رسانه ملی؛ صدای مظلومان غزه

اگر در آن روزگار، تنها صدای بلند، فریاد همان کسی بود که شمشیر در دست دارد، امروز هم آنها که دست‌شان به خون هر آزاده‌ای آلوده است، صدای‌شان هم بلندتر است؛ اسلحه‌ رسانه‌‌ای برساخته از قدرت نظامی، اقتصادی و فرهنگی خود را پیش از فرو ریختن بمب‌ و موشک بر سر مردم بی‌دفاع به کار گرفته‌اند و جای شهید و جلاد، مظلوم و ظالم را عوض می‌کنند، وارونه‌نمایی، کار آنهاست و شیوه‌ حرفه‌ای رسانه‌داری‌شان تا آنجا که ۷۰سال بغض فروخفته‌ صاحبان اصلی فلسطین را نادیده می‌گیرند و حمله‌ای پیشدستانه را تهاجمی تمام عیار نشان می‌دهند؛ انگار نه انگار که پیشرفته‌ترین سلاح‌های جنگی متعارف و نامتعارف در دست همان طرفی است که حالا، خود را مظلوم نشان می‌دهد و گریه کودکانش را بهانه می‌کند، کودکان فلسطینی که آغوش بی‌جان مادران‌شان را جست‌وجو می‌کنند در این نامعادله جنگ نرم و سخت، جایی ندارند!
امروز اما جبهه حق کاملا تنها نیست، هر حاکمیتی به قدر وجود خود، مدافع حقیقت است و هر دولت و هر ملتی به قیمت شرف و انسانیت خویش، طرف مظلوم واقعی را می‌گیرد؛ اینک حماس و مردم غزه تنها نیستند و صدای‌شان هر چند نه پر واضح و کامل، اما به‌قدر وسع جبهه حق در عالم فراگیر شده و جهانیان، آنچه باید را می‌بینند و به قضاوت می‌نشینند. رسانه کارش همین است، اگر در اختیار انسان‌های آزاده و مدافع حقیقت باشد، صدای مظلوم و ستمدیده خواهد بود. چنان‌که رئیس رسانه ملی هم در نشست اخیر خود با کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس به آن پرداخت و بیان کرد که این روزها، صدها شبکه رادیویی و تلویزیونی داخلی و برون‌مرزی صداوسیمای جمهوری اسلامی، با تولید و پخش بیش از ۱۰۰۰ساعت برنامه در طول دو هفته اخیر، فریادِ زنان و کودکان فلسطینی شده‌اند و ندای یاری‌طلبی رزمندگان جبهه مقاومت را ضریب می‌دهند تا در همه دنیا شنیده شود. در طرف مقابل، رسانه‌هایی هم هستند که یا بی‌پروا از ظالم حمایت کرده و مظلوم را «تروریست» می‌نامند یا سکوتی مرگبار در پیش گرفته‌اند و خفگی خون‌آلودشان، گویای ترس و وحشتی است که از پیروزی جبهه حق دارند و این همه از سوی رسانه‌هایی است که خود را منادی شفافیت و آزادی بیان می‌دانند!