چگونه راه نفوذ را سد کنیم؟

بر این اساس، رژیم صهیونیستی نیز ایران را به‌عنوان دشمن اصلی خود می‌داند و این امر موجب برنامه‌ریزی‌های بسیار دقیق و جدی از سوی این رژیم برای نفوذ در ارکان نظام شده است.

در حقیقت پروژه نفوذ، تهدید و خطری است که متوجه نظام جمهوری اسلامی ایران است و البته زمانی این موضوع اهمیت ویژه‌تری پیدا می‌کند که سیاستگذاران نسبت به آن بی‌توجه باشند بنابراین در چنین شرایطی حساسیت و بصیرت مسؤولان می‌تواند یکی از ارکان عدم نفوذ باشد به‌این معنا که اگر مسؤولان هوشیار بوده و نسبت به شرایط فعلی و مسائل داخلی و بین‌المللی علم و اطلاع کافی داشته و تحلیل درستی از اتفاقات و موضوعات پیرامونی داشته باشند، قطعا مجموعه‌های زیر نظر آنها از پروژه نفوذ مصون خواهند ماند.

شکل‌گیری چنین اتفاقی نیازمند مدیرانی هوشمند و مسؤول و بدون حاشیه است و در مقابل اگر مسؤولان و مدیران نهادهای حساس کشور تحلیل درستی از وقایع نداشته باشند، شاهد نفوذ بیشتری از سوی دشمنان خواهیم بود و همانند سال‌های گذشته مشکلات زیادی از سوی این طیف متوجه کشور می‌شود.

به‌عنوان مثال، اجازه دادن به بازرسان آژانس موجب سوءاستفاده‌های بسیار، به خطر افتادن منافع ملی کشور و ایجاد خسارات جبران‌ناپذیر در سال‌های گذشته شد.

همچنین در ماجرای روح الله زم شاهد ارتباط وی با برخی از زیر مجموعه‌ها و دستگاه‌ها و انتقال اطلاعاتی از طریق نفوذی‌ها بودیم.

با توجه به مطالب عنوان شده می‌توان هدف نفوذ را تغییر در باورها و تغییر در نظام محاسباتی تصمیم‌گیری دانست.

همچنین نفوذ دارای پوشش‌های مختلف و متفاوتی است که در حوزه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، هنری و... دنبال می‌شود.

بنابراین درمجموع باید تمام حوادث و اتفاقاتی که براثر جریان نفوذ رخ‌داده است، بررسی شود و تجربه و درس عبرتی برای مسؤولان باشد تا دقت لازم را در مورد افراد زیرمجموعه خود داشته باشند و بدانند که به جهت اهمیت جایگاه ایران هرلحظه در معرض چنین نفوذهایی هستیم.

زهره الهیان - عضو کمیسیون امنیت ملی / روزنامه جام جم