افسانه‌ سرایی علیه حجاب

در این ایران ساختگی مدام میان مردم و حکومت زد و خورد است و خبری از آرامش و امنیت نیست. در این تصویر وهم‌انگیز که گروه‌ها و جریانات معاند می‌سازند حجاب مساله محوری جامعه ایران است که کل افکارعمومی را به خود مشغول داشته و مسبب اعتراضات گسترده و صدور بیانیه‌های متعدد شده است. ایران را ولی باید از نزدیک دید، مخصوصا پس از شروع طرح جدید عفاف و حجاب فراجا که نه اعتصاب راه‌انداخت، نه‌خیابان‌ها را شلوغ کرد، نه مشت‌ها را مقابل پلیس بالا برد و نه بانوان ایرانی را به اغتشاشگری واداشت.

قانون حجاب این روزها در ملایم‌ترین حالت ممکن در کشورمان در حال اجراست اما این سکون و آرامش باب میل آن‌ور آبی‌ها نیست. آنها تازه خوراک خبری پیدا کرده‌اند و حاضر نیستند آن را به ‌آسانی از دست بدهند. برای همین هم هرطور که شده جمع‌های کوچک و منحوس خود را حفظ می‌کنند و بیانیه پشت بیانیه می‌دهند و علیه ایران نزد سازمان‌های بین‌المللی شکوه و شکایت می‌کنند تا آشوبی دیگر با محوریت حجاب در کشور راه بیفتد، غافل از این‌که ایران آرام و امن است و مردم تابع قانون.

موج بیانیه‌های محرک

دوربین‌های سطح شهر در کل ایران مشغول تصویربرداری از ناقضان قانون حجاب هستند به‌طوری‌که پلیس اعلام کرد در ۲۴ ساعت روز ۲۷فروردین فقط چندصد مورد کشف حجاب در خودرو توسط ناظران پلیس ثبت و از طریق پیامک به اطلاع صاحبان خودروها رسید که بیش از ۸۴ درصد از آنها نیز تمکین کردند. همچنین در این ۲۴ ساعت ۳۵۰۰ پیامک به واحدهای صنفی ارسال شد که به اخذ تعهد الکترونیک برای ۵۳۲ نفر انجامید درحالی‌که در این مدت فقط ۱۳۷ مغازه و فروشگاه و ۱۸ رستوران و باغ‌تالار به‌علت بی‌توجهی به تذکرات قبلی، پلمب شدند و برای‌شان پرونده قضایی تشکیل شد. این اعداد در مقابل جمعیت چند ده‌میلیونی ایران بسیار کوچک و ناچیز است،

درواقع جمعیت هنجارشکنان به همین اندازه کم است که آمارها این‌چنین کوچک شده‌اند اما جریانات معاند و اصلاح‌طلب خارج‌نشین موضوع را به‌هیچ‌وجه این‌گونه جلوه نمی‌دهند. آنها موجی از بیانیه راه‌انداخته‌اند که حاوی مطالب تندی علیه نظام است و در آنها ادعاهای پوچی مطرح می‌شود که هدف‌شان چیزی جز تحت فشار قرار دادن و تخریب وجهه نظام ذیل موضوع حجاب نیست.

آنها برای نگارش و جمع‌کردن امضا پای این بیانیه‌ها به جریانات و گروه‌های مختلفی متوسل شده‌اند ازجمله فعالان سیاسی و مدنی و خانواده‌های جان‌باختگان اغتشاشات اخیر. آنها به این نیز بسنده نکرده و پای فعالان فرهنگی و چهره‌های مطرح غربگرا و البته حقوقدان‌های معاند را نیز به میان آورده‌اند تا به زعم خود از ظلمی که جمهوری اسلامی ایران در حق زنان و شهروندان خود روا می‌دارد با شعار فریبنده نقض گسترده حقوق بشر، فریاد به آسمان ببرند.

اینها اما نمی‌دانند این بیانیه‌ها در داخل خریدار ندارد و مردم ایران سرگرم زندگی عادی خودشان هستند و هرچند گلایه‌ها و اعتراضاتی نسبت به مشکلات دارند ولی منتظر ننشسته‌اند تا مهره‌های سوخته خارج‌نشین برای آنها راه‌حل آن‌هم از نوع راه‌حل‌هایی که آرامش و امنیت جامعه را به خطر می‌اندازد، پیدا کنند.

۸ نیت شوم

خیلی‌ها ایران را آرام نمی‌خواهند و امنیت جامعه ایرانی خار‌چشم‌شان است. شبکه‌های ماهواره‌ای نیز که دیگر حرف تازه‌ای برای گفتن ندارند از هر حرکت و برنامه‌ای در ایران برای خود خوراک خبری می‌سازند تا برنامه‌ای برای پخش و حرفی برای غر زدن و خود را دوستدار ایران نشان‌دادن داشته باشند. بنابراین برای رسیدن به این هدف باید مقدمه‌چینی کرده و توبره‌های خود را با اهدافی شوم پر کنند تا بلکه به کمک سازمان‌های بین‌المللی یا کشورهای آشوب‌طلب که نشان داده‌اند حامی حق و حقیقت نیستند، دست به اقدامی بزنند.

یکی از نیت‌هایی که از پشت‌پرده اینها بیرون افتاده و علنی شده متهم کردن جمهوری‌اسلامی به نقض گسترده حقوق‌بشر است با این تعریف که نظام به زور، حجاب بر سر زنان می‌کند.

تخریب وجهه نظام در عرصه بین‌الملل نیز از اهداف دیگر این جریانات است که ادعای سرکوب گسترده مردم به‌ویژه زنان را دارد. اعتبارزدایی از پلیس و دستگاه قضا نیز موضوعی است که اینها دنبال می‌کنند تا به مردم جهان و حتی ایران القا کنند که این دو نهاد در حال برخورد غیرقانونی و سرکوبگرانه با مساله حجاب هستند. همین چند قلم کافی است تا در کارآمدی نظام تشکیک ایجاد شده و به نحو دلخواه سیاه‌نمایی کنند و نشان دهند که بحران و بن‌بست شدید بر سر مساله حجاب در ایران ایجاد شده است.

گرچه معاندان و جریانات آشوبگر، تحریک زنان و جوانان به اعتراض و نافرمانی مقابل طرح جدید عفاف و حجاب و تلاش برای افزایش پرونده‌سازی‌های حقوق بشری را بهترین راه برای تکمیل سناریوی فشار بر نظام تشخیص داده‌اند اما فقط کافی است سری به ایران بزنند و به کوچه‌ها و خیابان‌هایش بیایند و ببینند که بر سر حجاب و اجرای قانون هیچ بحث و جدلی نیست و عامه مردم از قانون تمکین می‌کنند؛ درست برعکس کشورهای اروپایی که با ضرب و زور و چماق برای مقابله با حجاب، به قول خودشان در حال اجرای قانون کشورهای‌شان هستند.