فضا برای شوخی‌کردن باز است

به گزارش جام جم، با توجه به نگاه انتقادی که برنامه نسبت به موضوعات ورزشی و اجتماعی دارد و حساسیت برانگیز است، در ابتدا که پیشنهاد اجرای این برنامه به شما شد نگران واکنش‌ها از جانب مسؤولان و ورزشکاران نبودید؟

به هر حال هرفردی از یک کار هنری انتظار عکس‌العمل دارد. البته اگر چارچوب‌هایی را رعایت کنیم -که ما از همان ابتدا سعی کردیم انجام بدهیم-هر عکس‌العملی باعث رضایتمندی می‌شود. حتی ممکن است عکس‌العمل تندی هم باشد اما اگر کارمان را درست انجام داده‌باشیم این عکس‌العمل‌ها نشان دهنده این است که کار به نتیجه درست نزدیک‌تر شده است. بنابراین دنیای کار کردن در تلویزیون و برنامه‌سازی دنیای ترس و نگرانی نیست. وقتی پایت را در این حرفه می‌گذاری این واکنش‌ها هم بخشی از کار می‌شود و اجتناب‌ناپذیر است.

به هر حال واکنش‌ها باعث شده بارها شما پایتان به دادگاه رسانه باز شود. این موضوع روی کار شما تاثیر منفی نگذاشته؟

ما همیشه سعی می‌کنیم حرفمان را فکر‌شده بزنیم و کار درست را انجام بدهیم. اگر واکنش منطقی داشت که چه بهتر و اگر نداشت هم تغییری در رویکرد ما ندارد و همچنان با انگیزه پیش می‌رویم. من آدمی نیستم عقب‌نشینی کنم. چون وقتی مطمئن باشم کارم درست است مصمم پیش می‌روم. اتفاقا این واکنش‌ها برای من قسمت لذت‌بخش کار است.

به هر حال شما با همه شوخی می‌کنید. حتی رئیس‌جمهور هم از این قضیه مستثنا نبوده و شما با ایشان هم شوخی کردید.

اتفاقا این باور که فکر می‌کنیم نمی‌توانیم با کسی شوخی کنیم، یک باور اشتباه خودساخته است. یعنی خیلی وقت‌ها فکر کردیم به ما اجازه این کار را نمی‌دهند و همان باعث شده دچار خودسانسوری شویم. اتفاقا من فکر می‌کنم فضا برای شوخی کردن باز است. درباره شوخی با آقای رئیس‌جمهور اتفاقا آقای هنرمند از دفتر ایشان با من تماس گرفتند و بابت شوخی ما تشکر کردند و واکنش منفی نداشتند و حتی گفتند فرزندان‌شان هم بیننده برنامه هستند. در رده‌های پایین‌تر هم همین‌طور. می‌توانم بگویم در بین مردم بیش از ۹۸ درصد واکنش‌ها مثبت بوده و در بین سوژه‌ها و اشخاصی که ما با آنها شوخی کردیم بیش از ۹۰ درصد. یادم نمی‌آید کسی بگوید برنامه بد است و به ما توهین شده.

اتفاقا سوال من همین است که مرز شوخی و طنز با توهین خیلی باریک است. چه می‌کنید که شوخی‌هایتان توهین تلقی نشود؟

به هر حال الان فضا به گونه‌ای است که هر کسی یک رسانه دست خودش دارد و همه چیز را به اشتراک می‌گذارد و اظهارنظر می‌کند و از این نظر هر چیزی را می‌توان به توهین تعبیر کرد. بیشتر اوقات وقتی چیزی به مذاق خودشان خوش نمی‌آید حرف ما را توهین تلقی می‌کنند. نمونه‌های شوخی ما در مقابل برخی شوخی‌ها در نقاط مختلف جهان، شاید خیلی معمولی به نظر برسد. اما در نهایت همیشه تلاشمان بر این است حرفی نزنیم که مشکل حقوقی پیدا کند یا این‌که پیش وجدان خودمان خیالمان راحت است.

برای این‌که دچار روزمرگی و تکرار نشوید، چه تدبیری اندیشیده‌اید؟

مطمئن باشید این اتفاق در برنامه ما نمی‌افتد. چون سوژه‌های برنامه ما به قدری جدید و متنوع است اصلا به تکرار نمی‌افتیم. در طراحی برخی آیتم‌ها تغییرات ریزی شاید اتفاق بیفتد. در شیوه اجرا هم چیزی نبوده که آن را عوض کنم. بنابراین برنامه ما هیچ‌وقت دچار تکرار و روزمرگی نخواهد شد.

نگران این مساله نیستید که در اجرای چنین برنامه‌هایی کلیشه شوید و در همین قالب بمانید و فعالیت‌تان صرفا در حوزه ورزش باشد و پیشنهاد دیگری نداشته باشید؟

به نظرم قالب بدی نیست. با توجه به ضعف‌ها و قوت من در اجرا در طراحی برنامه به این فرمت رسیدیم. بنابراین طرفدار تنوع و از این شاخه به آن شاخه پریدن نیستم. اگر بتوان در همین حوزه کار متفاوتی انجام داد که اتفاق بدی نیست.

قطعا هدف شما و گروه سازنده، تاثیرگذاری و حل شدن برخی معضلات و مشکلات است. چقدر این تاثیرگذاری را در جامعه می‌بینید؟

ویدئو چک، بسیار برنامه جدی و کنایه آمیزی است و اصولا هدف ما همین است که بتوانیم تاثیرگذار باشیم و احساس می‌کنم این اتفاق افتاده و شاهد هستیم.

همین که بخش‌هایی از برنامه از شبکه‌های خارجی هم پخش می‌شود و مخاطب فرامرزی هم دارید برایتان جذاب است؟

برنامه ما متفاوت است و نگاه انتقادی دارد. به همین دلیل پیش می‌آید که همه به تماشای آن علاقه‌مند شوند. اتفاقا ما بیننده‌هایی داریم که از کشورهای دیگر مخاطب برنامه هستند و این برایم جذاب است.

قرار نیست برنامه در آینده نزدیک از تولیدی به پخش زنده تبدیل شود؟

به نظرم برنامه‌ریزی بر این اساس است که تولیدی و ضبطی باشد و دلیلی ندارد که زنده باشد و زنده بودن فضیلتی برای یک برنامه محسوب نمی‌شود. ما معمولا همه حرف‌هایی که می‌زنیم طوری برنامه‌ریزی می‌کنیم که قابل گفتن باشد و اصلاحیه کمی بخورد.

الگو و نمونه خارجی هم دارید؟

شاید این‌گونه که ما پیش می‌رویم نمونه مشهوری نداشته باشد. اما این شکل اجرا با توجه به توانمندی هر مجری در هر برنامه شکل می‌گیرد. خوشبختانه بعد از ما چنین شیوه اجرایی در برخی برنامه‌ها مرسوم شد اما نمونه‌های موفق در این زمینه محدود است.

زینب علیپور طهرانی/جام جم