دستاوردهای میدانی مقاومت، رمز پیروزی های دیپلماتیک

به گزارش جام جم آنلاین، در این دو سال از یکسو دولت موفق شد عضویت ناتمام در پیمان شانگهای را به نتیجه برساند و از سوی دیگر توانست به عضویت گروه بریکس دربیاید. گروهی که بسیاری آن را آینده اقتصاد جهانی می دانند.
همزمان با عضویت در این پیمانها، دولت ابراهیم رئیسی توانست طلسم بهبود رابطه با کشورهای عربی منطقه را بشکند و سفارتخانه ها در تهران و ریاض را بازگشایی کند. اقدامی که نقش مهمی در کاهش تنش ها در منطقه داشت.
اما این دستاوردها فقط محدود به بلوک شرق و کشورهای منطقه ای نبود، بلکه دولت سیزدهم نشان داد قدرت تعامل با جهان غرب را هم دارد و به همین خاطر در دو مقطع تاریخی جداگانه موفق به توافق با ایالات متحده شد. این توافقات از یکسو به تبادل زندانیان منتهی شد و از سوی دیگر بخشی از پول های بلوکه شده کشور را به خزانه بازگرداند.
اما بسیاری می پرسند که راز موفقیت های پی در پی دولت در چیست و چرا دولت پیشین که مدعی مسلط بودن به زبان جهان بود و برجام را فتح الفتوح تعبیر می کرد، موفق نمی شد در مدت کوتاهی به چنین دستاوردهایی برسد و از آن مهمتر اینکه، از این دستاوردها مراقبت کند؟
در پاسخ به این سوال باید به موفقیت های میدانی در جبهه مقاومت اشاره کرد. موفقیت هایی که توانست رقبای منطقه ای و قدرت های فرامنطقه ای را به این نتیجه برساند که چاره ای جز تعامل با تهران ندارند.
موفقیت های پی در پی ایران در یک ساله اخیر مرهون نقشی است که جبهه مقاومت ایفا کرد و قدرت منطقه ای ایران را تثبیت کرده و توانست اسرائیل را به انزوا بکشاند.
وقتی آمریکا و متحدانش از نتیجه اغتشاشات خیابانی در ایران ناامید شدند و وقتی دیدند که گروه های حامی ایران در منطقه چطور کنترل اوضاع را در اختیار گرفتند، چاره ای جز پذیرش قدرت ایران ندید و به همین خاطر مجبور شد شکست پروژه منزوی سازی ایران را رسما اعلام کند.
حضور رهبران مقاومت فلسطین در تهران و دیدار با رهبر انقلاب، نشانه ای مهم از تحولات منطقه ای بود که با آشوب های داخلی در اراضی اشغالی همراه شد و تل آویو را در موقعیت آچمز قرار داد. پس از این تحولات بود که کلید دیپلماسی یک به یک قفل های سست تحریم و انزوا را باز کرد و حالا کمتر تحلیلگری است که هنوز باور داشته باشد، ایران در محاصره اقتصادی است.
به این ترتیب، اکنون که پیروزی های میدانی و موفقیت های دیپلماتیک کشور را در آستانه جهش سیاسی و اقتصادی قرار داده است، باید مراقب بود که جریان نفوذ به قصد زیرسوال بردن این پیشرفت کم نظیر، بحرانی تازه نیافریده و انحرافی دی افکارعمومی ایجاد نکند. چراکه هرگونه غفلت از بحران آفرینی کاذب، می تواند مسیر موفقیت های کنونی را منحرف کند.