چیزی شبیه معجزه

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ، چرا ربطش ندهیم به این‌که هر آنچه خدا بخواهد اتفاق خواهد افتاد؟ به این‌که اگر هر سنگی جلوی پایت بیندازند، اگر کرونا بیاید و اگر مصدومیت امانت را ببرد باز در آخرین لحظه، اتفاق‌هایی می‌افتد که بلیت توکیو برایت رزرو می‌شود.
ثریا آقایی توانست اولین دختر المپیکی بدمینتون ایران لقب بگیرد. آقایی بعد از کاوه مهرابی دومین بدمینتون‌باز ایرانی است که  المپیک را تجربه می‌کند. پیش از این کاوه مهرابی در المپیک ۲۰۰۸ پکن موفق شده بود به این بازی‌ها راه پیدا کند.

سال قبل ثریا آقایی در حال تلاش برای کسب سهمیه بود اما یک مصدومیت باعث شد تا او بدشانسی را تجربه کند. پس از آن هم که کرونا آمد و خیلی از مسابقات لغو شد. همان زمان بود که آقایی بی‌خیال المپیک شد اما سرنوشت برای او چیز دیگری را رقم زده بود تا در فاصله کمتر از یک ماه به این مسابقات او مسافر توکیو شود. ثریا برای کسب سهمیه المپیک در فهرست ذخیره‌ها، نفر دوم بود. این در حالی است که انصراف بازیکن فنلاند از حضور در مسابقات که در فهرست اصلی قرار داشت یکی از درها را برای آقایی باز کرد. در فهرست ذخیره، نماینده مصر بالاتر از ثریا قرار داشت که او در میکس و دوبل سهمیه قاره آفریقا را گرفته بود و طبق مقررات هر بازیکن فقط در دو رویداد می‌تواند شرکت کند. به همین دلیل و پس از انتخاب «میکس و دوبل» توسط ورزشکار مصری او هم از فهرست انفرادی خارج شد تا یک ایمیل خیلی حساس از فدراسیون جهانی به ایران مخابره شود. ایمیلی که در آن نوشته بودند ثریا آقایی مسافر المپیک شده است.

نخستین بانوی بدمینتون‌باز ایران که حالا مسافر توکیو شده است در این باره می‌گوید:«خیلی خوشحالم از این‌که این اتفاق افتاده است. آرزویم برآورده شد و واقعا معجزه رخ داد. سال قبل که مصدوم شدم و کرونا آمد کلا بی‌خیال همه چیز شده بودم. هیچ امیدی نداشتم تا این‌که یکی دو روز قبل خبری آمد که واقعا حالم را خوب کرد. واقعا نمی‌دانم چه باید بگویم اما دوست دارم از همه تشکر کنم. از خانواده‌ام که من را باور داشتند‌، از فدراسیون، از آقای پوریا و خانم‌ها مددی و جلالیان. اگر حمایت‌های آنها نبود این اتفاق‌ها رقم نمی‌خورد. آنها کسانی بودند که در سخت‌ترین راه‌های مسیر تنهایم نگذاشتند.»
او ادامه داد:«هنوز هم باورم نمی‌شود. قهرمانان زیادی داشتیم که در المپیک شرکت کرده‌ و نتایج بسیار خوبی هم کسب کرده‌اند اما از زمانی که رویای المپیک در سرم افتاد بسیار تلاش کردم هرچند برایم خیلی دور به نظر می‌آمد. می‌دانستم که باید تلاش کرد. المپیک آرزوی هر ورزشکاری است و خوشحالم که خدا همراهم بود و این معجزه برای من اتفاق افتاد و می‌توانم کنار بزرگان رقابت کنم. امیدوارم نماینده شایسته‌ای برای بدمینتون و بانوان کشور باشم. می‌خواهم بگویم رویا را باید باور داشت تا به آن رسید.»