) هم متوجه شد اما این موضوع، یک شاخص اجتماعی جهانی هم هست و جایگاه ایران در رابطه با سنجش این مؤلفه نشان از اهمیت دادن مردم ایران به یاری‌رسانی دارد. یاری ‌رساندن به دیگران از جلوه‌های سلامت اجتماعی، اعتماد و همدلی است. همچنین رفتار یاریگرانه نشان از تعهد اجتماعی افراد یک جامعه نسبت به دیگر همنوعان‌شان است. در گزارش جهانی بنیاد کمک‌های خیریه در سال ۲۰۲۳، یاریگری در میان مردم با سه گزاره کمک مالی به موسسه خیریه، یاری رساندن به فرد ناشناس هنگام نیاز و فعالیت داوطلبانه در یک سازمان سنجیده شده است. براساس داده‌های این گزارش ۷۲ درصد از جمعیت بزرگسال جهان در سال ۲۰۲۲ به یکی از شکل‌های ذکرشده اقدام خیرخواهانه انجام داده‌اند. میانمار، اندونزی و انگلیس سه کشور نخست در کمک مالی به یک موسسه خیریه بوده‌اند. همچنین در مراکش، یمن و یونان، مردم کمترین میزان کمک‌های مالی را داشته‌اند. نظام‌های استدلالی جالب توجهی را می‌توان در میان آمارهای موجود به چشم دید. به عنوان مثال کشورهای ثروتمند جهان با توجه به شاخص بالای رفاه، میزان کمتری از یاری‌رسانی را از خود نشان داده‌اند و جالب‌تر این‌که به طور کلی مهاجران در دنیا بیش از افراد بومی کنش حمایتی انجام داده‌اند. ایران با نمره ۴۵ رتبه ۴۰ را در بین کشورهای جهان داشته و بالاتر از عربستان و روسیه در شاخص یاریگری ایستاده است. این موضوع در بزنگاه‌های مهم اهمیت و نمود بیشتری هم داشته است. به عنوان مثال در آستانه ماه مبارک رمضان همواره این کمک‌رسانی‌ها شتاب بیشتری می‌گیرد؛ خوب به خاطر داریم در ابتدای فراگیری کرونا در ایران، پویش‌های خودجوش مردمی به‌راه افتاد تا به نوعی از همنوعان و هموطنان خود دستگیری شده باشد.