ببینید | خاطرات کاغذی | وروجک و آقای نجار

"وروجک" شخصیتی شیطون،بازیگوش،بیزار از نظافت وحمام،خرابکار،لجباز و حرف گوش نکن و البته شلخته ای داشت؛ شاید به همین دلیل محوطۀ شلوغ و نامرتب کارگاه نجاری توجه اش را جلب کرد و تصمیم ‌گرفت آنجا بماند.مهمترین خصوصیتش این بود که اگر اراده می کرد،نامرئی می شد،البته استاد ادر می توانست او را ببیند.بدترین عادتش که هیچ وقت از سرش نمی افتاد،کش رفتن و دزدیدن وسایل این وآن بود. بزرگترین کابوسش هم افتادن در قوطی چسب بود که مرتبا به خاطر ورجه ورجه هایش به سرش می آمد. هر بار که کار خلافی می کرد به جای اینکه یک گوشه ای آرام بگیرد،آقای نجار را تو دردسر دیگری می انداخت و آن وقت بود که نجار و ما حسابی از دستش شاکی می شدیم. البته همیشه با آن صدای مظلوم (با صداپیشگی اصغر افضلی) و قیافه حق به جانب و معصومش دل استا "ادر" را بدست می آورد. آواز خواندن وروجک را یادتان هست ؟ واقعا که گوشخراش بود!

"وروجک " شخصیت انیمیشنی داشت و حضورش در فضای واقعی داستان ،دنیایی خیال انگیزی را جلوی چشممان می ساخت. لحظه ای که لیوان شیر را هورت می کشید و می دیدیم که از شیر واقعی کم می شود چقدر جادویی بود.عاشق نجار(با صداپیشگی پرویز ربیعی ) هم بودیم . ما را یاد "ناوارو" می انداخت. مهربان ، جدی و گاه بی حوصله.
مجموعه آلمانی "وروجک و آقای نجار" با نام اصلی "استاد اِدِر و پوموکل" (به آلمانی: Meister Eder und sein Pumuckl) بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۹ میلادی به سبک تلفیقی ازفیلم و انیمیشن،براساس یک سری کتاب های کودک نویسنده ای به نام "الیس کائوت" توسط " ولریخ کونیگ " ساخته شد.