تراژدی تصادفات جاده‌ای و مثلث مقصران

هر سال در ایام نوروز و همچنین تعطیلات تابستانی، درست در ایام و روزهایی که خانوادهها قصد سفر میکنند و میخواهند ایام خوش و لذتبخشی را داشته باشند، به یکباره با یک بیاحتیاطی یا رعایت نکردن قوانین سرعت و سبقت غیر مجاز و یک لحظه غفلت فاجعهای غیرقابل جبران رخ میدهد. در نوروز ۱۴۰۲، روزانه بهطور متوسط ۱۱۰ نفر در جادهها جان خود را بر اثر تصادف از دست دادهاند، در حالی که این عدد در نوروز ۱۴۰۱، تقریبا ۵۵ نفر بود.راه، وسیله نقلیه و راننده، سه عامل عمده تأثیرگذار در تصادفات جادهای هستند اما نمیتوان سهم بالای خودرو و راه را نادیده گرفت. سهم خطای انسانی در تصادفات جادهای ۲۹ درصد، سهم راه ۲۰ درصد و سهم خودرو بهویژه خودروهای ایرانی مانند پراید و پژو ۵۱ درصد بوده است که متأسفانه رقم قابلتوجهی از سهم این تقصیرها به راه و خودرو اختصاص دارد، ازاینرو در حوادث ترافیکی به دو مفهوم مؤثر باید توجه ویژهتری داشت؛ ابتدا «وقوع» و سپس «شدت» که اگر براساس متغیر شدت به حوادث ترافیکی نگاه کنیم، سهم انسان کمتر از راه و خودرو میشود.طبق بررسیها، ما با «مقصران ناملموس» چرایی بالا رفتن دو برابری آمار کشتهشدگان مواجهیم. این واقعیت به کاهش میزان «سرمایهگذاری واقعی» در جادهها برای سرویس و نگهداری برمیگردد. همچنین چهار سال ممنوعیت واردات و گرانی و بیکیفیتی خودروی داخلی و پایین آمدن توانایی خانوارهای ایرانی برای تعمیر و نگهداری خودروهایشان دیگر واقعیتهای پنهانی هستند که تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفتهاند. بر این اساس از دولت انتظار میرود برای پیشگیری از وقوع تصادفات جادهای موضوع کیفیت خودروها و استاندارد جادهها را مد نظر قرار دهد و با آگاهیبخشی به مردم، عامل نیروی انسانی را در مساله تصادفات کمرنگ کند.