آیا طلاق نگرفتن به خاطر فرزندان صحیح است

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از خبر آنلاین ، طلاق آسیب های فراوانی در پی دارد که همه افراد مرتبط با خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد. مهمترین تاثیر طلاق بر روی فرزندان خانواده است. در این مطلب  می خواهیم ببینیم آیا طلاق نگرفتن به خاطر فرزندان کار صحیحی است یا خیر.

طلاق نگرفتن به خاطر فرزندان

تحقیقات بسیار زیادی در مورد تاثیر جدایی والدین بر زندگی فرزندان انجام شده است که اغلب آن‌ها بدون بررسی علل مشکلات رفتاری یا ذهنی کودکان طلاق، با نگاهی سطحی و ساده، جدایی والدین را عامل تمامی اختلالات رفتاری ذکر کرده و با توجه به این فرضیه اشتباه، مانع جدایی بسیاری از زوج‌ها شده‌اند.

ولی آیا زندگی کردن کودک در یک خانه پرتشنج که افراد آن رابطه سرد و بی‌روحی با یکدیگر دارند، آسیب کمتری به روح و روان او وارد می‌آورد؟ یک طلاق خوب و مسالمت‌آمیز از دوام یک زندگی پرتنش بهتر است.

تا پیش از دهه ۷۰ میلادی، اغلب والدین خود را موظف می‌کردند که برای تامین آرامش و سلامت روانی فرزندان‌شان حرفی از جدایی به میان نیاورند و باوجود اختلافات و درگیری‌های بسیار به زندگی زناشویی خود ادامه دهند اما پس از آغاز این دهه، نظریه تازه‌ای مطرح شد که بر ساختار ذهنی و فکری خانواده‌ها تاثیر گذاشت. نظریه جدید بر این مبنا بود که زندگی فرزندان در خانواده‌هایی که پر از تنش و درگیری است اثرات بسیار مخربی بر فکر و روح آن‌ها دارد، پس جدایی والدین برای این دسته مفیدتر و بهتر است.

توصیه به زوج‌هایی که به خاطر فرزندشان طلاق نمی‌گیرند

اگر تنها به خاطر فرزندان‌تان در کنار یکدیگر زندگی می‌کنید،در واقع آن‌ها را در معرض مشاجره و دعوای هر روزه و شاید خشونت بیش از حدی قرار داده‌اید که به هیچ وجه برای آن‌ها آرامش بخش و دوست داشتنی نخواهد بود. چنین موقعیتی می‌تواند تبعات بسیاری برای کودک شما داشته باشد.

هنگامی که والدین انتخاب می‌کنند که به خاطر فرزندان خود در کنار یکدیگر بمانند، کودکان مجبور خواهند بود در یک چرخه بی‌پایان از ناراحتی و کشمکش باقی مانده و با آن شریط بسازند. یک ازدواج بد مانند یک زخم سرباز است که هیچ‌گاه بهبود نخواهد یافت و هرچقدر هم که والدین سعی کنند به خاطر بچه‌ها با هم بسازند به‌جایی نمی‌رسند. بنابراین ادامه چنین زندگانی‌ای نه تنها سودی برای کودک ندارد بلکه او را در معرض آسیب‌های بسیاری قرار می‌دهد که آثار آن‌ها تا همیشه در زندگی او باقی می‌ماند.

بنابراین بهترین شیوه برای در نظر گرفتن آینده کودکان در این شرایط ناگزیر، جدا شدن در آرامش و مدیریت مشترک اداره کودک پس از طلاق است. به‌این معنی که پدر و مادر بعد از طلاق باید همکاری‌شان را راجع به مسائل بچه ها ادامه بدهند.

خوب است بدانید به خاطر فرزندانتان هم که شده مشاجره نکنید

حتماً شما هم با خانواده‌هایی برخورد کرده‌اید که زن و شوهر در آن مرتباً در حال درگیری و مشاجره هستند و با وجود مشاوره‌های فراوان نتوانستند با مشکل خود کنار بیایند و در حقیقت طلاق برای آنها آخرین و بهترین چاره است. اما بسیاری از این زن و شوهرها هستند که به خاطر فرزندان خود از فکر طلاق منصرف شده و بازهم تن به زندگی مشترک می‌دهند.

اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد زندگی در اینگونه خانواده‌ها نه تنها برای فرزندان سود چندانی ندارد بلکه در صورتی که مشاجره و درگیری زن و شوهر بسیار زیاد است ممکن است طلاق برای این فرزندان بسیار سودمندتر باشد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد کودکانی که والدین آنها هم‌چنان در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند اما مرتباً در حال درگیری و مشاجره هستند نسبت به فرزندان خانواده‌هایی که در آنها زن و شوهر از یکدیگر جدا شده‌اند نتیجه بدتری در مدرسه می‌گیرند. اینگونه کودکان بیشتر از کودکان طلاق به بیماری‌های روحی و افسردگی دچار می‌شوند و معمولاً مشکلات رفتاری بیشتری از خود بروز می‌دهند.

ناهنجاری‌های اخلاقی در فرزندان

تحقیقات نشان می‌دهد این مشکلات و ناهنجاری‌های اخلاقی اغلب تا سنین بزرگسالی نیز همراه این کودکان باقی می‌ماند و بسیاری از آنها در زندگی آینده خود نیز با مشکل روبه‌رو هستند.

بسیاری از این کودکان بعدها در زندگی خانوادگی خود با فرزندانشان دچار مشکل می‌شوند و درصد زیادی از ازدواج‌های این افراد به طلاق منجر می‌شود.

کلی ماسیک استاد دانشگاه کورنل واقع در ایالت نیویورک در این‌باره گفت: مسلماً فرزندان باید در کنار پدر و مادر خود زندگی کنند و این بهترین حالت برای سلامت روحی و روانی فرزندان است. اما تحقیقات ما به وضوح نشان می‌دهد در بعضی از موارد زندگی مشترک زن و شوهر چندان به نفع فرزندانشان نیست و در صورت ادامه این روند ممکن است آسیب‌های زیادی به فرزندان این خانواده‌ها وارد شود.

ماسیک برای بررسی این موضوع تحقیقی را روی کودکانی که دارای بالاترین میزان اختلاف در میان والدینشان بودند به انجام رساند.

بررسی‌ها نشان داد فرزندان این خانواده‌ها به احتمال بین ۴۵ تا ۷۵ درصد در مدرسه نمرات ضعیف‌تری دریافت می‌کنند یا حتی از مدرسه اخراج می‌شوند، زودتر سیگار کشیدن را آغاز می‌کنند، زودتر به سراغ مواد مخدر می‌روند و زودتر ممکن است به ناهنجاری‌های رفتاری و انحرافات اخلاقی کشیده شوند.