مهارت‌ های فرار از قهرمانی

تیمی که فصل گذشته بدون باخت قهرمان لیگ برتر شد در این فصل از رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران و در فاصله دو هفته مانده به پایان لیگ، قهرمان نشدنش را قطعی کرد.

اوضاع آن‌قدر بد بود که اگر در هفته پایانی هر دو تیم سپاهان و پرسپولیس هم می‌باختند و استقلال می‌برد، باز هم هرگز قهرمان نمی‌شد. باخت غیرقابل جبران در دربی و سپس دادن امتیاز مقابل صنعت نفت آبادان آبی‌ها را به سرنوشت تلخی در لیگ بیست و دوم دچار کرد. اما استقلال که روی دور خوبی افتاده بود، چرا از شرایط خوب و البته صدرنشینی جدا شد و صدر را دو دستی تقدیم پرسپولیس و سپاهان کرد؟ در ادامه دلایل سقوط و ضعف استقلال بررسی خواهد شد.

۱- قبلا هم گفته بودیم. باز هم باید اشاره کنیم. این را ساپینتو و کل استقلالی‌ها هم باید به خاطر بسپارند. مرد پرتغالی، ریکاردو ساپینتو، مربی بازی‌های بزرگ نیست. او درست سربزنگاه می‌بازد و همه را ناامید می‌کند. دربی شماره ۱۰۰ بارزترین نمونه بود که نشان داد این مربی پرتغالی نمی‌تواند در شرایط حساس دست پر از میدان خارج شود. این همه گفتند که برنده دربی برنده این فصل است اما ساپینتو چیزی بیشتر از این نتوانست ارائه کند. بعد هم که استقلال کلا از دور خارج شد. بزرگ‌ترین ایراد ریکاردو ساپینتو همین بود؛ بلد نبود و نتوانست که مرد بازی‌های بزرگ باشد و به همین دلیل خیلی زود کنار رفت.

۲- استقلال در این فصل از رقابت‌های لیگ برتر نه‌فقط به صدر رسید بلکه در یک مقطع کوتاه موفق شد نامش را به‌عنوان مدعی شماره یک قهرمانی هم مطرح کند اما خیلی زود پایین کشیده شد. ایراد بزرگ و اساسی دیگر همین جاست. ساپینتو با کلی شعار در رابطه با ارائه فوتبال هجومی، فصل را آغاز کرد اما حتی در کنترل موقعیت عالی استقلال هم ناتوان نشان داد. کنترل نکردن موقعیت و در نظر نگرفتن بسیاری از مؤلفه‌های تداوم نتیجه‌گیری یکی دیگر از دلایل افتادن استقلال از صدر و در ادامه از دست دادن عنوان قهرمانی بود.

۳- باز همه چیز به شخص ساپینتو برمی‌گردد. مردی که فصل را با حاشیه و درگیری آغاز کرد و با یک مصاحبه عجیب درباره قهرمانی استقلال آن را به پایان برد. رفتارهای نامناسب در کنار روحیه ناآرام او روزهای تلخی برای استقلال به وجود آورد. البته سرمربی پرتغالی آبی‌ها در مقطعی از فصل آرام شد و موجه به نظر می‌رسید اما خیلی طول نکشید و دوباره به اصل واقعی خودش برگشت. شاید اگر کمی آرام‌تر بود، استقلال از جاده قهرمانی منحرف نمی‌شد.

۴- نمی‌شود همه چیز تقصیر ساپینتو باشد. بالاخره استقلال مجموعه‌ای از بازیکنانی را در اختیار دارد که اتقاقا برخی از آنها بسیار گران‌قیمت هم هستند اما این بازیکنان در کنار آنهایی هم که زیاد گران قیمت نبودند، سلسله موقعیت‌هایی را از دست دادند که گل شدن یا اصلا گل نشدن آنها قهرمانی را از استقلال گرفت. موقعیت‌های زیادی که محبی، قایدی و مطهری از دست دادند و گل‌هایی که گاهی اوقات حسین حسینی اصلا و ابدا نباید دریافت می‌کرد.