اهمیت بازی در دنیای تخیلی کودکان

تخیل کودکان اغلب بسیار قوی است و به همین دلیل هم همه‌چیز را از دنیای ذهنی خودشان می‌بینند و تحلیل می‌کنند. در واقع دنیای بچه‌ها دنیای بازی‌هاست.

بچه‌ها زندگی را با بازی تجربه می‌کنند و ارتباط‌شان با دنیای اطراف‌شان از طریق بازی شکل می‌گیرد. بر همین اساس اگر بخواهید با کودکان ارتباط خوبی برقرار کنید یا آنها را به شکل داوطلبانه به انجام کاری وادارید، ‌می‌توانید کار یا نکته تربیتی و آموزشی را در قالب بازی به کودک ارائه کنید.
با چنین ساز‌و‌کاری بچه‌ها نه فقط راحت‌تر با انجام وظایف یا رعایت نکات تربیتی و اخلاقی کنار می‌آیند بلکه این مسأله می‌تواند برای‌شان دلپذیر هم بشود و این مسائل در ضمیرشان حک و ماندگار خواهد شد.
ادبیات و رفتارهای دستوری در عمل در هیچ‌یک از گروه‌های سنی جوابگو نیست و حتی می‌تواند طرف مقابل ما را به واکنش‌های تقابلی و لجبازی وادارد. درباره کودکان هم همین مسأله صادق است. اگر از فرزندتان کاری را می‌خواهید یا رفتاری را از او انتظار دارید، می‌توانید این مسأله را در قالب یک بازی یا مسابقه طراحی کنید و به این ترتیب مشارکت فرزندتان را برای انجام آن کار جلب کنید. این مسأله به‌خصوص برای کودکان در سنین کمتر از هفت سال خیلی خوب جواب می‌دهد و می‌تواند کودک شما را بدون کمترین تقابل و تنشی به انجام خواسته‌های شما وادار کند. در عین حالی‌که کودک از این بازی‌ها لذت هم می‌برد و برایش جذاب است. مثلا اگر می‌خواهید وظیفه‌ای مثل جمع کردن وسایل اتاقش را به او واگذار کنید، اگر این مسئولیت را در قبال یک بازی یا مسابقه به او منتقل کنید، مطمئن باشید هم اتاق مرتب می‌شود و هم شاهد شادی و نشاط فرزندتان خواهید بود. بدیهی است کودکی که در هفت سال نخست زندگی، شخصیتش به‌درستی پایه‌گذاری شده، ‌در دوران نوجوانی با چالش‌های کمتری مواجه‌می‌شود.